Roommates with my bully?! •Dutch• {voltooid} (herschreven)

33.

P.O.V. Jace
~donderdag~
Ik word wakker door een harde bliksemslag. Ik kreun geïrriteerd en draai me om in bed naar Brooke. Ik zie dat ze niet wakker is geworden van de harde knal en dat ze nog vredig ligt te slapen. Als er weer een harde knal komt, hoor ik geschreeuw uit de kamer van Tim komen. Ik stap voorzichtig uit bed, zonder dat ik Brooke wakker maak en loop dan naar de kamer van Tim toe. Ik open de deur van de kamer van Tim en loop naar binnen. Ik zie hem onder zijn dekbed zitten en hoor hem hard huilen. Ik loop snel naar hem toe, haal het dekbed van hem af en trek hem in mijn armen. Ik wieg hem zachtjes heen en weer totdat hij weer wat rustiger is. "Ik ben bang papa" zegt hij zacht. "Je hoeft niet bang te zijn. Papa beschermt je" zeg ik met een glimlach. "Oké"

Na een kwartiertje is hij weer in slaap gevallen en leg ik hem voorzichtig terug in bed. Ik geef hem nog een kusje op zijn voorhoofd en loop dan zijn kamer uit. Ik ga weer terug in bed liggen en zucht opgelucht. Het is nu 5:00u, dus kan ik hopelijk nog wat slaap pakken.

————

Ik word voor de tweede keer wakker, maar nu door iemand die mij wakker maakt. "Jace. Het is al 13:00u geweest. Ik denk dat je je moet klaar maken voor je afspraak met je vader" hoor ik Brooke in mijn oor fluisteren. Ik open mijn ogen en kijk recht in haar mooie gezichtje. Ik glimlach naar haar en geef haar snel een kus. Ze grinnikt en loopt zonder nog iets te zeggen de slaapkamer uit. Ik schud lachend mijn hoofd en stap uit bed. Ik rek me even uit en loop dan naar mijn kledingkast waar ik iets uit pak. Ik loop naar de badkamer en maak me daar helemaal klaar.

Ik 'ontbijt' even snel, wat ik beter een lunch kan noemen. Ik heb om 14:30u bij een eetcafé afgesproken met mijn vader, dus ik moet wel even tempo maken. "Alex?" Vraag ik aan Alexia, die op de bank zit. Ze kijkt mij vragend aan. "Zullen we een foto van ons samen maken voor onze vader?" Vraag ik. Ze knikt goedkeurend. Alexia en ik gaan samen voor de muur staan en Brooke maakt snel een paar foto's van ons. "Ik ga ze even uitprinten. Dan kan hij ze mee naar huis nemen" zegt Brooke. Ik knik goedkeurend.

————

Ik zit in het eetcafé, te wachten op mijn vader. Ik ben best wel zenuwachtig, dus ik tril een beetje. Als ik een oudere versie van mij binnen zie komen, sla ik toch wel een beetje dicht. Ik wenk mijn vader met een handgebaar en meteen krijgt hij een glimlach op zijn gezicht.

Dit is de man die ik kende voordat mijn moeder overleed...

"Hoi Jace" zegt mijn vader, terwijl hij tegenover mij gaat zitten. "Hey" zeg ik. "Hoe gaat het?" Vraagt hij. "Goed hoor. Met jou ook?" Hij knikt. "Ik mag bijna zonder begeleiding verder" "Dat is wel fijn" "Ja, zeker wel" We bestellen allebei wat te drinken en gaan dan verder met het gesprek dat een beetje over standaard dingetjes gaat.

"Heb je al een vriendin?" Vraagt mijn vader glimlachend. Ik knik trots. "We wonen samen met Alexia en Tim. We hebben ze weggehaald bij hun pleegmoeder. Ze zorgde niet goed voor hen" leg ik uit. "Hoe oud is Tim?" "4 jaar. Het is echt een schatje" zeg ik. Mijn vader knikt begrijpend. "Ik heb wat voor je" zeg ik. Ik pak het A4-tje waar 4 foto's van mij en Alexia op staan en geef het aan hem. Hij kijkt er even naar en dan zie ik dat hij emotioneel wordt.

Dat was niet mijn bedoeling...

"Ze is zo groot geworden" zegt mijn vader zacht, terwijl hij naar Alexia kijkt. "En knap. Ze lijkt echt op jullie moeder" zegt hij met een zwakke glimlach. Ik knik instemmend. Daar lijkt ze inderdaad heel erg op.

"Wat is er gebeurd nadat ik ben opgenomen?" Vraagt mijn vader zacht. "Alexia en ik werden door de kinderbescherming gescheiden van elkaar. Ik kwam bij een heel warm gezin terecht, maar ze waren er eigenlijk nooit, waardoor ik met mijn vrienden een beetje de verkeerde kant op ging en mensen ging pesten enzo. Toen ik was geslaagd was ik van plan om me beter te gaan gedragen en iets van mijn leven te maken en toen kreeg ik Brooke als huisgenoot, het meisje wat ik heel lang had gepest. Ze had me na een tijdje, gelukkig, vergeven en toen van het een het ander en hadden we een relatie. Ik wilde haar mijn verhaal vertellen en dat deed ik ook en toen zijn we opzoek gegaan naar Alexia, omdat ik haar natuurlijk al ongeveer 12 jaar niet had gezien en toen kwamen we erachter dat ze nog een pleegbroertje had en niet goed behandeld werden." Leg ik het hele verhaal uit. Mijn vader kijkt me met een trotse blik aan. "Ik ben blij dat je iets goeds met je leven bent gaan doen en niet zoals ik, het leven verpesten" zegt hij. Ik knik. "Ik ben ook blij dat het allemaal zo verlopen is verder" zeg ik. "Het spijt me dat ik jullie niet heb zien opgroeien en dat ik jullie zo ontzettend slecht behandeld heb. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, want het schuldgevoel blijft er toch wel voor altijd" legt hij uit. "Ik snap dat je de weg kwijt was na de dood van mama. We kunnen de band tussen ons vanaf nu weer wat sterker maken" zeg ik. "Dat zou ik echt heel leuk en fijn vinden" zegt mijn vader met een grote glimlach.

Als het al wat laat is, staan mijn vader en ik op. Mijn vader betaald de rekening en dan lopen we naar buiten. Ik kijk mijn vader glimlachend aan en omhels hem. Hij verstijft even, maar slaat dan ook zijn armen om mij heen. "Ik hou van je knul" fluistert hij in mijn oor. "Ik ook van jou pap"