Not Enough (Completed)

4th Trial

"Dear babalik taung Pilipinas. Mamaya na lang. Para hindi sayang ang oras. Now guys, you may go. I have an important thing to do." I gave them my genuine smile at umalis na rin sila.

Ang totoo niyan wala naman talaga akong gagawin eh.

I opened my PC and the folder restricted. Pictures namin ni Marc...

It's funny that I still have these when four years have already passed. Wala lang. Remembrance maybe? Pero idedelete ko rin lang, hindi muna ngayon xD

After so many hours na paglalaro lamang ng computer games, napagdesisyunan ko nang umuwi.

Nang nasa labas na ako biglang may humila sa akin. Si Mariel at Miku =_=

"Ano?"=_= exasperated kong tanong.

They are smiling creepily, hindi ko alam kung anong iniisip nila, nang bigla nila akong isakay sa kotse ni Mariel at...

Teka? Alam ko ang daang ito...bakit papunta kaming Incheon Airport?!

"Yah! Wala akong mga dalang damit!" sigaw ko sa kanila. Paano ba naman kasi mageempake pa lang sana ako paglabas ko ng office pero heto sila ngayon. Oh come-on!

"We already have yours,dear. Nasa compartment na."-Miku.

"How thoughtful of you guys!*roll eyes*"tumingin na lang ako sa labas para kahit paano mabawasan ng inis ko sa kanila. *sigh* Babalik na talaga pala kami. *sigh*

Teka. Nadala kaya nila?

"Mariel, nadala mo ba yung----"

"Chill, Trix. I brought everything. Even your extra 'tampons' alright?"-Mariel said playfully. Oh shoot! Kailangan talagang isali un? Eh ung divorce papers lang nman ang tinatanong ko eh >_

Hindi nagtagal nasa Incheon airport na kami at nakasakay na sa lumilipad na eroplano pabalik sa Pilipinas. Grabe may ikakaba pa pala ako pabalik. Akala ko hindi na ako kakabahan, na wala nang epekto ang bandang iyon sa akin. Pero bakit ganito pa din ang nararamdaman ko? Damn it just forget everything.

Natulog na lang muna ako para iwala ang nararamdaman ko. Pero amp. Hindi nakisama ang katawan at utak ko. Namen oh!

Hanggang sa andito na kami sa NAIA at pababa ng eroplano hindi na rin ako nakatulog.

"Punta lang akong CR." Hindi ko na sila hinintay pa na sumagot at nagtuloy na lang. I did some retouchments at nung satisfied na ako, lumabas na ako.

I stiffened sa kinatatayuan ko nang makita ang isang taong papunta rin sa CR.

'twas Mr. Marc Joseph Michelson. Oh sh*t!

Dali-dali akong pumasok ulit sa CR para hindi niya ako makita. Come to think of it? Bakit ko siya pagtataguan kung tapos naman na ang lahat sa amin? Geeeeez! Basta! Hindi pa ako handang makaharap siya.

Dahil sa pagmamadali ko nakabangga ko ang kasalubong kong palabas nakan ng CR.

"Omo! Mian, mianhae." bow pa ako ng bow. Pero parang mukha lang akong tanga kasi baka hindi niya ako maintindihan.

"No. It's okay." she said. Nang tignan ko siya nakangiti siya with matching assurance na talgang aus lang pero bigla na lang kumunot ang noo niya. Oh fudge. What a come back~_~

"You look familiar." sabi ni Rica na parang nag-iisip kung saan ba kami nagkita. Right. Si Rica Palaruan ang kaharap ko ngayon. Grabe ang pagbabalik kong ito. Kung sino pa ang ayaw kong makita sila pa ang nakikita ko >_

"No I don't . Bye." At pumasok na ako sa isa sa mga cubicle. Narinig ko pa ang pagtawag niya kay Marc bago ko maramdaman na wala na ang presence nila.