CHAPTER 1. - Intro of the Hero

29 1 0
                                    

*FLASHBACK*

5 months after pumanaw ng daddy nila Seulgi ay unti-unti na silang nawawalan ng perang pang-pinansyal dahil sa mga kulang na bills sa hospital. Lumalaki na ang problema nila dahil hindi din naman kasi sila mayaman, sapat lang para mamuhay araw-araw ang mga Kang. Wala din naman silang ibang pamilya dito kundi ang lola at lolo nila sa father side, kaya nag desisyon itong si Seulgi na ibenta ang bahay nila sa Tagaytay na matagal nilang pinagipunan. At nag usap na din sila ng mommy nila at ni Yerim na doon muna sila sa lolo't lola nila muna siya tumira at pumayag naman ang mga ito.

Nang mai benta ni Seulgi ang bahay, nagiisip din siya kung ibebenta niya din kaya ang kanyang condo sa may Cubao, iniregalo ito ng parents niya sa kanya after niyang makapasa sa schorlarship ng MAPUA University.

Iniisip na niya kung ibebenta niya ito saan siya tutuloy? hindi naman pwedeng kila Wendy na bestfriend niya. Naisip niya na maghanap nalang muna ng apartment or something like dorm sa may manila para malapit pa din sa MAPUA, naisip na din niyang mag hanap na ng trabaho.

At agad namang nakahanap ng trabaho si Seulgi sa isang coffee shop sa may Cubao bilang barista, oo malayo sa course niyang Multimedia Arts pero yun lang kasi yung pinaka nagqualify sa kanya eh, working-student.

14k per month daw ang sweldo, pero iniisip niya yung pagkain araw-araw nila ng mommy at kapatid niya, tubig-kuryente-internet pa,pati tuition ni Yerim at ibang bayadin sa Mapua, Hindi lang naman lahat si Seulgi ang bumubuhay sa kanila, may trabaho pa din naman ang nanay nila bilang isang architect. First year na sa MedSchool si Yerim sa UST. (pre-med course:BS Psych = 1st year of Doctor of Medicine)

Buti nalang at may motor at kotse (that car was her father's) si Seulgi- yun nga lang kasama pa din sa gastusin niya ang gas, dahil minsan dumadaan pa ito ng Taytay sa bahay ng lolo't lola para daanan at tignan si Yerim- at ang nanay niya.


*End Of Flashback*





"Ms. Kang! Ms.Kang! Kang Seulgi!" Sigaw ng isang prof kay Seulgi, na parang nags- spaceout.

"Ah- Y-yes miss? Im sorry~ What is it again?"

"Nothing,Im just calling you- and you're spacing out again~"

"Im sorry." Paumanhin ni Seulgi, na pagod dahil galing pa nga itong trabaho niya.



"Okay, Class dissmissed~"

"Ah- Kang Seulgi, Stay- I have to talk to you~~"



After ng class kinausap ng prof nila sa fine arts. No, its not about her billings sa school-

well, Sa MAPUA nagaaral si Seulgi, isa itong varsity scholar (tennis), at Multimedia Arts ang kanyang kurso doon- hindi naman din kasi mayaman ang pamilya niya. 3rd year na niya ito next year ay last na, matalino at masipag si Seulgi.

"...basta if you guys need a help just tell me okay, and dont push yourself on working to much- tignan mo ang payat mo na~~"


Seulgi just smiled, a weak smile.


"Opo- ah! Nang, lumipat na po pala kami- last week pa. Si mommy and Yerim po nakila- Mita sa Taytay po,ako- lilipat na po ako ngayon naghahanap ng bagong apartment.."

"Ha? Eh di ba may condo ka dito sa Cubao?"


"Opo, kaso ipinarentahan ko na po-- kailangan po kasi namin ng budget~~"

"What? Bigay ng Mommy at Daddy mo yun sayo ah~"


"Seul!" Narinig ng dalawa ang sigaw na galing sa may pinto at napalingon,

"yea, pero hindi ko naman po ibinenta, pinarentahan ko lang- saka kilala naman po ni Wendy yung rerenta~~"


"Miss Son~~Why are you here in our department?"


"Uhm~ Im sorry, I didnt know you guys were talkin seriously~ Sige po miss,dito muna ko sa labas."



Napangiti na lang ang kanilang prof at napailing naman si Seulgi sa kanyang bestfriend.

"Hay nako~ Come here inside, Wendy~ Wala na namang tao." sabi ng prof/Ninang ni Seulgi.




Nang makarating sila sa condo ni Seulgi, nagsabi si Wendy na dito muna ito makikitulog dahil tinatamad na daw itong umuwi.


"So, wan? sino pala yung rerenta dito sa unit ko?"

Ngumiti ng nakakaloko itong si Wendy, "Ahh- si Irene. Kilalang kilala mo yun."



Napaisip saglit si Seulgi.

Nagulat siya ng may maalala ito.


"Irene? As in Irene Bae?"

Tumatango-tango lang si Wendy.


"Uhuh"

"Yung babaeng nagtapon ng pulbos sa sahig na ikinadulas ko?!"

"OO BESH! HAHAHAHAHA Naalala mo pa yun? Laughtrip kami ni Byul sa muka mo nun eh!"

"Tangna mo!"



"Labyu too, bebe"

"ULUL"


"Pero ayun nga yun. Siya nga. Taga-Uste yun M dDoc. And friend siya nila Yerim kaya ayun."

"Okay, alam ba niyang ako yung mayari netong unit?"


Napaisip si Wendy.


"I think, oo naman ata. Sinabi naman ata ni Yerim eh. Pero immeet naman namin siya next week and to check din tong unit mo, you have spare keys naman sa taguan mo sa may door right?"


"Oh, okay? okay? Text niyo nalang ako if papunta na kayo dito, puntahan ko pa kasi si Yerim after work eh."


"Alright! So, any plans for today, Seul?"


"Hmm. Sleep. Can I sleep muna for a bit? Just do whatever you want here. But please keep quiet." Seulgi smiled,


"Okay~ get some rest and sleep---"



Bago pa matapos ni Wendy ang kanyang mga sasabihin ay nakatulog na agad itong si Seulgi.




"Don't push yourself too hard, Seul~ You're losing weight already. Hindi ka na mukang bear."





Sabi ni Wendy habang tini-trace niya ang mukha ni Seulgi.

Two of a KindWhere stories live. Discover now