BATAKLIK •Tamamlandı•

22.KIRIKLAR

Merhaba canlarım!
1300 oy ve 1000 yorum sınır.
Keyifli okumalar...
🖤💙

Bölüm şarkısı: Last Hurrah

Bölüm 22: "Kırıklar"

Bastıramadığım bir heyecan içimde kol gezerken son kez kendime bakıp bir adım geri çekildim aynanın karşısından. Kıvanç dışarıda bekliyordu ve bu midemin kasılmasına neden oluyordu. Haftalardır aramıza yığdığım tuğlaların tozları kalkmaya başlamıştı. Bunu istediğim söylenemezdi. Henüz hazır değildim, yaralarımı sarmadan gitmek istemiyordum ama aramızdaki hastalıklı hisler beni ona, onu da bana itiyordu.

Aynalı komodinin üzerinden telefonumu ve çantamı alıp odadan çıktım. Ezgi kapının önünde dolanıyordu. Onlar bize katılmayacaktı. Saçımı kulağımın arkasına itip topuklu ayakkabılarımın rahatsız edici sesine aldırış etmeden evin çıkışına doğru yürüdüm. Üzerimdeki elbise Ezgi'ye aitti, ayakkabılar da öyle. Bu tip kıyafetlerim yoktu.

Mavi elbisenin uzun şifon eteğini kaldırıp bir düşüş faciası yaşamamak için adımlarıma dikkat ettim. "Oha!" Ezgi çığlık atarak yanıma koşturduğunda gözlerimi devirdim. "Kızım çok güzel olmuşsun!" Hevesini kırmamak adına tebessüm ettiğimde hızla bana sarıldı. "Kıvanç'la aranızın düzelmesine nasıl sevindim anlatamam," dedi içtenlikle. "Bir daha böyle bir şey yaşanmaz umarım."

"Umarım," diye mırıldandım iç geçirirken. Aramızın eskisinin yanından dahi geçmediğini hissetmek mümkündü ama bunun ikimizin bildiği bir şey olarak kalmasını tercih ederdim. "Kıvanç bekliyor, görüşürüz."

"Görüşürüz canım, iyi eğlenceler."

Üzerime kabanı geçirip Ezgi'ye son kez gülümsedikten sonra dışarı çıktım. Elbisenin ince ipleri son derece rahatsız ediciydi. Straplezdi ama kabı sıkı değildi, bunun yerine ince mavi ipler elbiseyi omzuma bağlıyordu. Göğüs dekoltesi vardı biraz, onun dışında tamamen şifon elbise topuklu ayakkabılarımı kapatacak kadar uzundu. Düz saçlarımı sadece taramakla yetinmiştim, sade ama şıktım.

Evin küçük bahçesinden çıkıp kapıya geldiğimde karşı kaldırımdaki siyah, spor arabanın önünde olduğunu gördüm. Arkası bana dönüktü ve beni şaşırtmayacak şekilde sigara içiyordu. Sigara içmesine de karşıydım ama şimdilik onu sigaradan ayıramazdım. Lakin uyuşturucu konusunda onunla ciddi bir konuşma yapacaktım.

Ağır adımlarla ona doğru ilerlemeye başladığımda topuklu ayakkabılarımın sesinin kulaklarına ulaştığını biliyordum. Omzunun üzerinden bana umursamaz bir bakış attı, kim olduğuna bakmak için dönmüş gibiydi. Önüne dönüp sigarasından başka bir nefes almak için sigarayı dudaklarına doğru kaldırmıştı ki duraksadı, omzunun üzerinden yeniden buraya baktı.

Sigarayı fırlattı.

Üzerime dönük adımları beni gererken bakışlarım kısa bir an asfaltta gezindi. Hemen ardından cesaretimi toplayıp ona döndüm. Saçlarının bu iki numara haline hala alışamamıştım. Lakin ona yakışmıştı, saçları olmayınca mavi gözleri kendini öne atıyordu ve bu onu korkunç gösteriyordu. Üzerinde takım elbise vardı. Zülal'e duyduğu saygı ve sevgi su götürmez bir sağlamlık taşıyordu.