Girl In Disguise

Chapter 22

Leonard's

Nang makalis na ako sa hide out ay nag tungo na ako pabalik sa bahay ewan ko ba parang part saakin na gustong gusto nang bumalik sa bahay. Ni wala namang nakaka excite o nakaka shock doon eh. Isang hamak na babae lang naman ang kasama ko tas isang lalaking nakakairita ang hindi pa bumabalik.

Hinablot ko ang cellphone sa bulsa ko at tinawagan si Levi. Naka ilang rings na pero walang Levi ang sumagot kaya napagisipan ko na tawagan ang private investigator ko.

"You called?" Rinig kong tanong niya sa kabilang liniya.

"How's the investigation?" Tanong ko

"Sir... Stain Rankle is just meters away from your mansion."

"Thank you. I shall handle the matters for now. Have a good night Mr. Drikens" sabi ko at ganun rin ang sinabi ng P.I ko.

Pinaharorot ko ang sasakyan pa uwi sa mansion. Pag dating ko doon ay mabilis akong lumabas sa sasakyan at nagtungo sa loob ng mansion at malalakibg hakbang ang ginawa ko upang makapunta ng mabilisan sa kwarto ni Levi.

Mabilis kong pinihit ang doorknob "LEVI!!!!" at nagka gulatan kaming dalawa ni Levi o Nike. Biglang nanlaki ang mata niya at mabilisang sinira ang pinto. Bumukas ang pinto ng kwarto Levi at niluwa si Nike. Malamig ko siyang tinignan ulo hanggang paa nakita ko ang pangamba sa kaniyang mukha.

Umalis ako sa harapan niya at nagtungo sa sala. Umupo ako sa sofa at malamig na nakatingin sa kaniya. "Speak" malamig kong sabi at matalim na nakatingin sa kaniya.

"I-I... Y-you see—-" utal niyang sabi at hindi maka tingin sakin ng maayos nanginginig ang buong katawan niya.

"Who sent you?!" Giit kong tanong sa kaniya. Hindi siya makatingin ng maayos sakin dahil sa takot. "Well if you won't answer me...." mahinahon kong sabi. Kinuha ko ang kutsilyo na nakatago sa likod ko at itinutok iyon sa kaniya "then I'll just have to kill you first before you could kill me bitch!" Sabi ko sa kaniya at naglakad palapit sa kaniya habang matalim na nakatingin sa kaniya.

"w-wait let m-me explain f-first" utal niya aabi at umatras. "Why? Why would an assassin explain?" Tanong ko sa kaniya habang napa smirk.

"H-hindi ako assassin a-and n-no one h-hired me." Sabi niya at parang maiiyak na mas lalo akong napa ngisi sa sinabi niya "like I'd fall for that" naka ngisi kong sabi at mabilis na kinorner sa pader at sinaksak ang kutsilyo sa gilid ng kaniyang taenga, napa tingin naman siya sa kutsilyo at mabilis na napatingin sa akin. Pinagpapawisan siya dahil sa takot "I thought you were a bad ass when your at your previews schools?" Tanong ko sa aking sarili.

"You...." mahinang bulong ko at tinignan siya sa mata niya. "W-Why did you lied to me? Why did you lied to everyone?!" Inis kong bulong na tanong sa kaniya.

Nike's

In just a second para akong kinaposan ng hininga in that second. "W-wait!? He knew already?! S-since when?!" Naguguluhan ako sa nangyayari ang raming katanungan ang isipan ko pero nahihirapan akong tanongin iyon sa kaniya.

"T-teka... h-hindi ko alam ang sinasabi mo hehe" sabi ko sa kaniya. "Don't.Lie.To.Me!" Giit niyang sabi at hinigpitan ang pagka hawak sa kutsilyo palapit sa pisngi ko. "Shit! Bakit ba ako kinakabahan?! Hindi naman ako ganito noon ah!!"

"I wasn't—" hindi ko natapos ang sasabihin ko ng marahas niya akong hinila palapit sa kaniya at mahigpit na humawak sa baywang ko't hinalikan.Nanlaki ang mata ko nakapikit siyang hinalikan ako it was rough at first but suddenly the kiss becomes passionate. "W-what's going on?! What's happening?! Why?! Why did he suddenly kissed me?" So many questions that's been running through my brains.

Kinagat niya ang labi ko kaya nabigyan siya ng chansa upang ipasok ang kaniyang dila. "What am I doing? Why am I kissing him back? I should push him... but... bakit hindi ko magawa?" Hindi ako makapag isip ng maayos dahil sa paghahalikan namin. Ilang halik pa at inihuwalay ni Neknek ang kaniyang labi sa labi ko. Hingal na hingal kaming dalawa habang nag katitigan. Bigla nalang niya akong niyakap ng mahigpit ako naman ay nagulat sa kaniyang pagyakap.

"I'm so happy." Masayang sabi niya. Hindi ko na intindihan ang kaniyang sinasabi. Masaya daw siya pero para saan? "I'm so happy that your not really a guy." Mahinang bulong neto sakin. My heart beats faster like crazy when he said those words. This guy...

"Pero... paano mo nalaman? Kelan mo pa alam?" Naguguluhang tanung ko sa kaniya. Ngumiti naman siya at sasagot na sana nang bigla nalang tumunog ang alarm ng mansion ni neknek.

"Intruder.... Intruder has broken the mansion gate. Please proceed to the safe room" bigla nalang may nagsalita. Napalinga linga ako pero mabilis akong hinila ni neknek kung saan. Nalaman ko nalang na nasa likod na kami ng bahay ni neknek.

"Gagu!! Anong gagawin natin?! Akala ko ba lalabanan natin sila?!" Tanong ko sa kaniya. "Aba! Malamang aalis sa mansion nato. Sinalakay na nga ano gusto mo magpa iwan ganun?! May oras para sa kanila pero ngayun huwag muna." Na bigla ako sa sinabi niya. Ngayun ko lang nalaman may ganitong side pala tong neknek nato kaya nga pinangalanan kong neknek dahil ang neknek niya.

"Get in." Sabi niya mabilis naman ako pumasok sa kaniyang sasakyan at mabilis niya iyong pinaharorot. Lumabas kami sa back gate dahil may mga kalaban na sa loob ng mansion.

Habang nagmamaneho si Neknek ay kinuha niya ang cellphone niya't may dinail. Naka ilang rings lang ay sumagot na ang sa kabilang linya.

"Yes? What do you want Godric? I am currently busy right now. So will ya spill it." Sabi ng kabilang linya. Ang gagu ni loudspeaker niya pala gagu talaga. "My house was ransacked" deretsong sabi ni Neknek. Nakikinig lang ako sa kanilang usapan napatinhing ako sa gilid ng kalsada.

"Argh! I'm so tired. Dad didn't even bother on finding me. Tch! Fucked up life!"

"Punta tayo sa bahay ni Jasper" biglang sabi ni Neknek. "Jasper? Sino naman yon?"

"A friend of ours" parang binabasa niya ang nasanisipan ko. Napatango nalang ako. Sumandal ako sa bintana *sigh* at pinikit ang aking mga mata. So.... tired.

_______
End of chapter 22