Sexting (complete)

Κεφαλαιο 29

"Δεν έσπασα εγώ την φιλία μας. Εγώ απλά προσπαθούσα να την προστατεύσω."

"Συνέχισε να το λες αυτό και ίσως στο τέλος καταφέρεις να πείσεις τον εαυτό σου."

Κοιτάζω το ξύλινο πάτωμα της
αποθήκης και κλοτσάω Ένα κομματάκι από κάτι που έμοιαζε με άχυρο.

"Φεύγω και θα γυρίσω το πρωί. Να είσαι ησυχη."

Με αυτά τα λόγια κλείνει την πόρτα της αποθήκης πίσω της.
Και τοτε μου ήρθε.
Το κινητό μου ήταν ακόμα μέσα στην τσέπη του μπουφάν μου, το οποίο δεν μου είχαν βγάλει, λόγω του υπερβολικού κρύου.

Αρχίζω να κουνιεμαι με δύναμη πέρα δώθε, ώστε είτε το κινητό να πέσει από την τσέπη, είτε να χαλαρώσουν λίγο τα σχοινιά. Εν τέλη με ένα γδούπο το κινητό χτυπάει στο πάτωμα και χάρη στην άριστη ευλυγισία μου εξαιτίας της ενασχόλησης μου με την ρυθμική γυμναστικη, καταφέρνω να το πιάσω στα χέρια μου.

Με τα χίλια ζόρια το ανοίγω και στέλνω ένα μήνυμα στον Αλεξ, γράφοντας μόνο την Τοποθεσια και από δίπλα ένα απλό "ΧΕΛΠ".
Πραγματικά ελπίζω να καταλάβει ότι τον χρειάζομαι. Μέχρι τοτε και παρόλη την υπερένταση της στιγμής, η κούραση με καταλαμβάνει ολοκληρωτικά και καταλήγω κοιμισμένη και δεμένη.

Λίγη ωρα αργότερα ακούω χτυπήματα δυνατά στην πόρτα καο φωνές. Ανοίγω τα Μάτια μου και επεξεργάζομαι τον χώρο γύρω μου. Καταλαβαίνω αμέσως που είμαι.

"Μαρία. Μαρία είσαι μέσα;"

"Εδώ"

Φωναζω με όση δύναμη μου έχει απομείνει ώστε ο Αλεξ από έξω να πάρει κίνητρο για να συνεχίσει να χτυπάει.

"Μαρία είσαι καλά;"

"Αλεξ βγάλε με από εδώ σε παρακαλώ."

"Μαρία δεν μπορώ."

"Αλεξ βοήθεια"

"Μαρία Μαρία"

_____

"Μαρία, Μαρία ξυπνα. Ξύπνα Γαμω"

Ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου, για να αντικρίσω τον Άγγελο. Μου παίρνει κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι ο Αλεξ δεν ήρθε το προηγούμενο βράδυ και πως ήταν απλά ένα όνειρο.

"Ωραία. Ξύπνησες. Τι είναι αυτό;"

Λέει δείχνοντας μου το κινητό μου, που από ότι φαίνεται είχε πέσει ξανά στο πάτωμα την στιγμή που με πήρε ο ύπνος.

"Αυτό δεν είναι κάτι"

"Με δουλεύεις; τι έκανες; τον πήρες τηλέφωνο; και τι;; δεν ήρθε;;"