Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Χτύπημα

Μόλις μπαίνουμε στην σουίτα αμέσως με βάζει να καθίσω στο κρεβάτι και φέρνει το βαλιτσάκι των πρώτον βοηθειών από το μπάνιο
(κοκκίνισε)
Λέει καθώς γονατίζει μπροστά μου και παίρνει το κοκκινισμένο πλέον χέρι μου στο δικό του... Τον παρακολουθώ να περιποιείται την παλάμη μου ενώ το πρόσωπο του γεμίζει οργή και απέχθεια... Ω Stephen... Αμέσως απλώνω το άλλο μου χέρι και ακουμπάω το μάγουλο του κάνοντας τον να σηκώσει το κεφάλι και να με κοιτάξει
(ηρέμησε)
Ψελλίζω γλυκά ενώ περνάω τα ακροδάχτυλα μου από το αξύριστο πηγούνι του και κλείνει τα μάτια ενώ γέρνει το κεφάλι προς άγγιγμα μου
(δεν μπορώ... Όσο σκέφτομαι τι θα μπορούσε να σου κάνει αυτός... Γαμώτο τρελαίνομαι και μόνο στην ιδέα)
(ναι αλλά δεν έκανε κάτι)
Η μάλλον δεν πρόλαβε να κάνει... Πλάκα πλάκα ποιός ξέρει τι μπορεί να γινόταν αν δεν ήταν ο Stephen εκεί
(σ'αγαπάω Bella... Δεν θέλω κανένας να σε αγγίζει... Να σε πονάει... Να σε πληγώνει... Τρελαίνομαι και μόνο στην ιδέα)
(σσς... Έλα τώρα ηρέμησε)
Μουρμουρίζω ενώ τοποθετώ τον δείκτη μου στα χείλη του και τον κοιτάζω μέσα στα σκούρα καφέ μάτια του... Φαίνεται τόσο θυμωμένος... Αλλά και τόσο ευάλωτος ταυτόχρονα
(κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μου τα κάνει αυτά... Δεν τους το επιτρέπω εγώ)
Προσθέτω ενώ ο δείκτης μου ταξιδεύει πάνω στα σαρκώδη χείλη του και παίρνω μια βαθιά ανάσα
(μόνο εσύ έχεις το δικαίωμα Stephen... Μόνο εσύ μπορείς να με πληγώσεις)
Ψιθυρίζω με μισόκλειστα μάτια και σκύβω για να ακουμπήσω τα χείλη του... Χωρίς να τον φιλήσω
(εσύ έχεις την καρδιά μου... Και αν το θελήσεις... Με μια μόνο λέξη... Μπορείς να την καταστρέψεις)
(όχι ποτέ δεν θα σου το έκανα αυτό... Ποτέ δεν θα σε κατέστρεφα... Σ'αγαπάω όσο τίποτα στον κόσμο Bella)
(μα αυτό είναι η αγάπη Stephen... Αν δεν πονάς για το άτομο που πραγματικά αγαπάς... Τότε δεν αισθάνεσαι)
Μουρμουρίζω και ξαφνικά παίρνει το πρόσωπο μου στα χέρια του και ενώνει τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο... Απελπισμένο φιλί θα έλεγα... Που ζητά λύτρωση και αγάπη ταυτόχρονα... Δεν καταλαβαίνω... Πολύ αργά τραβιέται και ακουμπάει το μέτωπο του στο δικό μου ενώ έχει ακόμη κλειστά τα μάτια του... Μένουμε για μερικά λεπτά έτσι... Μέσα στην σιωπή ενώ νιώθω την καρδιά μου να κάνει αγώνα ταχύτητας από το άγχος... Τι έγινε τώρα;... Λες να τον πείραξαν τα λόγια μου;... Ξαφνικά σηκώνει το κεφάλι και με κοιτάζει έντονα μέσα στα μάτια ενώ χαϊδεύει τρυφερά το μάγουλο μου
(από πότε έγινες εσύ τόσο ποιητική;)
Ρωτάει πειραχτηκά και του σκάω ένα αχνό χαμόγελο ενώ χαμηλώνω το βλέμμα μου στο πάτωμα
(από απόψε... Μάλλον)
Αποκρίνομαι και γελάμε μαζί
(το λατρεύω αυτό)
Μουρμουρίζει και με φιλάει στο μέτωπο... Αμέσως σηκώνω το κεφάλι και τον κοιτάζω
(ποιο;)
(όλο αυτό που ζω μαζί σου... Είναι κάτι πολύ μοναδικό για εμένα και δεν θέλω να το χάσω... Δεν θέλω να σε χάσω)
(μα δεν θα με χάσεις... Αν είσαι αρκετά έξυπνος για να με κρατήσεις δηλαδή)
Λέω πειραχτηκά και τον παρατηρώ να γέρνει λίγο το κεφάλι του ενώ τα μάτια του λάμπουν από ευθυμία που προσπαθεί να κρύψει
(υποτιμάτε την νοημοσύνη μου δεσποινίς Dillon;)
(α όχι κύριε Anderson... Καθόλου)
Λέω πειραχτηκά και ξαφνικά με αρπάζει από τους γοφούς και με τραβάει να καθίσω πάνω του
(είσαι απίστευτη γυναίκα το ξέρεις;)
(χμμ κάτι μου έχουν πει)
Μουρμουρίζω και γελάει κάνοντας με να χαμογελάσω
(τι όμορφος ήχος)
Ψελλίζω και κατζουφιάζει
(τι είπες;)
(ε τι... Τίποτα)
Λέω αμήχανα ενώ στρέφω το βλέμμα μου χαμηλά ώστε να μην τον κοιτάζω... Δεν έπρεπε να το πω αυτό... Τι με έπιασε;... Ξαφνικά τοποθετεί τα δύο δάχτυλα του στο πηγούνι μου και πολύ αργά σηκώνει το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάξω και πάλι μέσα στα μάτια
(μου άρεσε αυτό που είπες)
Μουρμουρίζει και το στόμα μου μισανοίγει καθώς παίρνω μια απότομη εισπνοή... Ω Stephen... Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και ακουμπάω το μέτωπο μου στον ώμο του... Χμμ το άρωμα του εισβάλει στις αισθήσεις μου... Και πραγματικά με τρελαίνει... Είμαι πολύ μα πάρα πολύ ερωτευμένη με αυτόν τον άντρα.