Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Θυμός

Οι μέρες κύλησαν όμορφα... Αλλά δυστυχώς πρέπει να φύγουμε... Ο άλλος δεν ξανά επικοινώνησε μαζί μας... Και καλύτερα δηλαδή... Αυτός ο άνθρωπός δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει... Και μας το απέδειξε περίτρανα τις προάλλες... Βρισκόμαστε στο δωμάτιο μας και ετοιμάζουμε τα πράγματα μας
(μωρό μου;)
Ξαφνικά το χέρι του Stephen πιάνει το δικό μου και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(είσαι καλά;)
Με ρωτάει ενώ σέρνει τα δάχτυλα του πάνω κάτω στο χέρι μου και αφήνω μια μεγάλη ανάσα
(ήταν πολύ ωραία εδώ)
Με εξαίρεση την άτυχη συνάντηση με τον άλλον
(όντως... Αλλά μην ανησυχείς... Σου υπόσχομαι ότι θα ταξιδέψουμε όλων τον κόσμο μαζί)
Λέει και αμέσως γυρίζω και τυλίγω τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του ενώ σκύβω και του δίνω ένα απαλό φιλί στα χείλη
(έχω μια ιδέα)
Μουρμουρίζω και ανασηκώνει το φρύδι του
(για να ακούσω)
(λοιπόν τι θα έλεγες... Να γεμίσω την μπανιέρα με ζεστό νερό... Και να μπούμε μέσα... Να μου κάνεις αυτό που έκανες τις προάλλες)
Ψιθυρίζω πονηρά ενώ τον κοιτάζω έντονα μέσα στα μάτια και χαμογελάει στραβά
(έχεις γίνει ένα πολύ κακό... Και ατίθασο κορίτσι)
Λέει ενώ ξαφνικά με σηκώνει στην αγκαλιά του κάνοντας με να αφήσω μια τσιρίδα έκπληξης και ύστερα πηγαίνει στο μπάνιο...

Καθόμαστε μέσα στην μεγάλη μπανιέρα ο ένας απέναντι από τον άλλον... Με εκείνον να κάνει μασάζ στις πατούσες μου και εμένα έτοιμη να κοιμηθώ από την αίσθηση ηρεμίας που μου προκαλούν τα δυνατά και ευλύγιστα δάχτυλα του... Δαγκώνει μαλακά το δαχτυλάκι μου και αφήνω έναν μικρό αναστεναγμό απόλαυσης να ξεφύγει από τα χείλη μου
(σου αρέσει μωρό μου;)
Μουρμουρίζει και ένα πλατύ χαμόγελο απλώνεται στα χείλη μου ενώ ανοίγω λίγο το μάτι μου για να τον κρυφοκοιτάξω
(πονηρή)
Λέει αφηρημένα και ξαφνικά ανακάθεται και με πλησιάζει
(όταν σε βλέπω έτσι... Πραγματικά τρελαίνομαι)
Ψιθυρίζει και σκύβει για να με φιλήσει στα χείλη αλλά αμέσως τοποθετώ το χέρι μου στο στόμα του σταματώντας τον και τα φρύδια του ανασηκώνονται
(ω κύριε Anderson... Δεν είμαι τόσο εύκολη ξέρετε)
Μουρμουρίζω και χαμογελάει ενώ παίρνει το χέρι μου και το χαϊδεύει τρυφερά
(φυσικά και όχι δεσποινίς Dillon... Αντιθέτως... Είστε η πιο δύσκολη και αλλόκοτη γυναίκα που έχω γνωρίσει σε ολόκληρη την ζωή μου)
Λέει χαμηλόφωνα και έπειτα φιλάει την αναστροφή της παλάμης μου
(χμμ ξέρετε πως να κολακεύετε μια γυναίκα)
Λέω πειραχτηκά και χαμογελάει στραβά
(ξέρω και πολλά άλλα που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν μια γυναίκα δεσποινίς Dillon... Αρκεί να με αφήσετε να σας δείξω)
Μουρμουρίζει ενώ σκύβει ξανά για να  με φιλήσει στο στόμα αλλά και πάλι τον σταματάω... Έτσι επίτηδες... Θέλω να παίξω λίγο μαζί του
(ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω)
Αποκρίνομαι ειρωνικά και κατζουφιάζει... Οκ τώρα τα πράγματα σοβάρεψαν... Για εκείνον
(μην μου το παίζεις δύσκολη μου... Ξέρεις πως μπορώ να σε κάνω ότι θέλω)
Ψιθυρίζει και ξαφνικά τυλίγει το χέρι του γύρο από την μέση μου και με τραβάει να καθίσω πάνω του... Τι στο
(Stephen)
(σσς... Είσαι στο έλεος μου τώρα)
Λέει ενώ σκύβει και με φιλάει απαλό στον λαιμό και στο στέρνο κάνοντας με να ανατριχιάσω... Ω έλα τώρα... Ξέρει πως να χαλάει τα παιχνίδια μου πάντως... Προσπαθώ για μερικά λεπτά να του αντισταθώ... Αλλά φυσικά στο τέλος παραδίνομαι και αρπάζω δυνατά μια τούφα από τα μαλλιά του
(άου)
Ναι ναι παριστάνει ότι πονάει τώρα... Κανονικά θα έπρεπε να τον τραβήξω απότομα αλλά έχε χάρη που τον αγαπάω πολύ για να του κάνω κάτι τόσο κακό
(είσαι δικός μου Anderson... Κατανοητό;)
Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό μου βγήκε... Αυτή είναι η αλήθεια... Ο Stephen ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε μένα... Καμία δεν μπορεί να μου τον πάρει... Και φυσικά καμία δεν μπορεί να τον φλερτάρει... Φιλιόμαστε για πολλές ώρες με τα χέρια μας να αγγίζουν μανιασμένα... Σαν να θέλουν ένα κομμάτι από την σάρκα του άλλου... Το σώμα του τόσο ζεστό... Τα χείλη του... Πιο δοτικά από ποτέ... Χμμ τον θέλω όσο τίποτα και κανέναν στον κόσμο... Αλλά ξαφνικά ακούγεται το τηλέφωνο μου το οποίο είναι ακουμπισμένο στο έπιπλο του νιπτήρα
(μην το σηκώσεις)
Ψελλίζει ενώ με δαγκώνει στον λαιμό και αφήνω έναν μικρό αναστεναγμό να μου ξεφύγει... Συνεχίζουμε κανονικά... Με χάδια... Φιλιά... Αγκαλιές... Δαγκώματα... Όμως το τηλέφωνο χτυπάει επίμονα και αυτό με βάζει σε σκέψεις... Λες να έγινε τίποτα σοβαρό;... Λες να είναι η Alicia
(δύο λεπτά δως μου μωρό μου)
Λέω ενώ με το ζόρι φεύγω από την αγκαλιά του και πηγαίνω γρήγορα στον νιπτήρα... Αλλά δεν το προλαβαίνω... Κοιτάζω την οθόνη και ξαφνιάζομαι καθώς βλέπω έναν άγνωστο αριθμό... Ποιός να είναι τέτοια ώρα;... Ξαφνικά μου έρχεται ένα μήνυμα... Το ανοίγω

Bella o Adam είμαι... Πρέπει να μιλήσουμε... Σε παρακαλώ πάρε με τηλέφωνο όταν μπορέσεις... Είναι πραγματικά επείγον...

Ο Adam;... Περίεργο... Τι να θέλει τώρα;... Αφού μας το έκανε ξεκάθαρο τις προάλλες... Δεν θέλει καμία σχέση με το παρελθόν του... Και σίγουρα όχι με το παιδί του... Φφ όπως και να χει... Λέει πως είναι επείγον... Για να δούμε.