Chapter 30: Something between those Memories

20 0 0
                                    

    Cedric is leaning beside the elevators door. I hesitated if I should step forward or not.

Kanina pa kaya sya nandyan?

He is leaning on the wall with his eyes closed, crossing his arms.

That perfect posture of him is really ugh! To die for? Hahahaha! Charot.

Dahan-dahan na din na dumadami ang taong nakapila, waiting for the elevator to come down. And yea! Dahil pabida si Cedric kaming lahat sa kanya nakatingin. Feeling model din ng elevator ang lalaking to. Tss! Akala nya ikina-gwapo nya yan?

... tama, ikinagwapo nya nga. Kahit naman kasi walang gawin ang lalaking 'yan nagsta-stand out parati ang aura nya.

The moment the elevator doors rings (indicating that the door is opening) he finally opens his precious grey eyes. And dahil feeler ako, sa tingin ko sa akin ata sya nakatingin. (Edi, ako na assuming di'ba!)

That grey eyes really, yan din ata yung isa sa mga umakit sakin. Piste! (Ang lambot ko kasi.)

Nagsipasukan na silang lahat na nag-aantay sa elevator kanina. I stay still where I'm standing, hindi dahil puno na yung elevator but because I wanted to stay for a while.

Out of the blue, bigla ko na lang naalala yung mata ni Cedric the other day. The day that incident happened, na muntik na akong kuyugin nung mga sira ulong adik kay Cedric (pertaining with that ugok na lalaki, bakla, and company).

Cedric's eyes look worried about me. Hanggang ngayon tumatak pa rin sakin yung tingin nya sakin na yun. It just also reminded me nung nasa cemetery ako nung dinalaw ko si Nanny and he witnessed me na tinatakwil ng Lolo ko. Seeing that worried expression of him is really subtle.

Nakatingin lang sila sakin, nagtataka siguro kung bakit hindi pa ako pumapasok. The door is about to close but then again pabida uli si Cedric, he used his right leg to block the door --- preventing the door to close.

He looked at me, eye to eye. He is as if talking to me, telling me again with his sentiment, 'Babe ano papasok ka ba o papasok ka'. Charot! lang .^///^ Eto talaga yun. Assuming nga kasi ako kaya feel ko talaga, sinasabi nya sakin. 'What are you looking at? Papasok ka o papasok ka'.

Pero assuming nga lang talaga ako.

Kaya pala hinarang ni Cedric yung pintuan kasi may sasakay pa. After that he pin the button to close it.

Tss! Kaya maraming taong nasasaktan kasi they always assumed things that probably are not intended for us. Lahat na lang ng bagay kasi nilalagyan ng konklusyon.

The other elevator also is nasa taas pa din. So, I ended up taking the stairs rather than taking the elevator. At surely nagsisi ako sa ginawa ko. Nasa 7th floor pa lang ako para na akong asong hingal na hingal with matching labas dila. (Huehuehue!) Bakit nga ba ako naghagdan lang? Ang tanga ko din, ano? Huhuhuhu! T___T Pinapagod ko lang talaga sarili ko.

At dahil hindi ko na kayang maghagdan pa, I take the elevator instead. Bobo! Kung kailan na ako malapit tsaka ko pa naisipang mag-elevator. -____-

When the elevator reaches the floor of my unit, as the door opens I flinched big time. Tapping my chest. I flustered ng si Cedric yung bumungad sakin. Surprised is also written in his face after seeing me. I thought nakapasok na sya sa unit nya by the time na nasa baba pa lang ako, na parang tanga na nilalakbay ang hagdan.

Of all days, na sobrang haggard ka dun pa na makakatagpo mo yung hinayupak mong crush. -_____-

And dahil wala namang pakialam sakin ang hinayupak kong crush na'to, dinedma na nya ako after nyang makita ang hindi maintindihan kong mukha -______- (Mukha pa ba to? ... Tao pa ba ako? TT___TT)

Im InLove with this GuyWhere stories live. Discover now