The GEEK CODE ( Hacker Series #1)

CODE *38

Saharah POV

Ilang araw na ang lumipas simula sa nangyaring trahedya..mas naging matino nang kausap si matthew ngayon kami naman ni geric ayun nagkikita-kita naman kami tuwing sabado and I already said sa kanya na may inaasikaso akong importante kaya medyo busy ako at mawalan ng oras gaano sa kanya and im lucky too had an understanding man of my life

Habang nag lalakad ako sa  buong bahay napansin ko ang  isang kwarto mula sa pangalawang palapag nang medyo nakasiwang pumasok ako at na amaze sa nakita ko...ang daming paintings na nakasabi sa isang malaking kwarto  ...

Isang painting ang nakakuha nang atensyon ko isa lang siyang abstract painting pero makikita mo ang emosyon... At napaka lungkot nito

"And what are you doing here ms.saharah" isang baritoniyong boses ang gumulat sa likod ko

Its matthew

"Ahh—sir I mean mr.matthew nag lilibot libot lang ako for your own safety" sabi ko.

He was wearing a panjamas and white shirt and trust me I can even see his brod chest and abs ..

Okay ang manyak ko na

"Mr.matthew matanong ko lang what is the meaning of this painting?" Tanong ko..I see his face been gloomy na parang nagreregret na bakit tinanong ko pa yun. To my suprise lumapit siya sa akin at tumayo sa gilid ko at tinitigan niya ang painting

"I was 18 when I made this painting, para talaga yan sa mom ko "

"Where is she?" I ask. He look at me with a sad eyes na nakapagtaka sakin

"She already passed away.." Mahina pero may pait niyang banggit sakin na nakapag patikom ng bibig ko

"I-I didnt know Im--Im sorry " alma ko sa kanya pero he just shrug and smile at me at the first time

"No it's fine, actually tanggap ko naman na wala na si mom and its not your fault..besides I know na hindi na siya mag hihirap pa sa cancer niya" he said while he look back again to the painting

"Mr.matthew pansensya na pero I have to go maglilibot pa ako sa bahay. Kung ako sa inyo matutulog na ako see yah" paalam ko sa kanya  nang papalampas na ako bigla niyang hinawakan ang wrist ko na ikinabigla ko

"Mr. Matthew anong ginagawa mo, ang wrist ko let go" I said in a cold tone I've see he's also shock too of what he's doing ..

"A-Ano ahh... Ikaw lang ba mag isa?" Tanong niya

"Yes.. At bakit" takang tanong ko and finally binitawan niya narin ako

"Ano—kung ikaw lang mag isa, ano ah sasama ako "..
Sabi niya

Medyo nagloading pa ako sa sinabi  niya kasi naman —hello matthew sungit biglang bumait ano to konsensyahan ang peg?! Syempre nakakapagtaka

Kaya humarap ako sa kaniya at humiga muna ako bago ko siya kausapin I know being harsh ay walang patutunguhan so I manage to control myself as much as possible

"Mr.matthew kung sasama ka sakin para saan pa kung ikaw rin gagawa ng ganitong bagay...ang saakin lang hindi mo na kailangan" paliwanag ko sa kanya

"You know lady the last time na nagsarili ka I almost get killed but you save me...but you sacrifice your life to my own safety kaya ayaw ko nang makita ka sa ganong sitwasyon" he softly said I was suprised to what he said ...

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o kung ano eh.

"But mr.matthew your safety is my priority first" madiin na sabi ko sa kanya

"Okay fine I know your point but please I want to know you more"biglang naging maamo yung muka niya. Ang hirap naman umintindi ng lalakeng to
Pano kung may sniper tas hindi ko alam ahh sige nga hindi naman siya man of steel ay teka ang tigas nga pala ng ulo niya o certified pala siya eh

"Fine pero saglit lang mr. Matthew cause your safety is more important than me"

Pagkatapos ng pag uusap namin umalis na kaming dalawa at nag libot libot na kung wala bang bomb o kung anong nakalagay sa bahay at ang huli ay ang terrace.
Unang silay palang namin kita na namin ang liwanag ng buwan bilog na bilog napaka ganda sa
Baba makikita mo ang mga halaman at puno na nasisilayan nito nilanghap ko ang hangin napaka lamig nito at napaka sarap talaga sa pakiramdam maya-maya naramdaman ko nalang na may tela pumatong sa balikat ko

"Gamitin  mo yan para hindi ka lamigin " sabay iwas nito
(--___--) mas malamig pa yata siya ngayon sa gabi ah abnormal pa

"S-Salamat" maikling sabi ko pero wala man lingon sakin

Napayakap nalang ako sa tela, talaga ngang malamig kamusta naman sa napanjamang to
Tsk bahala. Siya hahahaha demunyu noh

"Ms. Sah—" agad kong tinakpan ang bibig niya bago pa niya masabi yung buong pangalan ko

"Matthew can we get off the formality kasi tutal nakilala na natin ang isat -isa diba so baka naman pwede we can call each other by names if we could" paratang ko sa kanya hinawakan niya ang kamay ko at inalis ito sa bibig niya

"Well I'll think of that but before that my meeting in US will on tuesday so get ready " paalala niya

"Uhmm mr. Matthew mag rerequest po sana ako sabado bukas I need to go to meet someone" sabi ko na ikinakunot ng noo niya

"Who?" Tanong niya

"Sir private na po yun, and I promise I'll be back at 6 pm magpapadala ako ng tauhan ko para mag kapalit ako "
Paliwanag ko

"Im not asking the reason saharah I need the name "

"Sir.. Hindi ko nga pwedeng sabihin sayo besides personal is not include here" sabi ko in a  coldess tone sana maging yelo na siya

"Fine, whatever matutulog na ako" sabay dedma nito at nilampasan lang ako

Anong problema ng abnormal na yun, minsan mabait minsan toyo nasapian yata ang loko ah tsk
(--___--)

Bilang makasigurado sinundan ko siya kung nasa kwarto na siya and nang makasilip na ako nakita na nakahiga na siya at quietly sleeping

Hanggang kailan pa kaya lahat ng ito ...