"Anyways, I've heard about what happened in the hospital. Ayos ka lang ba?" I gave him an accusing look. At paano naman niya nalaman ang tungkol doon? Kahit kailan talaga ay saksakan ng pagiging tsismoso ng walangyang 'to. Isaksak ko kaya sa kanya ang buto ng chicken drumstick na hawak ko? Baka sakaling mabawasan ang pagiging pakealamero niya. Sarap.nilang pag-untugin ng mga uhugin kong pinsan.
"Ang daldal mo. At tsismoso ka rin. " Kumento ko na ikinatawa niya lang. Wala pa ring pinagbago ang walangya. Mula noon, hanggang ngayon, tinatawanan niya pa rin ang pagtataray ko sa kanya. Akala naman niya eh nasisiyahan ako sa pinaggagawa niya. Hell! Isubsob ko siya sa pizza eh!
"Kasi naman, masyado ka nang mahinhin, nasaan na yung bungangerang Valerie na nakilala ko?" Sinamaan ko siya agad ng tingin sa sinabi niya. Ang kapal ng mukha niyang tawagin akong bungangera. Akala mo naman wala ako sa tabi niya. Isa nalang at bi-binggo na ang walangyang Devon na 'to eh.
"Excuse me but I was never a bungangera." Hindi naman talaga, siguro masyadong maingay ang bibig ko pero hindi naman ako bungangera no! I just like to speal my thought and opinion and they can't do anything about it because it is my right as a person!
"In denial! Para ka ngang nakalunok ng megaphone sa tuwing nagseselos ka eh!" Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. No, he didn't! Ang kapal ng mukha niya na isumbat sa akin yan! Never did I ever got jealous with anyone! Ano siya? Sinuswerte?! Damn him.
"Hoy! I was never jealous! Naiinis lang ako sa mga umaaligid sayong talandi!" I said in my defense dahil hindi na makatotohanan iyong mga sinasabi niya.
"Oh, not jealous huh?" Napanguso nalang ako dahil sa sinabi niya. I'm not jealous.
"Hindi naman talaga! Plus, alam ko namang malandi ka talaga kaya hindi ko na iyon nararamdaman! Namanhid na ako dahil sa kalandian mo!" I saw how surpise he was because of what I just said. Hindi ko alam kung matatawa ba ako d ahil bahagya pang umawang ang mga labi niya o sasapulin ko na ang panget na pagmumukha niya.
"I was never malandi, Valerie! I'm just friendly! Magkaiba yun! Yung pinsan mo ang malandi!" He defended. At dinamay pa talaga ang malanding si Zander. Well, malandi naman talaga ang isang 'yon.
"Oh, really? Baka akala mo hindi ko alam ang tungkol sa Vivien mo noon?" Natatawa kong sabi habang siya naman ay mabilis na umiling. Akala niya ha?
"Vivien was a friend from law school! I was only associated with her because we were class--"
"Who cares?! I don't. Wala na akong pake, pwede ba?" Langya.
"Huh! You don't?! Well, I do?! Ano ring akala mo? Hindi ko kilala ang Abraham Forde na yon?! Pati yung Edwin Salmosa?! Don't me Val! Alam ko kung sinu-sino ang mga mapangahas na nanligaw sayo kahit na tayo na!" Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. He knee about them?! At paano nasali si Abraham?! We were just fvcking friends for pete's sake!
"Ano? Speechless ka? Well, let me tell you this, Val. Kung ano ako ng nililigawan pa kita, mas dumoble nang naging akin ka na." Tsa! I wanna smack his face! Ang kapal ng pahmumukha niya na sabihin yun! And why is he suddenly taking a walk to the memory lane? Nakakatangina lang talaga siya.
"'Wag mong isumbat sa akin yan-"
"What? That I chased you? That I was crazy over you? Alin ang huwag kong isumbat Val? Na minahal kita ng sobra-sobra? Na pinaghirapan kong mapasakin ka?" Nahigit ko ang hininga ko dahil sa sinabi niya. Series of memories flashed through my mind. How he courted me for two years, how he made my day extra especial every single day. How he smile at me whenever I turn him down. How he rescue me everytime I'm in trouble.. How I fell for him in the process.
5 - You in Me~
Start from the beginning
