Çikolatalı Sütüm [Texting]

0.4

Bankta otururken gelen ses yerimden sıçramama neden oldu.

"Selam bebek boş musun?"

Arkama döndüğümde Seren'in sırıtarak yanıma oturduğunu gördüm.

"Sana her zaman."

Kafasını kucağıma koyarak yattı. Beden dersinde olduğumuz için boş sayılırdık. Seren'in olanlardan haberinin olup olmadığını merak ettim.

"Olçum'un taşınma olayını biliyor musun?"

"Evet Eren anlattı. Aga çok üzüldüm be!"

"Bende..." diye mırıldandığımda eliyle karşıyı işaret etti. Ve tahminlerimde yanılmayarak işaret ettiği yere baktığımda hiç şaşırmadım. Burak.

"Balım yaa. Bu çocuk beni bir gün sevecek mi?"

Omuz silktim. Çünkü bilmiyordum ve bunu tahmin etmesi çok zordu. Burak garip bir çocuktu. Bazen çok yakın davransa da hemen senin en uzağın olabiliyor. Hatta ona bazı sırlarımı anlattığım bile olmuştu. Beni hep can kulağıyla dinlemiş ve bana çözümler sunmuştu. Tabi bende onu dinlemiştim.

Salak salak parmağını Burak'a doğru sallamaya devam ettiğinde eline vurdum.

"Kızım salak mısın sen? Şimdi görecek."

"Aşkım ya! Buraya baksa nolur beni görmemek için yemin ederek doğmuş gibi, buraya baksa da beni görmez."

"Seren hem umudu kesiyorsun hem seviyorsun ne bu kızım!?"

Bezmiş sesimi duyunca dil çıkardı.

"Ben böyle seviyorum kıskanma şekerim. Hem böyle anne gibi konuştun."

Oflayarak önüme baktığımda Baran'ın bize doğru geldiğini gördüm.

"Yine mi şu Burak?"

Baran da benim gibi on ikiden vurunca omuz silkerek 'başka kime bakıyor bu kız' bakışı gönderdim. Seren ise dizimde istifini bozmayarak başını salladı.

"Gelin çimlere gidip oturalım."

Baran'ın fikri çok cazipti başımı salladım. Okulumuz genişti ve çimli alanları mevcuttu. Ben ayağa kalkınca Seren de kalkmak zorunda kaldı. Çimlere oturunca Seren yine benim kucağıma yatmış. Baran ise yanıma oturmuştu.

"Abi kalk git Baran'ın kucağına!"

Kalkmayarak omuz silkti. O sırada yanımıza Furkan geldi. Furkan gelince Baran ve Seren bana bakarak sırıtmaya başlamışlardı. Salak salak sırıtmalarının nedeni Furkan beyin eski sevdiğim olmasıydı. Kaşlarımı çattım. Tabi ki bundan Furkan'ın haberi yoktu ve ömrü boyunca olmamalıydı.

"Efendim Furkan"

Furkan tek kaşını kaldırarak bana baktı. Ne olmuştu şimdi?

"Osman hoca Baran ve Seren'i çağırıyor."

Baran ve Seren ayağa kalkınca Furkan devam etti.

"Spor odasında."

İkisi gidince başbaşa kalmıştık. İçimde tuhaf bir his vardı ama neden olduğunu bilmiyorum. İstemsizce tedirgin oldum. Tam Furkan bir şey demek için ağzını açtığı sırada tanıdık bir ses geldi.

"Beren, Olçum seni çağırıyor."

Kafamı çevirdiğimde bu Eren'di.  Kaşlarımı çattığımda Furkan'ın duyduklarından sonra gittiğini gördüm. Ve bağırmaya başladım

"Neden?"

Beyefendinin keyfi yerindeydi. Sırıtıyordu. Ayağa kalktım.

"Sen benimle dalga mı geçiyorsun! İki dakika uslu durun be."

Yanından ayrılırken hâlâ daha sırıtıyordu. Bu ne adilik ya! Deli oluyorum bunlara. Kim bilir çocuk bana ne diyecekti. Aşırı merak ediyorum.

&

Kısa bir bölümm🎶 

Bilin bakalım dün kim bölüm atmayı unuttu. Bennn

Beğendiyseniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn

Seviliyorsunuzz✨