Getting To You (Azucarera Series #2)

Kabanata 6

"Ikaw talaga. Kahit inumin na lang. Huwag lang 'yang tubig, s'yempre, ang cheap niyan."

"Kumusta, Manong? Ayos na ba raw ang bigay ko o kulang pa?"

It replayed on my mind like a broken vinyl and I don't understand why.

The next week came like a breeze. Siguro dahil palapit na ang mga pagsusulit, medyo abala kami sa pag-aaral.

It's starting to be an exciting year for Margaux's lovelife. For me, though, since the donut incident, Soren had been extra caring. Lagi kong katawagan o ka text tuwing gabi at lagi rin akong excited sa Linggo dahil sa practice game niya.

I just don't understand why I am extra stiff whenever it's Sunday.

Naka pantalon at striped t-shirt ako at siniguradong may dalang tubig papuntang gym, kasama si Soren. He gave me a bar of chocolates for my snack kahit pa sinabi ko nang huwag na akong bigyan ng pagkain.

Nag-aayos si Alonzo ng hurdles nang dumating kami. Tumigil siya at tumingin sa amin.

"Good afternoon, coach!" si Soren at dumiretso kay Alonzo para makabati ng maayos at maka high five.

I saw how Alonzo's head slightly moved to stop Soren's body from taking away his sight of me. Naupo ako sa bench at tahimik na hinintay sila. Narinig ko ang mga sinabi ni Alonzo tungkol sa mga gagawin nila ngayon. Pabiro nang nagreklamo si Soren pero alam kong sa huli, susundin niya rin ito.

Nagsimula na at gaya noong una, mabilis magreklamo si Soren dahil sa nakakapagod na mga routines na itinuturo ni Alonzo. Sinisigawan naman siya ni Alonzo at paulit-ulit na pinapaalalahanan na walang mangyayari kung hindi niya pipilitin ang sarili niya.

Nakapamaywang si Alonzo habang tanaw sa malayo si Soren.

"Good! Do it again!" utos ni Alonzo.

May cellphone na tumunog ng malakas malapit sa mga gamit niya. Nilingon ko iyon. Napasulyap siya sa akin bago niya kinuha ang cellphone. His brows furrowed as he looked at his screen.

"Excuse me," aniya bago nilagay sa tainga ang cellphone at bahagyang lumayo.

Sinundan ko siya ng tingin. Hindi kami nag-uusap at hindi rin namin sobrang lapit para kailanganin niya ng malayong espasyo para sagutin ang tawag pero ganoon pa rin ang ginawa niya.

Huminto siya malapit sa bukana ng gym. Nakaharap sa dingding at pinaglalaruan ang damit habang kinakausap ang tumatawag. He played with his shoes then before he put his hand on the wall above him. The veins on his arm and his position kind of gave me different thoughts.

Nang humarap siya ay nagtama agad ang tingin naming dalawa. Tumikhim ako at unti-unting bumaling kay Soren na ngayon ay tumigil ulit at iniinda na ang pagod habang nakaupo sa court.

"Ituloy mo pa!" si Alonzo.

Bumalik na siya roon. Napasulyap ako nang napansin ang titig niya sa akin. He played with his phone through banging the other end on his other hand bago niya ibinalik sa upuan.

"Classmate ko lang," aniya. "Nagtatanong tungkol sa assignment."

Nagtaas ako ng isang kilay. He cleared his throat and slightly turned red. The ghost of a smile is on his lips as he looked at the court. He wrinkled his nose and shut his eyes. Ipinasada rin ang kamay sa buhok at nang dumilat ay bahagyang natawa sa sarili.

"Ituloy mo pa, Soren! Sige na!" sigaw niya bago ulit sumulyap sa akin.

Unti-unti siyang naglakad patungo kay Soren at doon na ipinagpatuloy ang pagpipilit niya na matapos ni Soren ang hinandang gagawin.