It started in 1492

Lapis Lazuli

Nadat ik waarschijnlijk een paar uur later terug wakker werd zij Hope''' zij blij dak soort van geholpe heb''' 'hzo?!' ''' jah kheb u late slape zoda ge ni irritant zou doen... ''' ' eeeuuuh danku zeker?!?' "' tjah kheb wa ik wou dus bye"' 'huh wacht ma wa was hier eig de bedoeling van?!' ik wou rechtzitte maar kon geen kracht zette... 'waarom geraak ik ni recht?!' "' pffff kzalt maar helemaal uitlegge zeker... Dus ik heb gewoon een paar spiere biju uitgesnede zoda ik daarop kan experimentere zalk ma zegge en jah das omda ik dan dinge zou vinde waarmee ik u neerkrijg me een beetje pijn...''' ' excuseer ... Een paar spiere ik geraak nieens recht... En hoezo experimentere?!? Waarom wille jullie mij zelfs iet aandoen en....' en dan voor ik men zin kon afmaken brak ze mijn nek... ''' kheb zo genoeg vanu gezaag... '''Toen ik wakker werd stond die ene kleine raam open en de zon kwam op.Ik voelde aan men nek.... Shit mijn ketting was uit... Die bitch heeft mijn ketting gestole... Ik riep 'Hope!!!!!' maar kreeg geen antwrd of reactie. Ik wou rechtstaan maar da lukte ni dus kroop ik naar voor en verder dan 2 meter kon ik niet... Pfff khaat haar! Maar dan hoorde ik voetstappen in de gang... 2 seconde later hoorde ik mijn naam door de gang weerklinken met de stem van... Klaus... Ik kroop terug naar achtere en zag dat de zon hoger ging staan, hierdoor kwam er dus meer zonlicht binne in de kamer... Vlak nadat ik tot dat besef kwam hoorde ik de deurknop draaien... Hij stape rustig binne en grijnsde. Door de schrik durfde ik hem niet aan te spreken... Hij ging bij het raampje staan en keek door het spleetje van de gordijn naar buite en zei *hooo tis toch zo'n mooie zonnige dag vandaag... Ma seg waarom houd gy et ier zo donker ?! * hij trok de gordijn open en door dat de zon binnen viel schoof ik naar achteren. Ik kon niet ver, kzat precies in een vierkant van 2 op 2 opgeslote. Hierdoor begonnen mijn benen te verbranden en toen ik die introk waren mijn armen in de zon... Ik begon te gillen van de pijn en klaus lachte mij gewoon uit.. Toen ik naar hem keek zag ik iets goud in zijn hand. Mijn ketting... Kmoest die terug hebben... ' plsss' riep ik met tranen in mijn ogen ' hou de zon buite...' *oei wa is er meu... U ketting ni aan?! * hij wandelde tot bijmij en zwaaide met mijn ketting... Maar zonder dat hij het doorhad kwam hij iets te dicht en voor hij het wist had ik mijn ketting vast. Kdee deze snel terug aan en mijn brandwonden trokken weg...