ကားထဲမွာ ခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ကားမွန္ဘက္ကိုသာၾကည့္ေနတဲ့သူ
အိမ္သို႔ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ကိုဘာမွမေမးျမန္းေတာ့ဘဲ ကားေပၚမွအရင္ ျမန္ျမန္ဆင္းလိုက္ကာ သူ႔ကိုေပြ႔ခ်ီလိုက္သည္.
အခန္းထဲထိခ်ီသြားၿပီး ကုတင္ေပၚခ်ေပးလိုက္သည္
ဒီကေလးကိုေသခ်ာေမးမွျဖစ္မယ္ မဟုတ္ရင္ ေနာက္ပိုင္း ဟိုေကာင္ေတြ ထပ္ၿပီးစေနမွာစိုးရေသးသည္
"Jimin Hyungကိုၾကည့္"
"ဟင့္အင္း"
ဒီကေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းမာေနပါလား
"Jimin Hyung ကိုဘဲဟာ႐ွက္မေနနဲ့ေတာ့ေနာ္"
ထိုအခါမွ ေခါင္းေလးေမာ့လာကာ
.မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္ဥေလးေတြကလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ
"Hyung ကြၽန္ေတာ္ေလ အရမ္းေၾကာက္ေနခဲ့တာ *sob* Hyung ကြၽန္ေတာ့္ကိုတမ်ိဳးထင္သြားၿပီးလားဟင္ "
ထိုေကာင္ေလးအား နွစ္သိမ့့္လိုႏွစ္သိမ့္ျငား.ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္မိသည္.ေခါင္းေလးကိုလည္းခပ္ဖြဖြေလးပြတ္ေပးၿပီး
"ထင္စရာလားကြာ မထင္ပါဘူး Jiminမွာအျပစ္မရိွဘူးဆိုတာ Hyungသိတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္႐ွက္တယ္ ဟင့္"
သူ႔ေက်ာျပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြေလးပြတ္သပ္ေပးကာ
"အခုဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးေနာ္ Hyungရိွေနၿပီး ၾကားလားJimin"
"အင္း"
"Hyungတစ္ခုေလာက္ေမးလို႔ရမလား?"
"အင္း"
"သူတို႔Jiminကို ဒီလိုလုပ္တာ ဒါပထမဆံုးအႀကိမ္ဘဲလား"
အတန္ၾကာ အေျဖျပန္မလာသည္မို႔ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုစိုက္ၾကည့္မိသည္
က်ဆင္းေနေသာ မ်က္ရည္စေလးမ်ားကို လက္မျဖင့္အသာဖိသုပ္ေပးရင္း
"Jimin Hyungေမးတာေျဖအံုးေလ"
" ႏွစ္...ႏွစ္ေခါက္ရိွၿပီး"
"ဘာ!"
"အဲ့တုနး္က အခုလိုဘဲ Taehyungေရာက္လာလို႔ လြတ္သြားေသးတယ္ မဟုတ္ရင္...မဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဟင့္"