Im InLove with this Guy

Chapter 24: A Glimpse of Happiness (PART I)

Shane's POV

Six A.M pa lang umalis na ako sa pad ko. Ayokong maabutan ni Cedric ngayong araw. Kung maari ayaw ko na munang magpakita sa kanya kahit ngayong araw man lang. I still feel so embarrassed on what I have done last night. Hindi nga ako nakatulog dahil lang doon. Kung bakit ko ba naman kasi ginawa yun. Hay naku~~ dagdag na naman to sa eyebags ko. =______= Masisiraan na talaga ako ng bait neto one of this days.

"Yen, sigurado ka bang siya talaga yung kababata mo?" Abby said habang titig na titig kay TJ mula doon sa isang halamanan.

Andito kasi kami ngayon medyo malapit sa Bakery House nina TJ kung saan may madadaming malaking puno at pansamantala naming pinagtataguan ng Crazy Duo para hindi makita ni TJ.

Nagmukha tuloy kaming mga psycho stalkers neto.

"I don't know. But I have this gut feeling na siya yun" My hands are shaking, hawak hawak yung hanky ni TJ.

"Hay! Naku~~ kapag nagkataon talaga na siya yan Yen, aba!! Ikaw na maswerte. Dali, puntahan mo na siya tapos wag mong kalimutan na ipakilala kami aa" Kath giggles.

"Oh! Siya dali gora na Yen" tinulaktulak naman ako ni Abby mula doon sa halamanan.

Dahan dahan akong lumapit kay TJ na nakaupo mula doon sa labas ng bakery shop nila. Nagbabasa ata siya ng Magazine(?).

I gulped. Gusto ko siyang tawagin kaso hindi ko naman magawa, ayaw bumuka ng bibig ko. Inunahan ako ng kaba. Nanginginig yung binti ko. Hindi naman to ganito nung dati na magkasama kami ni TJ, pero iba na ngayon. Natatakot ako sa mangyayari. Hindi ko alam kung bakit.

He notice my presence I guess kasi lumingon siya sa gawi ko.

"Shane?" he flustered upon seeing me.

"T-TJ"

Tumayo siya sa kinauupuan niya "Aa, uhm! Anong ginagawa mo dito. May kailangan ka?"

"Wala. M-May gusto lang sana akong itanong sayo" I look at him straight to the eyes.

"Oh? A-Ano yun?" he stammered.

I handed the hanky I'm holding, while my hands keeps on shaking. TJ looked at me confusedly.

"S-sabihin mo T J. Tristan Jairus Salvador ba yung totoo mong pangalan, huh? The boy whom I used to be with, 13 years ago?"

He flustered but he managed to gain his composure then. He looked at me straight to the eyes as he nodded.

"Kung ikaw nga yan, bakit hindi ka man lang nagpakilala sakin kaagad? Bakit hindi mo sinabi sakin kaagad" my mouth is shaking.

"I tried to. But I lost my confidence nung makita kita doon sa bus station. Nung magkita tayo sa Mall, remember? Nung kasama mo si Cedric. Noong una I've doubted na ikaw yun, but noong sinundan kita doon sa bus station na umiiyak, doon ko na confirm na ikaw nga yun when I saw your ID. Naghesitate ako na magpakilala sayo as Tristan kasi, naisip ko na baka hindi mo na ako kilala, na nakalimutan mo na ako and I'm sorry for that" he said full of sincerity. He smiled, yung ngiting mapakla. Yung ngiti na masasaktan kang tignan.

So that's the story. Kasalanan ko din naman pala "You think I'll forget you just like that? How could I? Ikaw kaya yung best buddy ko. God knows how much I miss you. God knows how badly I wanted to see you again." Antagal ko ng siyang gustong makita. Sobrang hinintay ko na dumating ang araw na'to, na makita siya uli. Bukod kasi kay Granny sya lang din yung taong nakakapanigan ko ng loob. How much I miss this person. Antagal na palang siyang andito, pero what did I do? Hindi ko man lang sya namukhaan kahit konti. I don't even have the slightest idea na bumalik na pala si Tristan.