Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Διαφωνία

Βρισκόμαστε στον καναπέ... Με μένα ξαπλωμένη ανάσκελα πάνω του να κοιτάζω μπερδεμένη και ζαλισμένη το ταβάνι... Τι ήταν όλο αυτό;... Δεν λέω ότι το έχω μετανιώσει... Ίσα ίσα που θα το ξανά έκανα... Όμως όλο αυτό... Ήταν πραγματικά πολύ έντονο
(τι σκέφτεσαι μωρό μου;)
Ρωτάει σιγανά κοντά στο αυτί μου και ύστερα με φιλάει στον λαιμό... Ω Stephen... Κλείνω τα μάτια και απολαμβάνω τα απαλά φιλιά του στο δέρμα μου
(συγγνώμη)
Μουρμουρίζει ξαφνικά και στρέφω ελάχιστα το κεφάλι ίσα ίσα για να τον κοιτάξω
(δεν ήθελα να σου μιλήσω έτσι... Ήταν λάθος μου... Συγγνώμη)
(κι εγώ συγγνώμη... Αλλά πλέον... Δεν έχει καμία απολύτως σημασία)
Ψελλίζω ενώ γυρίζω μπρούμυτα και τον φιλάω δυνατά στο στόμα... Χμμ έχει τόσο ωραία γεύση... Τον φιλάω αργά... Δίχως βιασύνη... Τώρα δεν έχω να εκτονώσω κάτι... Το ένα χέρι του ταξιδεύει στην πλάτη μου ενώ το άλλο χαμηλώνει και χουφτώνει δυνατά τα πισινά μου
(δεν σε χορταίνω μωρό μου)
Λέει ανάμεσα στα φιλιά μας και χαμογελάω... Ώσπου ξαφνικά ακούγονται τα κλειδιά της πόρτας και αμέσως πετάγομαι από πάνω του... Τι κάνουμε τώρα τι κάνουμε;... Αμέσως παίρνω την μικρή κουβέρτα που έχουμε στον καναπέ και καλύπτω τα σώματα μας... Χριστέ μου τι ντροπή είναι αυτή... Ακούω από μέσα την φωνή της η Alicia's η οποία πλησιάζει όλο και πιο πολύ στο σαλόνι
(ιιιιι... Ρε τι κάνετε εκεί;)
Όπως το περίμενα... Φωνάζει και εγώ τραβάω την κουβέρτα πάνω από το κεφάλι μου
(λοιπόν πάω μέσα να κρατήσω την μικρή... Εσείς φορέστε τα ρούχα σας και μαζέψτε όλο τον σαματά που κάνατε)
Λέει με φανερά έξαλλο τόνο και φεύγει προς τα δωμάτια
(σήκω)
Του λέω και αμέσως σηκωνόμαστε από τον καναπέ και αρχίζουμε να ντυνόμαστε... Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...

Καθόμαστε μόνες στον πάγκο της κουζίνας με την Alicia... Η ώρα είναι δώδεκα τα μεσάνυχτα και εμείς πίνουμε από ένα ποτήρι μπύρα... Φυσικά ο Stephen έφυγε και η μικρή είναι για ύπνο... Κοιτάζω εξεταστικά την Alicia η οποία δεν έχει βγάλει λέξη από την ώρα που ήρθε... Περίεργο... Ούτε ο Adam επικοινώνησε μαζί μου
(πες μου... Τι σε προβληματίζει;)
Ρωτάω γλυκά ενώ απλώνω το χέρι και ζουλάω τρυφερά το δικό της... Το απλανές βλέμμα της συναντά το δικό μου και πραγματικά νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται
(αφού ξέρεις... Μιλούσες μαζί του... Εσύ του είπες που μπορεί να μας βρει)
Λέει και μπορώ να διακρίνω το μίσος και την περιφρόνηση στον τόνο της φωνής της... Αμέσως μαζεύω το χέρι μου ενώ χαμηλώνω το βλέμμα μου στο πάτωμα
(συγγνώμη... Απλά πίστευα ότι)
(ότι τι;... Ότι έχει δικαιώματα πάνω στο παιδί;... Ότι θα γυρίσει και όλα θα είναι καλά;)
(Alicia πίστεψε με ξέρω πως αισθάνεσαι... Το έχω ξανά βιώσει αυτό με το συγκεκριμένο άτομο)
(δεν με ενδιαφέρει... Αυτός ο άνθρωπος πριν από τέσσερα χρόνια με έκανε σκουπίδι... Αρνήθηκε την κόρη του επειδή ήθελε να κάνει την ζωή του... Και τώρα τι;... Ξαφνικά μετάνιωσε και θέλει να επανορθώσει... Άσε ρε Bella)
Λέει με τον τόνο της να στάζει από ειρωνεία και ξαφνικά σηκώνεται από την θέση της και βαδίζει προς το παράθυρο... Σκατά τα έκανα πάλι... Τελικά είχε δίκιο ο Stephen... Ευτυχώς που δεν είναι εδώ... Παίρνω μια βαθιά ανάσα ενώ σηκώνομαι κι εγώ από την θέση μου για να την ακολουθήσω
(Alicia... Με συγχωρείς... Νόμιζα ότι έκανα το σωστό και ο Adam... Φαίνεται πραγματικά μετανιωμένος)
Μουρμουρίζω ενώ την πλησιάζω όλο και περισσότερο και την παρακολουθώ να στέκεται μπροστά από το παράθυρο κοιτάζοντας έξω την δυνατή βροχή
(δεν σε κατηγορώ Bella... Ξέρω πως είχες καλές προθέσεις... Αλλά δεν μπορώ... Δεν μπορώ να τον έχω και πάλι στην ζωή μου... Αυτός άνθρωπος με χρησιμοποίησε... Με πλήγωσε... Τώρα δεν καταλαβαίνω... Ζητάει κάτι που πριν από τέσσερα χρόνια ήθελε να ξεφορτωθεί)
Όσο μιλάει η φωνή της σπάει... Καταλαβαίνω ότι με το ζόρι κρατιέται για να μην κλάψει... Φφ έχει δίκιο... Το ξέρω ότι έχει... Πλέον στέκομαι από πίσω της και απλώνω το χέρι για να χαϊδέψω τον ώμο της
(το ξέρω... Πίστεψε με σε καταλαβαίνω... Όμως τα παιδιά μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους)
Μουρμουρίζω και γυρίζει πολύ αργά για να με κοιτάξει με κόκκινα μάτια... Έτοιμα να ξεσπάσουν σε δάκρυα... Ω Alicia
(το πιστεύεις αυτό για τον Adam;)
Ρωτάει και γνέφω αργά καταφατικά με το κεφάλι
(ναι... Ακόμη και για τον Adam... Γιατί και αυτός είναι άνθρωπος... Ένας πληγωμένος άνθρωπος που έχει κάνει πολλά λάθη στην ζωή του... Ίσως η μικρή μπορέσει να τον κάνει να αλλάξει... Απλώς δως τους μια ευκαιρία να γνωριστούν)
Μουρμουρίζω γλυκά και ξαφνικά τυλίγει τα χέρια της γύρο μου αγκαλιάζοντας με σφιχτά... Ω Alicia... Τελικά δεν ήταν και τόσο λάθος αυτή μου η κίνηση... Ελπίζω αυτό που κάνω να αξίζει... Έτσι και κάνει καμιά στραβή ο Adam... Πραγματικά θα τον διαλύσω... Δεν θα του επιτρέψω να μας πληγώσει ξανά... Πόσο μάλλον την μικρή.