Last Wish ✔

Chapter 3

Τότε δεν φοβήθηκα μήπως η μαμά με καταλάβει. Ούτε τώρα φοβόμουν. Ήξερα πως ακόμη και αν με έπιανε πάνω στην μηχανή, να τρέχω με 110 μέσα σε ένα πάρκο δεν θα με σταματούσε. Δεν θα το έκανε αν έβλεπε στο πρόσωπο μου την χαρά μου. Γι' αυτό ήξερα πως θα θύμωνε αργότερα όταν μάθανε από εσένα φιλενάδα την αλήθεια. Και επειδή εγώ δεν θα ήμουν εκεί για να υπερασπιστώ τον ανήμπορο φίλο μου, η μητέρα μου θα του έκανε ένα τεράστιο, βαρετό, ανούσιο κήρυγμα.

Γνωρίζοντας την κατάληξη αν δεν έκανα κάτι ζήτησα από τον Κυριάκο να με τραβήξει βίντεο και να εστιάσει στο πρόσωπο μου που η χαρά ξεπερνούσε κάθε εμπειρία -μέχρι εκείνη την στιγμή. Εκείνος με μία έκφραση απορίας εκτέλεσε την επιθυμία μου χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις.

Γι' αυτό τον ευχαριστώ θερμά- έστω και αργά. Αν του ζητήσετε θα σας δείξει το βίντεο και θα χαρείτε και εσείς με την χαρά μου. Είμαι σίγουρη μητέρα όσες αμφιβολίες και αν έχουν δημιουργηθεί στο μυαλό σου.

Ξαναζώ τις πολύτιμες στιγμές. Στέκομαι κοντά στο παράθυρο του δωματίου μου, νιώθω τον αέρα να περνάει απαλά γύρω από τον λαιμό μου, να ανατριχιάζει το κορμί μου και κλείνω τα μάτια. Θυμάμαι τις στιγμές που έζησα λίγες ώρες πριν. Θυμάμαι και ευγνωμονώ τον Θεό και τον πατέρα μου -γιατί χωρίς την σύμφωνη γνώμη του δεν θα γινόταν τίποτα- που με αξίωσε να ζήσω αυτές τις μοναδικές στιγμές.

Ακόμα θυμάμαι το σώμα μου να σηκώνεται από το έδαφος με τα εξαίσια ντριφτ που έκανα σύμφωνα με τις οδηγίες του Κυριάκου. Θυμάμαι το απότομο φρενάρισμα και το εξίσου απότομο ξεκίνημα και το δυνατό μου γέλιο που καθησύχαζε τον Κυριάκο που έβλεπε τρομοκρατημένος τις ανόητες κινήσεις μου. Το δυνατό μου γέλιο που σιγά σιγά τον παρέσερνε και εκείνον σε ένα γέλιο βγαλμένο από καρδιάς.

Τα μαλλιά μου ανεμίζουν και παλεύουν με τον αέρα, χορεύουν με την νύχτα και χαιρετούν χαρούμενα την ταχύτητα.

《I see it, I like it, I want it, I got it》Τραγουδούσα με ρυθμό χωρίς να μειώσω ταχύτητα.

《Καλύτερη και από την ίδια την τραγουδίστρια》Μου φώναζε ο Κυριάκος ακούγοντας την μελωδική φωνή μου.

Ποτέ δεν τον πίστεψα. Βασικά δεν τον πίστεψα εκείνη την στιγμή.

Εγώ ήξερα την σειρά της λίστας μου και ήξερα τις επιθυμίες μου.

《Ελπίζω να έχεις δίκαιο》Του φώναξα και αφού έκανα μια τελευταία σούζα, σταμάτησα μπροστά του και έσβησα την μηχανή.

Μόλις κοίταξα τα μάτια του ήξερα τι θα μου ζητούσε και ήξερα την απάντηση. Μετά από λίγο βρεθήκαμε και οι δύο επάνω στην μηχανή, με εμένα οδηγό, να τραγουδάμε, να κάνουμε αστεία, να τρέχουμε μέσα στο πάρκο κάτω από το φως της νύχτας και των φωτεινών αστεριών.

Ξέραμε και οι δύο πως η ώρα είχε περάσει αλλά δεν μας ένοιαζε. Με το πρώτο φως όμως του ήλιου αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Προχωρούσαμε αργά και τότε αποφάσισα να τον ρωτήσω κάτι που με έκαιγε καιρό.

《Πόσο καιρό είσαι τσιμπημένος με την Δέσποινα;》 Εκείνος κοκκίνησε, ξερόβηξε, κοίταξε τον ουρανό και πήρε πολλές ανάσες μέχρι να μου απαντήσει.
《Πολύ》Είπε απλώς και απομακρύνθηκε με ντροπή.

Μα Κυριάκο δεν είναι ντροπή ο έρωτας. Είναι τιμή και περηφάνια.

Αν δεν της το έχεις πει μέχρι τώρα που το διαβάζετε λυπάμαι. Το έμαθε από εμένα -καιρός δεν είναι; Εύχομαι - αν όχι ζευγάρι- να παραμείνετε τουλάχιστον φίλοι και οι τρεις.

Όπως καταλαβαίνετε το νούμερο δύο στην λίστα μου ήταν να οδηγήσω μηχανή κάτω από το φως του φεγγαριού. Το έκανα και νιώθω περήφανη γι' αυτό.

Εξάλλου I see it, I like it, I want it, I got it.

Μην ξεχνάτε να κάνετε ό,τι σας ευχαριστεί πάντα όμως με μέτρο και ασφάλεια..

Αντίο φιλενάδα.

___________________________________________

Αυτό ήταν το 3ο κεφάλαιο της ιστορίας με την Ελευθερία να προχωρά σταθερά στην εκπλήρωση των βαθύτερων επιθυμιών της!