She is mine [ΥΠΟ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ]

#6 |Truth or Truth|

Σε όποιον πέσει το στόμιο ρωτάει αυτόν που έχει πέσει ο πάτος του μπουκαλιού

Δεν έχω καλό προαίσθημα για αυτό, ιδιαίτερα με τον Αλεξ και τις ορέξεις του για δράμα λες και είμαστε σε καμία αμερικάνικη εφηβική σειρά

Ας τολμήσεις πάντως να κάνει καμιά μαλακία

«Τέλεια, ποιος γυρνάει;» Ρώτησε ο Γιώργος ενώ κοιτούσε όλους μας, φαινόταν πως δεν ήθελε να γυρίσει πρώτος

«Εγώ» Απάντησε ο Αλεξ άνετος για τον εαυτό του

Το ένιωθα, ένιωθα την αηδία και την ενόχληση να ανεβαίνει στον λαιμό μου

Γύρισε το μπουκάλι, το στόμιο έπεσε σε αυτόν και ο πάτος του μπουκαλιού σε εμένα

Ουαου, δεν το περίμενα αυτό καθόλου *να σημειωθεί η ειρωνία*

Ρόλαρα τα μάτια μου και ακούμπησε την πλάτη μου τον κρύο τοίχο πίσω μου, νιώθω την μαλακία να έρχεται

Η έκφραση του προσώπου μου πρόδιδε το πως δεν είχε όρεξη για τις μαλακίες του αλλά πάλι θα το έκανε

«Θάρρος ή αλήθεια;» Με ρώτησε ενώ με κοιτούσε με ένα ελαφρά διαβολικό χαμόγελο

«Ότι και να διαλέξω θα με ρωτήσεις για κάτι που θες να μάθεις, για αυτό πες" Του είπα, δεν γεννήθηκα χθες, ξέρω τι κάνει

«Για πες μας την δραματική σου εμπειρία με το αγόρι που έσπασε την καρδιά σου στα δύο» Είπα και καλά λυπημένα, τελικά έχει λίγα εγκεφαλικά κύτταρα, τα χέρια του βρισκόντουσαν στα γόνατα του, είχε ένα λοξό χαμόγελο, τόσο γαμημένα σίγουρος για τον εαυτό του

Η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο μπορώ να πω αλλά δεν το έδειξα, απλά τον κοίταξα

«Την ιδεολογία που έχω για τους άντρες δεν άρχισε όταν αυτός 'που έσπασε την καρδιά μου στα δύο'...» Άρχισα να λέω αλλάζοντας ελαφρά την φωνή μου στα λόγια του Άλεξ

«...απλά πλέον δεν εμπιστεύομαι καθόλου εύκολα. Λοιπόν τον τυπά τον ήξερα από πρώτη γυμνασίου, κάναμε πολύ παρέα, όποτε χρειαζόμασταν συμβουλές πηγαίναμε ο ένας στον άλλων, σταματήσαμε αυτή την παρέα στην πρώτη λυκείου όμως, απομακρύνθηκε από εμένα, προσπάθησα να μην σπάσουμε αλλά όταν έβλεπα ότι δεν γουστάρε δεν επέμενα, έτσι μια μέρα στο άσχετο στον χορό του σχολείου μας αρχίσαμε να μιλάμε πάλι, για έναν μήνα κάναμε πάλι παρέα λες και δεν είχε γίνει τίποτα... μια μέρα όμως... με κάλεσε σπίτι του» Συνέχισα να λέω καθώς το βλέμμα μου είχε παραμείνει στο μπουκάλι καθώς θυμόμουν τα γεγονότα, όλα τα μάτια ήταν πάνω μου