In love with my stephbrother

De tranen

De ene week was Hanne bij haar moeder, de andere bij haar vader. Als ze bij mama was, miste ze papa en bij papa mama. Soms als ze terugkwam bij haar moeder zag Hanne dat ze nog vlug enkele zakdoekjes ging weggooien. Soms waren haar ogen rood door de tranen die hadden gevloeid. De eerste dagen, weken, maanden had ze voorgesteld om terug te gaan naar haar vader. Telkens opnieuw had haar moeder koppig het hoofd geschud en verder gesnotterd. Elke keer dat Hanne Jacobs bij haar vader toekwam zag ze flessen alcohol overal liggen. Zijn rode ogen probeerde hij te verbergen door een zonnebril te dragen, die een beetje scheef stond. Haar vader was samen met Gregie, de hond die een kruising was tussen een Maltezer en een Poedel in een appartement woonde. Appartement, het was eerder een penthouse, of misschien wel nog groter. De rijke zakenman, Bob Jacobs had alles wat hij zich kon wensen. Hij had een Jon waarvoor vele mensen zouden moorden, een bankrekening met nullen achter van hier tot in Tokio. Hij had een fantastische dochter, had de halve wereld al gezien. Maar hij had geen liefde meer, ondanks hij nog steeds gevoelens had voor mevrouw Jacobs, die nu Jansen heet. De flessen met drank lagen overal, zelfs in de kamer van Hanne. Haar vader was frequent zat en dan zat ze daar naar de tv te kijken met een vader die naast haar zijn roes aan het uitslapen was. Dan belde Karel, een vriend van bij haar op school of beter gezegd, haar loverboy. 'Hey!', zei Karel vrolijk.
'Hey.'
'Hoe gaat het?'
'Super!', zei Hanne sarcastisch.
'Waarvoor ik eigenlijk belde.', nam Karel de draad terug op.
'Zeg maar.'
'Wel, ik vroeg me af of je misschien donderdag iets te doen had?'
'Donderdag?'
'Ja? Is dat oké voor jou?',  vroeg Karel ietwat bezorgd.
Hanne's antwoord was klaar en duidelijk:'Ja, enorm oké!'
Karel glimlacht en hing daarna op. Ze wou geen seconde langer bij haar alcoholverslaafde vader zijn. Ze haatte hem, maar wist dat ze ook van hem hield. Want ze wist dat hij dit allemaal deed omdat hij haar moeder miste. Hij dronk vanwege liefdesverdriet, net als haar moeder snotterde. Hij hield nog steeds van haar, maar het was te laat veel te laat. Dat wist Bob Jacobs beter dan wie dan ook, al bleef hij nog steeds hopen. Hij hoopte op een kans die nooit zou komen...