Last Wish ✔

Chapter 10

Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας προς τον ιδιώτη άντρα που βρήκαν τα παιδιά. Ο κύριος αυτός, λοιπόν, προσφέρθηκε να μας νοικιάσει το ιδιωτικό του αεροπλάνο και τα δικά του αλεξίπτωτα προκειμένου να εκπληρώσω στην ένατη επιθυμία μου. Στην αρχή νόμιζα πως όλα αυτά ήταν ένα ψέμα. Ένα όμορφο ψέμα ή μια καλά οργανωμένη φάρσα που κατέληγε στον τσακωμο μου με τους καλύτερους φίλους μου, την στιγμή που τους χρειαζόμουν περισσότερο από ποτέ.

Αυτές οι σκέψεις έγιναν καπνός όταν το αυτοκίνητο του Κυριάκου σταμάτησε έξω από μία μεγάλη και πολυτελή βίλα, χτισμένη από σκαλιστή πέτρα και μάρμαρο. Τα μάτια όλων μας άνοιξαν διάπλατα και από τα στόματα μας ξέφυγαν σφυρίγματα.

Ένα μικρόσωμος άντρας άνοιξε την σιδερένια πόρτα και έπειτα μας έδειξε τον χώρο στάθμευσης με μια κίνηση του χεριού του. Ο Κυριάκος πάρκαρε με επιδέξιο τρόπο και αμέσως όλοι κατεβήκαμε!

Μπροστά μας υπήρχε μια τεράστια έκταση γης γεμάτη με ένα σωρό μέρη! Υπήρχε ιδιωτικό γήπεδο καλαθοσφαίρισης και ποδοσφαίρου, εξωτερική πισίνα και γήπεδο ράγκμπι. Τέλος υπήρχε ένα ιδιωτικό αεροπλάνο με όλο τον εξοπλισμό για την ελεύθερη πτώση. Ήταν ένας πραγματικός παράδεισος.

Αμέσως μετά μας υποδέχτηκε ο ιδιοκτήτης ένας παχουλός ευγενικός άντρας, μετρίου αναστήματος με άσπρα μαλλιά. Οι ρυτίδες στο πρόσωπο του έδειχναν πόσα πολλά είχε περάσει. Αφού μας συστήθηκε μας εξήγησε πως χήρεψε νωρίς, χωρίς να έχει αποκτήσει παιδιά με αποτέλεσμα να συσσωρεύσει μεγάλος πλούτος στα χέρια του. Τώρα που διένυε τα τελευταία χρόνια της ζωής του έκανε δωρεές χωρίς να αναφέρει το πραγματικό του όνομα και εξυπηρετούσε τις επιθυμίες των ανθρώπων που το είχαν πραγματική ανάγκη. Ήταν ένας αληθινός ήρωας που ζούσε μπροστά στα μάτια μας.

Χωρίς να μας καθυστερήσει περισσότερο, μας μετέφερε στο αεροπλάνο και μας έδωσε τον κατάλληλο εξοπλισμό. Τότε μόνο παρατήρησα πως ξοπίσω μας έστεκε ο μικρός μου αδερφός ο οποίος είχε χωθεί στο πορτ παγκάζ του αυτοκινήτου. Ο θυμός φούντωσε μέσα μου αλλά κράτησα την ψυχραιμία μου και στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων. Άρχισα δηλαδή να φωνάζω και να του κάνω κήρυγμα για το πόσο επικίνδυνη ήταν η εντελώς ανόητη πράξη του και αρίθμησα τα κακά που θα μπορούσαν να του συμβούν.

Όταν τελείωσα τον μονόλογο μου, ο Κυριάκος μου εξήγησε πως ήταν δική του ιδέα και μου υποσχέθηκε πως τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά. Εξ' άλλου - όπως υποστήριξε- ήταν ιδέα του αδερφού μου να συνεχίσουμε την λίστα των επιθυμιών μου. Αυτόματα μετάνιωσα για τα λόγια που είχα ξεστομίσει και του ζήτησα συγγνώμη. Ο οικοδεσπότης μας μου εγγυήθηκε πως τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά. Και εγώ η χαζή το πίστεψα!