Chapter 2

1K 58 1
                                    


     

  The months were passing by so fast

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

  The months were passing by so fast. And as time goes by, mas lalo namang naging mahirap para sakin na makasama si River. Parang unti-unti nang nagbabago ang lahat sa pagitan naming dalawa.

       He always turn down my invitations na kumain kami sa labas minsan. Kahit maghang out manlang kami saglit like we used to do, nawala na lahat ng iyon. And I always wanted to know why? Dahil ba sa sinasanay na niya ang sarili niya na wala ako parati?

     Mas binibigyan niya lang siguro ng priority si Tara or ang iba pa niyang kaibigan. Or maybe he knows something kaya iniiwasan na niya ako?

     Either of those reason might fit in. Pero habang lumalayo ang loob niya sakin ay mas lalo kong nararamdaman na wala talaga akong pag-asang masabi sa kanya ang totoong nararamdaman ko. But I tried to keep it to myself. Siguro nga, lahat ng tao nagbabago. And maybe River is one of those people that is changing now.

    Natapos ko nang iprocess lahat ng documents ko for graduation. Cleared narin ako sa lahat ng requirements ko. Now all I need to wait for another month at matatapos narin ang college journey ko.

    Somehow I was happy. Masaya ako dahil matatapos narin ang napakaraming taong pagsasakripisyo ni Mama para mapag-aral ako sa isang magandang eskwelahan. And I am graduating with honors. Siguro iyon nalang ang maipagmamalaki ko sa kanya sa lahat ng efforts niya para sakin.

     "Nandito ka lang pala.. Kanina pa kita hinahanap." basag ng isang malalim na boses mula sa aking likuran.

    Napalingon ako sa kanya and he was wearing some an oversized shirt and tattered jeans. Nakashades pa siya at tila ba napaaway siya dahil may pasa siya sa gilid ng kanyang bibig.

     "Anong nangyari sa'yo? Nakipagaway ka nanaman ba?" I worriedly said habang papalapit siya sakin at tumabi sa pag-upo ko sa bench ng soccer field.

    "You know that I don't start anything kung hindi ako inuunahan. That fucker deserves some beating." galit niyang saad sakin sabay hugot ng pakete ng sigarilyong nasa loob ng bulsa niya. Kinuha rin niya ang kanyang lighter na regalo ko sa kanya noong nakaraang birthday niya. It was a dragon design lighter na pinagipunan ko pa para lang maibigay sa kanya.

    Masaya ako dahil hanggang ngayon nasa kanya parin iyon.

    "Hindi mo na sana pinatulan. Nasisira yang gwapo mong mukha dahil hanggang ngayon ang hilig mo paring makipagbasag ulo." giit ko pa pero inismiran lang niya ako.

     "You always tell me to act like a grown up.. And grown ups fight for what is right. Hahayaan ko nalang ang gagong iyon na bastusin ang girlfriend ko?"

     After hearing it, I feel so down. Dati, nakikipagaway siya dahil sa may nambubully sa akin o pinapahiya ako sa harap ng maraming tao. But now, he is doing it for another person. Well, tumigil na siyang ipagtanggol ako noong alam na niyang kaya ko na ang sarili ko.

Romantically Not (BL/BxB)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon