Perfect Stranger

^74^

"သားငယ် ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်နော် Omma တို့ကိုလဲ ဖုန်းဆက်ဖို့မမေ့နဲ့ဦး"

"ဟုတ်ကဲ့ Omma"

"ညနက်တဲ့အထိစာတွေသိပ်မကြည့်နဲ့ အိပ်ချင်စားချိန်မမှန်ရင် ငါမင်းကိုလာထိုးမှာနော် Hyunee"

Sehun ရဲ့အမှာစကားကြောင့် ကျွန်တော်သဘောကျစွာရယ်မိပြန်သည်။

"မင်းကလဲ စကားလုံးအနုအယွလေးတွေသုံးသင့်တာကို"

"မင်းကဒီလိုမှပဲရမှာလေ ။ Jong Dae နဲ့ငါ စာမေးပွဲပြီးရင် လာလည်ဦးမယ်"

"အင်း မင်းလဲ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ဦး။ Jong Dae ရောပဲ"

ဘေးမှ ငြိမ်ကာရပ်နေတဲ့ Jong Dae ကို ကျွန်တော်ပြုံးပြကာပြောလိုက်တော့ ဖက်တွယ်လာလေရဲ့။

"ဝင်တော့လေ"

"အင်း..."

Omma တို့ကိုနှုတ်ဆက်ကာ Gate ထဲသို့ကျွန်တော်ဝင်ခါနီး အကြည့်တို့ဖြန့်မိသည့်တိုင်အောင် တစ်စိမ်းသူနှင့်တူသည့် အရိပ်အယောင်တောင်ရှာမတွေ့ခဲ့ပေ။

ကိုရီးယားမြေကအလွမ်းတစ်ချို့ကို ကျွန်တော်လက်ဆောင်အဖြစ်နဲ့သယ်သွားရပြီနှင့်တူပါတယ်။

ငါတို့တစ်ကယ်ဝေးရပြီပဲ Chanyeol ရာ။

Note!

ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ???

အဖြေကတော့ ခပ်အေးအေး suprise လေးပါပဲ ><

ပျင်းနေပြီလား၊ ဇာတ်သိမ်းရတော့မလားဟင်???

အပိုင်း ၁၀၀ လောက်ထိတော့ရေးကြည့်ချင်သေးတာ
(နောက်တာပါ><)

[Zawgyi]

"Chanyeol...."

"ဟင္ အင္း"

အေဝးတစ္ေနရာသို႔ေငးၾကည့္ကာေတြးေတာဟန္ျပဳေနေသာ တစ္စိမ္းသူသည္ ကြၽန္ေတာ့္ေခၚသံၾကားမွ လက္႐ွိအေျခအေနကို ျပန္လည္ကူးသန္းလာပုံရခဲ့၏။

"မင္း အဆင္ေျပတာေသခ်ာပါတယ္ေနာ္"

ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ခပ္တိုးတိုးအေမးကို တစ္စိမ္းသူက အျပဳံးတစ္ပြင့္ႏွင့္သာျပန္လည္တုန္႔ျပန္ခဲ့သည္။

"ငါမင္းကိုအရသာ႐ွိတဲ့ဆိုင္ကိုေခၚသြားေပးမယ္"

လမ္းေၾကာင္းလႊဲသြားခဲ့သည္စကားလုံးမ်ား၏ေနာက္ကြယ္မွာ မင္းဝမ္းနည္းေနမလား သို႔မဟုတ္ မင္းစိတ္ထဲ နာက်င္ေနမလား။