Darklight: Journey To The Empyrean (Completed)

CHAPTER 8

Ang kaninang maingay na paligid ay biglang natahimik. Bago paman ako magtanong kay Larco ay biglang natanggal ang mabigat na bagay na nakadagan sa akin.

Mabilis akong tumayo at lumayo sa katawan ni Larco na ngayon ay nakahiga parin habang nakatakip ang kanang braso sa kanyang mga mata.

Tiningnan ko ang aking mga kasama. Walang mga galos o anumang sugat ang natamo nila sa maliit na away kanina habang nakadagan na sa mga tulisan kanina ang mga bakal na patibong sana nila para sa amin.

"What's wrong with him?" saad ni Eulises na katulad ko ay naguguluhan sa kinikilos ni Larco.

I just shrug and ride on my bike. Lumubog na ang araw at kailangan naming mahanap ang Belheim Valley bago kami masundan ng mga bampira.

Agad na tumayo si Larco at tumalon ng ilang beses bago bumalik sa kanyang bike at paharurot nito paalis. I turn my gaze towards Angus who I caught looking at me intently. Tinaasan ko siya ng kilay at iniwan siya. Narinig kong nakasunod na rin ang iba sa amin.

× × × × ×

BELHEIM VALLEY

Isang buhay na komunidad ang bumungad sa amin. Komunidad na nasa pagitan ng mataas na bundok. I look at the people and creatures roaming around. They have their lights to protect them but  do not have the walls that will keep vampires and witches away.

Ang tanong: paano sila nabuhay at dumami ng hindi nakikipaggyera sa mga bampira?

We ride our bikes to the inn near a store. Hindi katulad kanina na bayolente ang mga tao pagkakita sa amin mas kalmado ang mga tao nang makita ang aming pagdating.

We went inside the inn. A beautiful woman in her aqua blue hair and porcelain skin greeted us in her wide smile.

"How many rooms, please?" magiliw niyang saad habang kumukuha ng mga susi na nakahilera sa isang board sa kanyang likuran.

"One." I said and surveyed her whole being.

Nang makuha ang susi ay magkasunod kaming pito na naglakad patungo sa hagdan. Isang may kalumaang pinto ang bumungad sa amin. Dahan-dahang binuksan ni Demor ang kwarto. Isang maliit na kama ang nasa gitna, isang maliit na mesa sa gilid. May cr sa loob ng kwarto at isang pinto patungo sa terrace. Dalawang palapag lamang ang inn kaya hindi masyadong kataasan pero tanaw parin ang buong Belheim.

Far from the luxury we have back in the city. I look at my fellow travelers they do not mind what this room looks like. As long as they can rest for awhile.

"Verleen, Demor, Jay, Ophelia, magpahinga muna kayo. Ako munang magbabantay." saad ko sa kanila.

Mabilis na naupo ang dalawa at kanya-kanyang sandal sa dingding na nakapikit ang mga mata habang humiga na si Verleen sa kama at nasa sahig naman si Ophelia, ilang minuto lang ay halatang natutulog na sila. I caught Eulises looking at me intently. Sa paraan ng kanyang pagkakatitig, alam kong may gusto siyang sabihin pero hindi niya magawa.

"Kung gusto mong matulog Eulises, magpahinga kana." I said and rolled my eyes.

"Thank you Agnes." maligaya niyang saad. Mabilis siyang tumabi kay Verleen at hinarangan niya ng bag ang kanilang pagitan.

Lumabas ako ng terrace at nakitang nasa terrace lang din ang aking kakambal. I look at him gazing at the night sky. Kakaiba ang gabi ng Belheim, mapayapa at walang mga sundalong naglalakad sa bawat sulok na nagbabantay sa kanilang lugar. May mangilan-ilan paring tao at nilalang ang naglalakad sa mga kalsada na parang nagbabadyang panganib para sa kanila.

The deadliest weapon is silence.

"Your right." sagot ng aking kakambal na binasa ang nasa aking isipan.

Biglang tumalon mula sa ikalawang palapag si Angus at ginamit ang kaniyang bilis para mawala na parang bula. We existed even before our colleagues are born so we know how the realm works and how to defend it.

Cold wind blew from the east. I look at the silent night sky of Belheim. I felt someone staring at me from behind but I didn't bother to look at the man for I know who he is.

"It is bad to stare Larco." I said still looking at the vastness of the dark sky with little shimmering stars.

He just stand beside me and look at what I was looking. Silence envelop us. I secretly took a glance at Larco. Mas mataas siya ng konti kay Angus, with a well-define chin, thick brows and hazel eyes. I don't know but being this close to him makes me feel something familiar but still unknown. Makes it feel like I am drawn to him in a romantic way.

I erase the thought of it. Ilang beses na kaming nagkasama ni Larco sa mga pagtitipon pero ngayon ko lang nakita at napansin ang mga ganito. This is beyond my sanity and I must control it. I know who I am fated and that is not with him but with a vampire.

I have pledge myself to the city, mated to a vampire or this strange feeling with Larco is not acceptable. I must serve my people with no other things to think of other than their safety and survival.