𝐌𝐈𝐃𝐍𝐈𝐆𝐇𝐓 𝐌𝐄𝐒𝐒𝐀𝐆𝐄𝐒

13 •✉

Το επόμενο πρωί ξύπνησα λίγο πιο πριν από το ξυπνητήρι.

Στάθηκα καθιστή στο κρεβάτι με τα χθεσινά γεγονότα να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.

Πως θα αντίκριζα τον Τόμας σήμερα;

Ένιωθα ακόμα πληγωμένη και κάπως θυμωμένη μαζί του.

Με τα πολλά σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Έπλυνα την μούρη μου και βουρτσισα τα δόντια μου. Υστερα ανοιξα την ντουλαπα μου και εβαλα ενα απλο, ασπρο τιραντακι με ενα εξισου απλο μαυρο τζιν. Φορεσα τα ψιλο-φθαρμενα μου σνικερς και την γκρι oversized ζακετα μου. 

Πηρα την τσαντα μου, εβαλα τα ακουστικα μου και ξεκινησα για το μερος των βασανιστηριων, ακα σχολειο (λολ).

"Καλημερα χρυση μου! Να σου βρασω ενα αυγουλακι για πρωινο" Ειπε η γιαγια μου μολις εμφανιστηκα στην κουζινα. 

"Μπα δεν πειναω, ευχαριστω" 

Καμον ποιος τρωι αυγο στις 8 παρα 20 το πρωι;

"Καλαα οπως νομιζεις" 

Χαιρετησα την γιαγια μου και εκεινη χαμογελασε μουρμουριζοντας κατι για τους νεους που πλεον δεν τρωνε πρωινο και κυκλοφορουν με ενα ποτηρι καφε στο χερι. 

Στον δρομο πηγαινα οσο πιο αργα μπορουσα. Βαθια μεσα μου δεν μπορουσα να δω τον Τομας μετα απο ολα αυτα. Τι θα του ελεγαα;;;

Οταν τελικα εφτασα στο σχολειο το κουδουνι δεν ειχε χτυπησει ακομη. Ετοιμαζομουν να βγω στην αυλη και να ψαξω την φιλη μου την Βαλερι οταν ακουσα καποιον να καλει το ονομα μου. 

"Χανα! Ηρθες!" ηταν η κυρια Μπανκς, η υποδιευθυντρια.

"Αγαπητη μου ευτυχως που σε βρηκα γιατι εισαι το καταληλοτερο ατομο γ' αυτην την δουλεια!" ειπε ολο χαμογελο.

"Εγω προσευχη δεν ξαναλεω αυτην την εβδομαδα!" Δηλωσα αποφασιστηκα και εκεινη κουνησε αρνητικα το κεφαλι. 

"Οχι προσευχη βρε χαζουλα. Σε χρειαζομαι για τον χορο της Ανοιξης!" 

"Εμενα;" ρωτησα εκπληκτη

Ο χορος της Ανοιξης! Ηταν την Παρασκευη...δηλαδη σε 2 μερες;! Το ειχα ξεχασει τε-λει-ος. Αλλα ετσι κι αλλιως δεν θα εμπαινα καν στην διαδικασια να ψαξω ενα χαριτωμενο φορεμα και εναν χαριτωμενο συνοδο. Οποοοτε θενκιου νεξτ.

"Ναι! Σε θελω για το γουελκαμινγκ." 

"Θελετε εμενα να καλωσορίσω τον κοσμο; Γιατι τι επαθε ο...εε..παλιος καλωσοριτης κοσμου;"