Love and Crime

[ Ααρον ]

Μεγαλωσε σε καλη οικογενεια. Κανεις δεν θα μπορουσε να φανταστει οτι αυτο το παιδι θα γινοταν ο φοβος και ο τρομος της πολης.

Ανωνυμα, βεβαια.

Δεν ειχε λογο να μπλεξει εκει που εμπλεξε. Οχι. Απλως, οπως σε ολες τις ιστοριες, εκανε κακες παρεες.

Παρεες που πιστευε οτι θα του εδιναν μια διεξοδο απο την πιεση που του ασκουσαν οι γονεις του.

Νομιζε.

Νομιζε οτι ηταν καλυτερα, νομιζε οτι βρηκε αληθινους φιλους, νομιζε οτι ηταν ασφαλης, νομιζε, νομιζε, νομιζε...

Η ασπρη σκονη ηταν η καθημερινη φιλη του, κι η 'παρεα' του ο τροπος αποκτησης της.

Ωριμασε.

Καταλαβε οτι δεν ηταν πραγματικοι φιλοι του και τους χρησιμοποιουσε, οπως εκαναν εκεινοι με αυτον παλια.

Ωριμασε.

Μα δεν ωριμασε αρκετα, για να ξεφυγει απο τη μαυρη τρυπα στην οποια ειχε μπει εξαρχης. Δεν ωριμασε αρκετα, για να καταλαβει οτι επρεπε να φυγει πριν να ειναι αργα.

Δεν τον ενοιαζε αν ηταν απο καλη οικογενεια. Ποτε δεν τον πειραξε. Εφοσον οι γονεις του δεν ανακατευονταν στις υποθεσεις του -τις πιο... προσωπικες-, και εδειχνε μια αξιοπρεπη εικονα στους εξω, δεν ειχε λογο να παραπονιεται.

Οταν ομως οι γονεις του του ειπαν οτι ειχαν ενα σχεδιο για το μελλον του, εκεινος καταλαβε οτι επρεπε να φυγει.

Δεν εκατσε να τσακωθει μαζι τους. Απλα μαζεψε τα πραγματα του και εφυγε.

Ο καιρος περασε, κι αυτος εγινε αλλος ανθρωπος. Βουτηξε πιο πολυ στον μαυρο βουρκο του.

Αναγκαστηκε να κανει πραγματα που δεν ηθελε, ομως συνηθισε. Εφοσον ειχε μια στεγη να μεινει, τα αλλα του φαινονταν αδιαφορα.

Ανεχτηκε ανθρωπους για αλλη μια φορα στη ζωη του και ο κοσμος του περιβαλλοταν απο ενα γκρι συννεφο.

Δεν ενδιαφερθηκε για κανεναν, δεν νοιαστηκε για κανεναν, δεν του κινησε καμια το ενδιαφερον ωστε να ασχοληθει.

Μονο γυναικες της μιας βραδιας, κι αυτες σπανια. Δεν ειχε ορεξη για τιποτα, ουτε καν για να ικανοποιησει τις ορεξεις του.

Μεχρι που, φυσικα, εμφανιστηκε εκεινη.

Στην αρχη δεν της εδωσε σημασια, οπως εκανε και στις αλλες, καθως πιστευε οτι ηταν αλλο ενα αξιολυπητο κοριτσακι που εμπλεξε με τον υποκοσμο, μονο και μονο για να επιβιωσει.

Αλλα, απο την αλλη, αυτο δεν εκανε κι εκεινος;

Αρα τον καθιστουσε κι αυτον αξιολυπητο;

Οχι, οχι, αυτη ηταν ξεχωριστη περιπτωση.

Μια περιπτωση που λατρευε να παιδευει και να πειραζει συνεχως, ταυτοχρονα ομως δεν τον ενοιαζει κιολας.

Και ο καιρος περασε και δεν καταλαβε ποτε της εκλεψε την καρδια.

Και δεν ειχε τιποτα να της δωσει για ανταλλαγμα.

Για την ωρα.