It started in 1492

Freya Mikaelson

Toen ik weer bijkwam zat ik op een stoel midden in de kamer mijn benen en men rok hongen nog vol bloed en de touwen waarmee ik vast zat branden in mijn vel, het deed zo veel pijn er zat een touw rond men polsen, voeten en middel er zat ook een doek in mijn mond gespannen, die brandde ook helemaal opeens zag ik een emmer staan met water en kruiden in daarnaast stond een pot met een plant toen ik even goed keek zag ik dat het vervain was ... Dat verklaard waarom de touwen zo brandde ze waren in de vervain emmer gedompeld en door het doek in mijn mond waar dus ook vervain op zat de vervain in mijn systeem ik voelde me helemaal zwak, mijn hoofd draaide en ik kon niet rechtstaan toen ik mijn ogen terug opende stond er iemand voor mij ze had kort blond haar en was ongeveer even groot als mij, ik schrok, ze haalde de doek uit mijn mond ,en vroeg met een geschrokken stem' wie bent gy ?' ze antwoorde **aangenaam kennis te maken mijn naam is freya** ' freya... Een mikaelson ... Plss doe mij geen pijn ... ' **rustig maar ik ben mijn zus niet ik snap zelfs niet waarom ze je hier houdt ...** 'lang verhaal ...' ** en jij bent dan zeker Katherine he ?** 'ja idd ... En waarom ben je aardig tegen mij ?!' ** omdat ik je nog niet ken en ik oordeel niet vooraf ** 'phaha een echte mikaelson ...' **ja maar dus hoe komt het dat je mij kent ?** ' dus daarstraks toen rebekah je nichtje voorstelde heeft ze jou naam genoemd maar voor de rest ken ik jou niet ... Maar kan je me aub los maken het brand zo hard...' **aah ok en ja hoor wacht effe he ** ze maakte mij los en stelde voor om even op de zetel te gaan liggen toen ik wou rechtstaan zakte ik door men knieën en freya hielp me recht en leidde me naar de zetel toen ik zat vroeg ze of ik iets nodig had en ik antwoorde 'als je een bloedzak voor mij zou kunnen regelen zou ik dat heel erg appreciëren' ze stond recht en nam het mes dat naast de zetel op de grond lag op en sneed in haar arm ze gooide het mes naar de andere kant van de kamer en kwam terug bij mij zitten en zij gwn **drink, dit zal waarschijnlijk wel lekkerder zijn dan een bloed zak niet ?! ** ' zeker ??!' ze knikte ja ' als ik moet stoppen duw me dan weg want eens ik begin kan ik niet meer stoppen' **ok ** ik begon te drinken en na een paar slokken zei ze stop maar ik bleef drinken ze duwde en trok maar ik liet niet los opeens deed ze dat hoofdpijn ding en van de pijn trok ik weg maar het stopte direct en ze zei ** sorry maar het moest gewoon je stopte niet ...** ' ik hoor rebekah aankomen ... ' ** shit eeuum als ze ziet dat ik je help ben ik straks dood ... ** ' doe wa je moet doen dan ...' **ok dan sorry alvast ** ze trok me uit de zetel en toen ik op de grond lag zette ze haar voet boven op mijn nek waardoor ik naar adem begon te happen en op dat moment liep rebekah binnen en ze begon kwaad " freya waarom ben je hier ...'' **ik ik ik hoorde lawaai van hier en ze had zichzelf losgekregen toen ik haar terug in de stoel wou zetten beet ze in men arm en ik heb haar met hoofdpijn op de grond gekregen, nu krijgt zij de pijn die ik net voelde ...** '' wauw zusje ben trots op u '' **danku ?!** '' dus laat maar eens zien hoe je haar terugpakt '' freya mompelde ** sorry ** en terwijl ik nog steeds naar lucht aan het happen was deed ze dat hoofdpijn ding weer en ik begon te schreeuwen van de pijn zoiets had ik nog nooit gevoeld en rebekah stond maar te lachen , ondertussen had freya haar voet al af mij gehaald maar de hoofdpijn bleef toen kwam Rebekah naar mij en nam me bij men keel en riep naar freya " freya stop het nu !!!'' **ok ** maar de pijn bleef
Rebekah zij tegen mij " dus waag het nog 1 keer om u tegen ons te verzetten en het zullen u laatste dagen zijn ...'' ze liet me los en ik viel op de grond de hoofdpijn was er nog steeds ookal was freya gestopt ik kroop in een van de pijn en Rebekah vroeg aan freya '' hoelang gaat ze hier nog last van hebben ?'' ** ze zal ni echt slapen vannacht denk ik ...** ze liepen met twee de kamer lachend uit en draaide de deur opslot en daar lag ik dan op de grond ineengekropen van de pijn...