prologue

318 14 9
                                    


beni ilk öptüğün gün sarısı ışıkların silindiği akşamüstü kaldırımlarında omzuma yaslanan omzunun eksikliğiyle yalpalayan bedenimi titreten midir, soğuğa bulanan havada asılı kalan kokunun izi?

oh sehun.

çocukluğumuzu taşıyan dudaklarının arasına saklanan incecik bir soluğun teklemesinde, buz kesiği gözlerine yerleşen öfkenin zemheri ateşinde, siyah saçlarının tutamlarına düşen kar tanelerini öpen parmak uçlarımın taze izlerinde, mermer bir heykelin sert lakin pürüzsüz teni gibi parlayan ellerinin beyazlığında gizlenen ellerimde, kalbinde, kalbimde iken
biz,
nefretin aşkını gölgelese dahi, akisleri gözlerinde şahlanan gecelerin koynunda,
oh sehun,
ellerinin ellerimi arayışında kaybolan ruhunla yan yana geleceğiz.

zira,ne burda başladık, ne burda biteceğiz.

sillage•oh sehunOnde as histórias ganham vida. Descobre agora