May sinag parin naman ng mga bituin na siyang gumagabay sa kanya.
Mabilis siyang kumilos at tinungo ang lugar.
She was in front of it. She couldn’t move her body ng makita ang imahe ng bahay. Para syang yelong nasa frozen. It was there freaking house. Gosh!
“Mommy!”
She screamed ng matauhan. Agad niyang tinungo ang gate ng kanilang bahay. Nakalapat lang ito and it was not locked.
“Mom! Dad!”
Patakbo niyang inakyat ang hagdan. There’s no one inside. Nakapatay lahat ng ilaw maliban lang sa isa. The hidden room. Nakabukas ang pinto rito.
Dahan-dahan nya itong tinungo. Naisip niya baka sakaling naroroon ang kanyang natutulog na katawan. Dart! She felt like making fun of herself!
The room was empty. Tanging dalawang kandila lang na nasa gilid ang kanyang nakita.
“Hello, may tao ba dito?”
Tumuloy sya sa loob ng walang sumagot.
“Hello,” she called again in a soft voice but still no one answer her.
Hinanap niya ang switch. And to her dismay wala siyang nakapang switch.
She is about to live that room ng may biglang kung anong hangin ang dumaan sa harapan niya. It was a warm air at bago pa siya makakurap naramdaman niya ang sarili na nakasandig na sa wall. Someone is in her front na hindi manlang niya namalayan sa sobrang bilis ng pangyayari. Nakatukod ang dalawang kamay ng kung sino mang nilalang na nasa harapan niya sa magkabilang gilid ng balikat niya. Malamang sa malamang ay magkaharap lang sila nito. Nararamdaman pa nga niya ang hininga nito.
She felt that panic that she hasn’t feel over her entire life.
