Μαθήματα μαγειρικής (Book 2)

Αρρώστια

Ελπίζω να είσαι καλά... Συγγνώμη για εχθές... Δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση

Βέβαια δεν ήθελες... Αλλά τώρα άλλος είναι στο κρεβάτι με 38 πυρετό

Εξαιτίας σου αρρώστησα... Τώρα είμαι με πυρετό στο κρεβάτι

Του το στέλνω και επίτηδες κλείνω το τηλέφωνο και το ξανά αφήνω στο κομοδίνο... Έλεος δηλαδή... Ας πατήσω και λίγο πόδι... Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και η Alicia ξανά μπαίνει μέσα... Ωχ θεέ μου όχι
(πλιζ όχι κομπρέσες)
(δεν με ενδιαφέρει τι θέλεις δεσποινίς... Σημασία έχει να γίνεις καλά... Για αυτό άσε τα πείσματα και άσε με να κάνω την δουλειά μου)
Φφ δεν το πιστεύω αυτό που ζω... Δεν μπορώ όμως να κάνω και πολλά... Αυτήν την στιγμή είμαι στο έλεος της... Ξαφνικά το τηλέφωνο μου δονείται ενημερώνοντας με ότι έχω ένα μήνυμα
(δεν θα το απαντήσεις;)
Με ρωτάει κάπως καχύποπτα η Alicia και κουνάω αρνητικά το κεφάλι... Ξέρω ποιός είναι οπότε δεν δίνω σημασία
(μπορώ να κοιμηθώ;)
(αν κατέβει λίγο ο πυρετός ναι... Προς το παρόν πρέπει να αντέξεις)
Χριστέ μου τι έχω κάνει για να τα τραβάω όλα αυτά;... Δεν μπορώ άλλο...

Χμμ ξαφνικά εκεί που κοιμάμαι νιώθω κάτι ζεστό να αγγίζει τον ώμο μου... Χμμ πολύ ζεστό... Αναδεύομαι λίγο στην θέση μου αλλά αρνούμαι να ανοίξω τα μάτια μου
(ξύπνα Bella)
Χμμ αυτή η βραχνή φωνή... Βραχνή;... Αμέσως τα μάτια μου ανοίγουν και εκείνη την στιγμή νιώθω ένα σώμα να βρίσκεται πίσω μου... Τι στο καλό... Αμέσως στρέφομαι και τον βλέπω ξαπλωμένο δίπλα μου στηριγμένο στον αγκώνα του και να με κοιτάζει με μάτια ζεστά και τρυφερά... Τι γίνεται εδώ;
(Stephen είσαι εδώ η έχω παραισθήσεις;)
Ρωτάω έκπληκτη που τον βλέπω δίπλα μου και γελάει σιγανά ενώ απλώνει το χέρι και σπρώχνει μια τούφα που έχει ξεφύγει πίσω από το αυτί μου
(είσαι εδώ)
Διαπιστώνω και ξαφνικά σκύβει και με φιλάει στο μέτωπο
(είσαι ζεστή)
Μουρμουρίζει και πραγματικά μου έρχεται να βάλω τα κλάματα... Όχι πάλι
(πως βρέθηκες εσύ εδώ;)
Ρωτάω ενώ το βλέμμα μου συναντά το λαμπερό δικό του
(σου έστειλα πολλά μηνύματα ότι θα έρθω αλλά εσύ... Απο ότι φαίνεται δεν τα διάβασες)
Απαντάει σιγανά και τότε είναι που θέλω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί... Ηλίθια
(σορρυ απλά... Αποκοιμήθηκα και)
(δεν χρειάζεται να απολογείσαι... Καταλαβαίνω)
Μουρμουρίζει διακόπτοντας με ενώ περνάει την ανατροφή της παλάμης του από το μάγουλο μου κάνοντας με να αναριγήσω... Όχι από το κρύο... Να το ξεκαθαρίσω
(θα μείνεις;)
Ρωτάω με χαμηλό διστακτικό τόνο και χαμογελάει με εκείνο το στραβό γοητευτικό του χαμόγελο
(θέλεις να μείνω;)
Δεν φαντάζεσαι πόσο
(αν το θέλεις και εσύ)
Αποκρίνομαι και γελάει... Πόσο καιρό έχω να ακούσω αυτόν τον ήχο... Θεέ μου νιώθω λες και δεν πέρασε μέρα από τότε που χωρίσαμε
(κάνε λίγο πιο εκεί)
Λέει και φυσικά του κάνω χώρο για να μπει κάτω από τα σκεπάσματα μαζί μου... Ύστερα του γυρίζω πλάτη και εκείνος τυλίγει τα χέρια του γύρω μου τραβώντας με πάνω του έτσι ώστε η πλάτη μου να ακουμπά το στήθος του
(κοιμήσου)
Μουρμουρίζει ενώ νιώθω την ανάσα του στον λαιμό μου και αναρωτιέμαι... Πως θα κοιμηθώ όταν τον νιώθω τόσο κοντά μου ε;... Πείτε μου δηλαδή πως;... Κλείνω τα μάτια μου και αποφασίζω να μετρήσω προβατάκια... Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ... Αλλά τώρα ευκαιρία είναι... Λοιπόν ένα... Δύο... Τρία... Τέσσερα... Πέντε...

Κάποια στιγμή ακούω έναν περίεργο ήχο μέσα στον ύπνο μου... Σαν χειροκρότημα... Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω την Alicia και την Vanessa στην είσοδο να μας κοιτάζουν και να χειροκροτούν... Τη μισώ αυτή την γυναίκα
(αν δεν βγείτε τώρα έξω θα σηκωθώ πάνω και δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει)
Λέω και αμέσως βγαίνουν από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα... Χμμ πολύ καλύτερα... Στρέφω κεφάλι και κοιτάζω εκείνον ο οποίος κοιμάται ήρεμος και με το στόμα μισάνοιχτο... Ο γλυκούλης μου... Πόσο καιρό έχω να τον παρακολουθήσω... Απλώνω το χέρι και αγγίζω το μάγουλο του αλλά ξαφνιάζομαι καθώς το νιώθω ζεστό... Έχε γούστο
(Stephen ξύπνα)
Λέω ενώ τον σκουντάω από τον ώμο και σε λίγα λεπτά ανοίγει με δυσκολία τα μάτια του και με κοιτάζει
(τι έγινε;)
Ρωτάει με βραχνή ανήσυχη φωνή και τα χείλη μου αγγίζουν το μέτωπο του... Θεέ μου αυτός καίει
(νομίζω πως πρέπει να σου δώσω κανένα χάπι για τον πυρετό)
Του ανακοινώνω και με κοιτάζει έκπληκτος για μερικά λεπτά αλλά ξαφνικά γελάει... Όταν λέω εγώ ότι ο άνθρωπος είναι ψυχοπαθής... Φφ τώρα γίναμε δύο... Αντε να δω ποιός θα μας προσέχει.