My Knight in Shining Fangs [Fangs Series # 1]

Chapter Twenty-Three

“Horror na lang.” casual kong sabi pero ang totoo nanghihina ako sa ginagawa niya. He was caressing my waist at hindi ko mapigilan na hindi mapasinghap.

“Talaga? Ayaw mo ng Rom-Com?” he said like teasing me with his every touch.

“Kent,” my voice said warning.

“What?” painosente niya pang sabi. Ang galing niya talaga play innocent.

“Manunuod na tayo.” Paalala ko sakanya. Mas nilapit niya sa sarili niya sa akin at naramdam ko ang kanyang labi sa batok ko. Malamig sa loob ng bahay ni Kent kaya ata malamig din ang balat niya. Pati labi niya ay malamig din na dumadampi sa likod ng batok ko.

“Mamaya na.” anas niya. Sh-t! Kaya ito ang ayaw ko kapag napagsosolo kami eh. Ang hirap magpigil.

“Hindi pwede.” Humarap ako sakanya. “Ipag-iimpake pa kita at ihahatid mo pa ako. Hindi ako pwedeng umuwi ng gabing-gabi.” Sabi ko sakanya. Hindi naman niya ako pinansin. His answer was to kiss me and I unreservedly obliged. Hinayaan ko ang sarili ko na tangayin ng kanyang kapangyarihan sa tuwing hinahalikan niya ako.

I always feel safe eveytime he kisses me. Na parang kahit anong mangyari lagi siyang nandyan sa tabi ko.

I felt his tongue asking for entrance and parted my lips. He explores me mouth to mouth. I was out of breathe but I don’t care. I love his kisses at hinding-hindi ako magsasawa do’n.

I grab his hair as I felt his hands on my back—caressing it. I let out a soft moan and I felt him grinned.

“Are we going to do it?” he said between our kisses at habang nasa likod ko ang kamay niya at naglilikot.

“N-no.” nahihirapan kong sabi. His other hand went to my nape and massaging it. He was torturing me for pete sake!

“Are you sure?” sobrang lalim na ng hininga ko and I don’t think I could catch up dahil sa ginagawa niya. Gusto ko siyang pigilan sa ginagawa niya pero parang against naman do’n ang katawan ko. Theyn be strong, please.

“K-Kent, please?” tinignan ko ang mga mata niya and I could see love and need. Oh Kent!

“Please what, Theyn?” he seems amused. Ugh!

“Please, stop. Whatever you’re doing to me.” Pakiusap ko sakanya. Pumunta ang kabila niyang kamay sa pisngi ko at hinaplos ‘yon.

“Pagbibigyan kita ngayon. Pero sa susunod na tinukso mo pa ako, sa kwarto na ang ating deretso.” He mischievously grinned at me. Napamaang lang ako sa sinabi niya. Kung gano’n hindi na ako pupunta dito.

“Hindi naman kita tinutukso eh.” nakanguso ko lang na sabi sakanya.

“And yet, you’re effortlessly seducing me. I badly want you pero mas nangingibabaw ang respeto ko sa’yo.” Napangiti ako ng maluwang dahil sa sinabi niya. This is why I trust him. He respects me so much kaya alam kong safe ako sakanya.

“I love you, Kent.” Nasabi ko na lang sakanya. Minsan kasi kapag masyado akong nao-overwhelmed sa pinagsasabi niya, na I love you na lang ako kasi ‘yon lang ang makakapaliwanag sa lahat ng nararamdaman ko.

“Let’s get married to own you completely.” He said. Natatawang napailing ako sakanya.

“I’m already yours, Kent Manjon. But yes, you still have to marry me in church.” Nakangiti kong sabi sakanya pero siya naman ay biglang naglaho ang mga ngiti.

“S-simbahan?”

“Oo. Bakit, ayaw mo ba sa simbahan?” nagtataka kong tanong sakanya.

“A-ah. H-hindi, gusto ko sa simbahan.” Tapos ngumiti siya pero nararamdaman kong pinipilit niya lang ‘yon. “Papakasalan kita kahit saang simbahan kasi mahal na mahal kita.” Nawala bigla ang pagdududang naramdaman ko dahil sa sinabi niya. Iwinaksi ko sa isipan ang mga pagtataka ko at niyakap ko na lang siya.

Ipinag-impake ko muna ng damit si Kent bago kami nanuod ng movie. Horror nga ang pinanuod namin. Actually vampire story siya at ilang beses ko pang kinulit si Kent para mapapayag na panuorin ang the Fright Night.

“Waaaah!” napasigaw ako nang biglang kinagat ng vampira ang babae habang sumusilip ang bida sa nakaawang na pinto.

“Tsk!” rinig kong reaction ni Kent. Napatingin ako sakanya. Hindi nagbabago ang expresyon ng mukha niya. Ayaw na ayaw niyang panuorin ang vampire story. Siguro kasi nababaduyan siya. Pero hindi naman siya love story eh.

“OMG! Shucks! H’wag mo siyang iinvite sa loob ng bahay mo!” nasabi ko no’ng gustong pumasok no’ng vampire sa bahay no’ng lalaki.

“This is absurd!” he commented kaya napatingin nanaman ako sakanya.

“Maganda naman ah.” nasabi ko na lang.

“That superstitious belief is a hoax! Bakit ka ba nagpapaniwala na kapag hindi mo inimbita ang vampira sa bahay mo ay hindi siya makakapasok?” iritado niyang sabi.

“Eh ‘yon naman talaga ang sabi ng mga matatanda eh.” nakanguso ko lang na sabi.

“Hindi ‘yon totoo!” galit niya pang sabi. Ano bang problema niya? “Tsaka hindi nagta-transfom ng ganyang kapanget ang vampira at hindi sila natutulog sa coffin! Fvck that director who thought of that idea!” napanganga lang ako sakanya. So ‘yon ang kinagagalit niya?

“Eh bakit galit na galit ka dyan? Fiction lang naman ‘to. Besides, I don’t think vampires exist. Isa lang silang folklore.” Sabi ko sakanya. Natigilan naman siya saka tumikhim. Pinag cross niya legs niya saka humalukipkip at deretso lang na napatingin sa TV.

“You’re right. They’re just…a folklore.”

***

A.N: Goodnight everyone :)

-Ate Thy ♥