𝕭𝖊𝖙𝖜𝖊𝖊𝖓 𝕿𝖜𝖔 𝖂𝖔𝖗𝖑𝖉𝖘 ⚠️ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ⚠️

Κεφάλαιο 24: Η αντάμωση με τους Rohirrim

Είχαμε φτάσει στο Pelargir* εκεί ένας μεγάλος στόλος των εχθρών υπήρχε, αλλά χάρη στον στρατό των Νεκρών που μας ακολουθούσε δεν αργήσαμε να τους κατατροπώσουμε. Ήταν μια μεγάλη μάχη, άλλα όχι και δύσκολη. Αφου λοιπόν νικήσαμε μπήκαμε σε ένα από τα πλοία τους για να πάμε πιο γρήγορα. Ο αέρας που είχε βοηθούσε.

"Πίσω στα τείχη! Πίσω στα τείχη!" ακούγονταν φωνές γύρω μας. "Γυρίστε στην πόλη πριν χαθούμε όλοι."

"Ξεπερνώντας την αμφιβολία, στο ξημέρωμα ολόμαυρης μέρας

ήρθα στον ήλιο τραγουδώντας, με σπαθί γυμνωμένο.

Κάλπαζα δίχως ελπίδα με καρδιά τσακισμένη:

Ν' αφανίζω μ' οργή, ώσπου να 'ρθει το σούρουπο πνιγμένο στο αίμα*"

"Είμαι σίγουρη πως αυτός είναι ο Eomer." είπα στον Aragorn. "Μόνο που η φωνή του φανερώνει πόνο. Κάτι κακό έχει συμβεί."

Ο Aragorn χωρίς να μιλήσει ύψωσε την σημαία και την άφησε να ξεδιπλωθεί στον άνεμο. Μετά πήδηξε κάτω και τον ακολουθήσαμε.

"Και έτσι ανταμώνουμε ξανά, μόνο που όλα τα στίφη (πλήθος, στρατός) της Mordor βρίσκονται ανάμεσα μας." είπε ο Aragorn. "Έτσι δεν σου είχα πει;"

"Έτσι είχες πει." απάντησε ο Eomer. Αλλά συχνά οι ελπίδες απατούν και τότε δεν ήξερα ότι ήσουν άνθρωπος με προορατικό χάρισμα. Πάντως είναι δίπλα ευλογημένη βοήθεια απρόσμενη και ποτέ δεν έγινε πιο χαρούμενη συνάντηση μεταξύ φίλων." έδωσε το χέρι του στον Aragorn. "Και ούτε βέβαια σε καλύτερη ώρα. Έρχεστε ακριβώς πάνω στην ώρα, φίλοι μου. Μεγάλες απώλειες και λύπη μας έχει βρει."

"Τότε ας πάρουμε εκδίκηση πριν μιλήσουμε γι' αυτά!" είπε ο Aragorn και ορμήσαμε στην μάχη.

Είχαμε μπροστά μια σκληρή μάχη. Οι Νότιοι ήταν άντρες τολμηροί, άγριοι και εξαγριωμένοι στην απελπισία τους. Και οι Ανατολίτες ήταν δυνατοί και εμπειροπόλεμοι. Και έτσι, πότε από εδώ και πότε από εκεί,μαζευόμασταν για να ανασυνταχθούμε και να επιστρέψουμε στην μάχη, ώσπου τελείωσε η μέρα.

Ο ήλιος έγειρε πίσω από τα βουνά και γέμισε τον ουρανό φωτιά, έτσι που οι λόφοι βάφτηκαν κόκκινοι, σαν από αίμα. Και εκείνη την ώρα η μάχη στον κάμπο της Gondor τελείωσε, και κανένας ζωντανός εχθρός δεν έμεινε, εκτός από μερικούς που κατάφεραν να ξεφύγουν.

Γυρίσαμε πίσω κατά την πύλη της πόλεως, αλλά είμασταν πολύ κουρασμένη για οποιαδήποτε χαρά ή λύπη. Εμείς είχαμε ελάχιστες γρατζουνιές η κοψίματα, αλλά πολύ ήταν τραυματισμένοι σοβαρά, άλλοι ακρωτηριασμένοι και άλλοι κείτονταν νεκροί στο πεδίο της μάχης. Οι περιφερόμενοι φυλακές είχαν πέσει νεκροί, οι περισσότεροι. Ο Forlong, o Dulin και ο αδελφός του, ο Hirluin, ο Gribold και ο Halbarad. Δεν είχαν πέσει λίγοι, φημισμένοι ή άσχημοι, καπετάνιοι ή στρατιώτες, γιατί ήταν μεγάλη μάχη και τον απολογισμό της ολόκληρο καμία ιστορία δεν θα μπορέσει να εξιστορήσει.