"သူ" သာလ်ွင္.....💘

Part-12

ေနမင္းမဟာ ဟာ အခန္းထဲက ပစၥည္းေတြကိုၾကည့္ေနရင္းျဖင့္ အခန္းေထာင့္က စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ ေသတၱာေသးေသးလံုးတစ္လံုးကိုေတြ႔လိုက္တယ္....
'ဟင္....ဘာေသတၱာေလးပါလိမ့္....'

ေသတၱာကေသာ့မခတ္ထားတာနဲ႔ ေနမင္းမဟာလည္း ေသတၱာအဖံုးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အတြင္းမွာ ျမင္လိုက္ရတာက မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္.....
'မွတ္စုစာအုပ္က ဘာလို႔ ဒီအခန္းထဲမွာ႐ွိေနတာလဲ'

ေမေမ့ရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္လား....ဒါမွမဟုတ္ အရင္က ေဖေဖေရးခဲ့တဲ့စာအုပ္မ်ားလား....ေနမင္းမဟာ စဥ္းစားေနစဥ္မွာတင္ အခန္းဝကေန လွမ္းေအာ္ေျပာတဲ့ႀကီးျမင့္အသံကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အတြက္..... စာအုပ္ကို ေသတၱာထဲကေန ထုတ္ၿပီး သူ႔အက်ႌထဲအျမန္ဝွက္လိုက္ကာ... ေသတၱာအဖံုးကိုျပန္ပိတ္လိုက္သည္....

'သားေရ.ဒီအခန္းကို..ႀကီးျမင့္ ေသာ့ခတ္ေတာ့မယ္....'

'ဟုတ္...ႀကီးျမင့္ '

ေနမင္းမဟာက ထိုအခန္းကေန ထြက္လာေတာ့ ႀကီးျမင့္က အခန္းတံခါးကို ေသာ့ျပန္ခတ္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ျပန္ဆင္းသြားသည္...

ေနမင္းမဟာလည္း သူ႔အခန္းထဲသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ဝင္လာၿပီး တံခါးကိုအျမန္ပိတ္ကာ သူအက်ႌထဲမွာ ဖြက္ထားတဲ့စာအုပ္ကိုထုတ္လိုက္သည္....
ထို႔ေနာက္ လက္တစ္ဖက္မွာ ကိုင္ထားတဲ့ႏွင္းဆီပန္းစည္းကို အိပ္ရာ
ေပၚတင္ၿပီး ေနမင္းမဟာ ဟာစာၾကည့္စားပြဲမွာထိုင္လိုက္ကာ မွတ္စုစာအုပ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္.....

'ဟင္.....ဒါ..ဒါ ငါ့လက္ေရးေတြပါလား...'

ေနမင္းမဟာ ဟာ စာအုပ္ကိုဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရတဲ့လက္ေရးေၾကာင့္ အံ႔ျသမွင္သက္သြားသည္....

'ငါ...ဒါေတြကို ဘယ္တုန္းက ေရးလိုက္တာလဲ'

စာမ်က္ႏွာေတြကို တစ္ရြက္ခ်င္းစီလွန္ၾကည့္ေနရင္းျဖင့္ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေနမင္းမဟာ ရဲ႕မ်က္လံုးတို႔က ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္သြားသည္....

ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ေန႔.....

ဒီေန႔ဟာ ငါ့အတြက္ ဘဝမွာ ပထမဆံုးေသာရင္ခုန္သံကို ႐ွာေဖြေတြ႔႐ွိ ခဲ့တဲ့ေန႔ဘဲ......စာၾကည့္တိုက္ရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္ေ႐ွ႕ခ်ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္.....ငါ့ႏွလံုးခုန္သံေတြကို ျမန္ဆန္လာေစတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လို႔ေျပာရင္ ပိုမွန္လိမ့္မယ္