'Seviyor musun beni?'
"Çok, çok seviyorum."
Gözlerimiz dolu dolu, Hoseok'la beraber suyun kenarında oturuyoruz.
Fısıldıyor bana,
'Senden bir şey istesem peki?'
"İste, birtanem."
'Benimle ölmeyi göze alır mısın?'
Dedikleriyle nutkum tutulmuş, gözlerimdeki yaşlar yanaklarımdan kumlara düşmeye başlamıştı.
Elini yanağıma götürdü, okşadı ilk, sonra sildi gözyaşlarımı.
Yanağımdaki elini, elimin içerisine aldım, avuç içlerini öptüm.
"Peki ya sen, benimle yaşamayı göze alır mısın?"
Güldü, güldüm.
Fazla güzeldi, ona her şey yakışıyordu.
"Ağlamak sana hiç yakışmıyor derdim ama, bu yalan söylemek olurdu.
Şu tuzlu sular bile öylesine çok yakışıyor ki sana."
Onun yüzüne eğildim, küçük burnuna bir öpücük bıraktım.
'Seninle her şeye varım, güzelim.
Ölüme, yaşamaya, sevmeye, sevilmeye. Aklına ne gelirse. Seninle beraber oldukça, hep gülümseyeceğim ben. Sen de gülümseyeceksin, daha çok âşık olacağım sana.
Yüreklerimiz birbirine bağlı kaldıkça, sevgimizde bir ağaç gibi göğü delececek.
Ah benim küçüğüm, tenlerimiz bile bir oldu. Kokum, kokun yok, kokumuz var.
Evimizin her bir yeri biz kokuyor güzelim.
Her bir yer gülüşmelerimizle saklı.
Söyle bana, böylesine bir sevgiye yaşamaktan daha çok ne yakışır?'
"Gözlerindeki yıldızlar, birtanem. Sonlu sonsuzumuz.
Gözlerinde güneş doğuyor, görüyor musun?
Şimdi gün başlıyor. Söyle yıldızlarına, kaybolmasınlar."
Gülümsedi, aramızdaki mesafeyi kapattı.
Dudaklarımız arasında çok az bir yer kaldı, fısıldadı.
'Gözlerinde saklanırlar.'
Gün doğdu denizin ardından,
her şeyin başladığı yerde: ellerimiz kenetli, gözlerimiz kapalı, kalplerimiz bir. Ve biz,
öpüştük.
We both stay till the sunrise.
Cause we'll never leave each other side.
─── Son
