Love and Crime

[ Κριστινα ]

Η μητερα της της διαβαζε παραμυθια οταν ηταν μικρη. Καθε λογης. Απο παραμυθια με πριγκιπισσες και ασπρα αλογα, σε παραμυθια με δρακους και κακιες μαγισσες.

Και αυτη, ταξιδευοντας στους δικους της κοσμους καθε φορα που μιλουσε η μητερα της, περιμενε με ανυπομονησια τη στιγμη που θα εμφανιζοταν αυτος ο πριγκιπας πανω στο ροζ του αλογο ( γιατι το ασπρο ηταν πολυ συνηθισμενο και, λοιπον, ηταν πεντε χρονων και της αρεσε το ροζ ) και θα την επαιρνε μαζι του να ζησουν για παντα στο ζαχαρενιο καστρο του, οπου θα μπορουσε να τρωει τους τοιχους οι οποιοι θα ηταν φτιαγμενοι απο σοκολατα και παγωτο.

Αυτο το κοριτσακι, ομως, μεγαλωσε, μα ποτε δε σταματησε να θυμαται τα παραμυθια που της ελεγε η μαμα της.

Και λεω θυμαται, γιατι η μαμα της δεν ηταν πια εκει για να της τα λεει.

Ολη της η αισιοδοξια ειχε πεταξει, μαζι με το ονειροπαρμενο μικρο κοριτσακι που περιμενε τον ηρωα της.

Και οταν ο πατερας της αρρωστησε και ειχε να φροντισει αυτον, μαζι με τη μικρη της αδερφη, ο κοσμος της αρχισε να μη φανταζει πια και τοσο φανταχτερος.

Παρ'ολ'αυτα παντα θα παρεμενε το αθωο κοριτσι που ειχαν γνωρισει ολοι, κι ας ειχε δει τον κοσμο με αλλο ματι.

Και οταν καταλαβε οτι κατι επρεπε να κανει, για την οικογενεια που της ειχε μεινει, πηγε καπου που δεν πιστευε ποτε οτι θα πηγαινε.

Ομως ολοι οι δρομοι ειχαν κλεισει για αυτη. Η, τουλαχιστον, εκεινη δεν εβλεπε αλλους.

Και τοτε ηταν που τον γνωρισε.

Που να φανταζοταν οτι οι κακοι που ακουγε στα παραμυθια της, δεν θα της φαινονταν τοσο κακοι οταν τους γνωριζε;

Και, ακομα καλυτερα, οταν θα ερωτευοταν εναν απο αυτους; Οταν θα γυρνουσε στις σκεψεις της πρωι και βραδυ;

Οταν αυτους για τους οποιους την προειδοποιησαν, θα γινοταν η νεα 'οικογενεια' της και αυτος ο ενας θα της επαιρνε τα μυαλα;

Οταν θα της... εκλεβε την καρδια;