Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Ξαφνική εμφάνιση

Είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι της σουίτας του... Με τα χέρια μας μπλεγμένα και το κεφάλι μου ακουμπισμένο στο στήθος του... Έχουν περάσει δύο ημέρες από το περιστατικό με τον Peter και ευτυχώς δεν με ξανά πλησίασε... Φαίνεται πως ο προστάτης μου τον φοβείσαι για τα καλά... Σηκώνω ελαφρά το κεφάλι και κοιτάζω εξεταστικά το πρόσωπο του... Τόσο όμορφος... Και τόσο προβληματισμένος για κάποιο άγνωστο λόγο
(τι σκέφτεσαι;)
Τον ρωτάω και κουνάει το κεφάλι ενώ σκύβει και με φιλάει στο μέτωπο
(τίποτα μωρό μου... Μια χαζή ιδέα... Υποθέτω)
Μουρμουρίζει και ανασηκώνομαι στηρίζοντας το σώμα στον αγκώνα μου
(πες μου... Είμαστε ζευγάρι... Πρέπει να τα μοιραζόμαστε όλα μεταξύ μας)
Λέω και χαμογελάει ενώ απλώνει το χέρι και σπρώχνει μια τούφα που έχει ξεφύγει πίσω από το αυτί μου
(ωραία λοιπόν... Ετοιμάζουμε από μια βαλίτσα και φεύγουμε τριήμερο μαζί)
(τι;... Που;)
(αυτό είναι έκπληξη μωρό μου)
Λέει ενώ σηκώνεται και τον παρακολουθώ να πηγαίνει στην ντουλάπα του και να βγάζει έναν μεγάλο σάκο
(τι κάνεις;)
(παίρνω μερικά ρούχα... Ύστερα θα περάσουμε από το σπίτι σου για να πάρεις και εσύ ότι θέλεις και μετά φεύγουμε)
(με τι θα πάμε;)
(με το αυτοκίνητο)
Λέει και αμέσως πετάγομαι από το κρεβάτι... Δεν το πιστεύω ότι στα καλά καθούμενα θα φύγουμε... Πάντως ομολογώ ότι μου αρέσει η ιδέα του... Και όσο το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ το θέλω... Θα πάμε κάπου αλλού... Θα είμαστε οι δυο μας... Χμμ είναι υπέροχη ιδέα...

Βρισκόμαστε σε μια παραλία με πεντακάθαρο νερό αλλά  συννεφιασμένο ουρανό... Περπατάω ήρεμη δίπλα από την θάλασσα αφήνοντας τα ίχνη μου πάνω στην μαλακή άμμο... Η καρδιά μου έχει πλημμυρίσει από χαρά και το μυαλό μου έχει παραλύσει
(Bella;)
Η φωνή του Stephen ηχεί στα αυτιά μου γυρίζω για να τον κοιτάξω
(σ'αγαπάω)
Του λέω ενώ τυλίγω τα χέρια μου  γύρο από τον λαιμό του και εκείνος χαμογελάει με εκείνο το στραβό γοητευτικό του χαμόγελο... Το βλέμμα μου χαμηλώνει στα μπλεγμένα μας δάχτυλα και ασυναίσθητα ένα χαμόγελο χαράζεται στα χείλη μου... Είμαι τόσο ευτυχισμένη εδώ μαζί του... Ξανά σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω αλλά παραξενεύομαι καθώς βλέπω τον Adam μπροστά μου... Τι;...

Πετάγομαι από τον ύπνο μου με την καρδιά μου να χτυπάει κόκκινο από το άγχος
(μωρό μου είσαι καλά;)
Η φωνή του Stephen με επαναφέρει γρήγορα στην πραγματικότητα και αμέσως ορμάω στην αγκαλιά του
(ηρέμησε ψυχή μου)
(ευτυχώς ήταν ένα όνειρο)
Μουρμουρίζω πραγματικά χαρούμενη που όλο αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση και εκείνος με σφίγγει πάνω του
(ηρέμησε... Εδώ είμαι)
Η φωνή του με καθησυχάζει τόσο πολύ... Πραγματικά με χαλαρώνει... Και ειδικά αυτό το άρωμα του... Το άρωμα που λατρεύω σε ολόκληρο τον κόσμο... Το δικό του
(πες μου τι είδες;)
Ρωτάει ενώ τραβιέμαι λίγο ίσα ίσα για να τον κοιτάξω
(δεν ήταν κάτι απλά... Ένα κακό όνειρο)
Ένα πολύ κακό όνειρο τώρα που το σκέφτομαι... Περίεργο... Απο που και ως που να ονειρευτώ τον Adam;... Τόσο καιρό δεν τον έχω δει... Και τώρα... Μήπως αυτό είναι κάποιου είδους  προειδοποίηση;
(έλα... Φτάσαμε)
Λέει και αμέσως γυρίζω για να δω ένα μεγάλο και πολυτελέστατο ξενοδοχείο... Ω Θεέ μου... Αυτό το κτήριο είναι πραγματικά τεράστιο
(που είμαστε;)
(σε ένα μέρος όπου θα περάσουμε τρεις αξέχαστες ημέρες μαζί)
Απαντάει και σκύβει για να μου δώσει ένα σύντομο φιλί στα χείλη... Ύστερα βγαίνει από το αμάξι και στριφογυρίζω τα μάτια μου... Μια ζωή έφηβος...