forever and always

11

Jack✯

Ze maakt het me op deze manier wel heel erg moeilijk. Toen ik in de kantine met Esther aan het praten was bespeurde ik mezelf er al op dat ik wel heel veel naar Bella keek en dat de gevoelens, die er niet mogen zijn, toch wel degelijk aanwezig zijn. Ik haat mezelf erom. Een arts en een patiënt. Het kan niet.

Ik zucht en zet de tv aan. Ik kan niet met Bella in mijn hoofd blijven zitten. Als arts moet je werk en privé gescheiden houden, maar ik denk deze hele avond alleen maar aan Bella. Ik zet een film op en ga onderuit op de bank zitten. Een biertje in mijn ene hand, de afstandsbediening in mijn andere. De film is vermakelijk, maar toch blijf ik me somber voelen.

Mijn gedachten blijven afdwalen naar Bella. Hoe ik haar net in haar kamer aantrof. Ze deed haar best om haar verdriet te verbergen achter een laag make-up, maar haar ogen waren nog rood van het huilen. Ik wil haar zo graag helpen, maar als de chemo niet aanslaat kan ik niks doen. Zodra die chemo een klein beetje aanslaat kan ik een operatie regelen, maar nu valt er niks te regelen. Eerst moet Bella's lichaam de medicatie accepteren en tot dusver doet het dat niet.

✯

Bella en ik lopen de tuin uit. Bella heeft net een uurtje met Fiene gezeten en moet nu naar binnen voor de medicatie en eten. Ik open de deur voor Bella en laat haar naar binnen lopen. Ze glimlacht kort naar me en passeert me dan. Ik blijf een tijdje staan en zucht. Hoe kan ik doen alsof dit gevoel er niet is? 

"Jack?" vraagt Bella die al bij de lift staan. Ik kijk haar aan en knik. "Wat ben je aan het doen?" vraagt ze. 

"Niks," zeg ik en loop naar haar toe. De liftdeuren gaan open en Bella stapt als eerste de lift in. Nu volg ik haar echter gelijk en druk ik op het juiste knopje. 

"Erg hè, van Fiene," zegt Bella.

"Ja," zeg ik. "Maar Fiene gaat het redden hoor," beloof ik Bella om haar iets beter te laten voelen. 

"Hoe weet je dat?" vraagt ze. 

"Fiene heeft leukemie en ligt al vier maanden in het ziekenhuis. Ze is al bijna beter zei de arts waarbij ik stage loop," zeg ik. 

"Oh," zegt Bella en ze kijkt me iets vrolijker aan dan net. "Nou dan wordt in ieder geval één van ons beter," zucht ze. De liftdeuren gaan open en ik stap uit. Bella staat nog een tijdje in de lift, maar stapt dan ook uit. 

"Pillen slikken en eten," zegt Esther tegen Bella en drukt haar de pillen in de hand. "Jack zal je zo wel je eten brengen," zegt ze.

"Trut," hoor ik Bella zacht zeggen. Ik glimlach kort en herpak me dan. 

"Neem je medicatie en zet je serie maar op. Ik kom zo met je eten. Wat mocht het zijn?" vraag ik. 

"Jack, we doen vandaag even geen verzoekjes voor eten," zegt Esther. 

"KFC," zegt Bella met een brede glimlach. 

"Jack, geen verzoekjes," zegt Esther. 

"Ach laat haar een keer iets eten wat wel te vreten is," zeg ik en pak mijn autosleutels uit mijn broekzak. 

"Het eten is hier prima te eten," zegt Esther. Bella rolt met haar ogen. 

"Nou," mompelt ze. Ik glimlach naar Bella en Bella glimlacht naar mij. Ik denk dat ik voor andere patiënten geen eten was gaan halen, maar voor Bella ben ik bereid veel te doen. Ik haat het. 

"Ik wil graag een milkshake erbij," zegt Bella. 

"Bella, geen KFC!" zegt Esther en ze kijkt mij boos aan. 

"Wil jij anders ook iets?" vraag ik aan haar. Esther vouwt haar armen over elkaar. 

"Waarom luister je niet naar me?" vraagt ze. 

"Ik luister wel, maar ik ga er niks mee doen," zeg ik. Bella lacht, maar krijgt direct een blik van Esther waardoor het lachen snel stopt. 

"Prima, voor vandaag mag je KFC," zegt Esther dan tegen Bella. Bella kijkt verbaasd naar Esther. 

"Echt?" vraagt ze. 

"Ja, maar neem wel je medicatie," zegt Esther. Bella loopt naar het waterautomaat en legt de pillen in haar mond. Ze hangt met haar hoofd onder het automaat en drinkt wat van het water. 

"Zo," zegt ze nadat ze het water doorslikt. "Medicatie, check," zegt Bella. 

"Oké, top. Nou Jack, ga dan maar eten halen, hè. Voor mij graag een paar frietjes," zegt Esther. Ik knik en kijk naar Bella die me dankbaar aankijkt. 

"Okè," zeg ik en gebaar Esther dat ze even met me mee moet lopen. Bella loopt naar haar kamer. 

"Wat is er?" vraagt Esther. 

"Kan ik haar anders meenemen? Dan is ze er even uit," probeer ik. 

"Ze komt net uit de tuin," zegt Esther. 

"Ja, maar van het ziekenhuisterrein," zeg ik. "Het is niet alsof het levensgevaarlijk is om een halfuurtje uit het ziekenhuis te zijn, toch?" Esther kijkt me twijfelend aan. Ik moet alles aan Esther vragen, omdat ik officieel nog niet op deze afdeling werk en dus niet mag gaan en staan met patiënten waar ik wil. 

"Oké, maximaal een halfuurtje naar buiten," zegt Esther. Ik glimlach tevreden. 

"Top," zeg ik en loop richting Bella's kamer. "Bella, jij mag kiezen. Je serie of even naar buiten," zeg ik wanneer ik haar kamer binnenloop. Bella kijkt op van haar telefoon en fronst haar wenkbrauwen. 

"We zijn net buiten geweest. Jij moet gewoon even mijn eten halen," zegt ze en ze lacht kort. 

"Wat als jij je eigen eten gaat halen?"

"Wat bedoel je?" vraagt Bella en ze stapt van haar bed af. 

"Wat denk je, Bella?" vraag ik. Bella begint te glimlachen, maar kijkt dan snel weer serieus. 

"Mag het van de trut?" vraagt ze. Ik knik. Bella glimlacht breeduit en slaat haar armen om mijn nek heen. "Dank je," fluistert ze. Ik leg mijn hand op haar rug en glimlach. Of ik hier goed aan doe voor mijn gevoelens is nog maar de vraag, maar in ieder geval heeft Bella nu een goede avond. "Oké, dan ga ik heel even snel iets anders aantrekken," zegt ze en ze kijkt naar haar joggingbroek. Ik glimlach en knik. 

"Doe dat. Ik wacht op de gang." 

"Oké," zegt Bella en ze loopt richting haar badkamer. Ik wil ook weglopen, maar hoor dan Bella's stem weer. "Jack?" vraagt ze. Ze kijkt me vanuit de badkamer aan. "Dank je," zegt ze nogmaals. 

"Geen probleem," zeg ik en glimlach. Ik krijg de mooiste glimlach van Bella terug en dan weet ik zeker dat de gevoelens er zijn. Honderd procent.