"သူ" သာလ်ွင္.....💘

Part-10

ေနမင္းမဟာ ရဲ႕ျဖဴေဖြးေနတဲ့မ်က္ႏွာအသားရည္က တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ပန္းနုေရာင္ဘက္ကေန ပန္းဆီေရာင္ဘက္ကို တဆင့္ဆင့္ကူးေျပာင္းလာခဲ့တယ္....
ပိုင္ရတုေမာင္ရဲ႕ နႈတ္က စကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္တိုင္းလည္း သူ႔ရဲ႕ ရင္ခုန္နႈန္းေတြက တစ္စတစ္စ ပိုမိုျမန္ဆန္လာခဲ့တယ္....

'အကို~~~~ကြၽန္ေတာ့္လိုခ်င္တဲ့ အကို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးႏိုင္မလား????'

ပိုင္ရတုေမာင္ ေျပာသာေျပာေနရတာ..သူ႔ရဲ႕ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြက ေအးစက္ေနၿပီ....မီးရထားခုတ္ေမာင္းသလို ျမန္ဆန္ေနတဲ့ သူ႔ရင္ခုန္သံေတြေၾကာင့္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးစကားကိုထိန္းေျပာေနရသည္
သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကို... ကိုေန နားလည္လက္ခံလာေအာင္ေပါ့...

ပိုင္ရတုေမာင္ ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ေနမင္းမဟာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မေျဖ....ေနေရာင္ျခည္ေတြျဖာက်လို႔ တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ အင္းယားကန္ရဲ႕ ေရျပင္က်ယ္ကိုသာ ေငးေမာစိုက္ၾကည့္ေနတယ္...
ေဘးနားမွာထိုင္ေနတဲ့ ပိုင္ရတုေမာင္ကေတာ့ ေနမင္းမဟာရဲ႕ မွန္းဆရခက္တဲ့အေျခအေနကိုၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို မျငင္းလိုက္ပါနဲ႔ လို႔ဘဲ သူ႔စိတ္ထဲ တိတ္တိတ္ေလးဆုေတာင္းေနတယ္...
အတန္ၾကာမွ ေနမင္းမဟာဆီက စကားသံထြက္ေပၚလာခဲ့သည္...
သို႔ေသာ္ ပိုင္ရတုေမာင္ကို မၾကည့္ဘဲ အင္းယားကန္ကို ေငးေမာလ်က္သာျပန္ေျဖခဲ့သည္...

'အကိုေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္....ညီေတာင္းတာ မွန္သမ်ွ ကိုယ္ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးေပးပါ့မယ္လို႔'

ပိုင္ရတုေမာင္ ရဲ႕ဆုေတာင္းတို႔က ျပည့္ဝခဲ့ေလၿပီ...
ေနမင္းမဟာ စကားကို ၾကားၿပီး ယခုအခ်ိန္ ကမၻာေပၚမွာအေပ်ာ္ဆံုးႏွင့္ ကံအေကာင္းဆံုးသူသည္....သူဘဲျဖစ္မည္ဟု ေတြးမိသည္....

'အဲ့တာဆို ကိုေနကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ကိုလက္ခံလိုက္ၿပီေပါ့....'

ေနမင္းမဟာက စကားနဲ႔ျပန္မေျဖဘဲ ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး လက္ခံေၾကာင္းျပလိုက္သည္...အခုအခ်ိန္မွာ သူ ပိုင္ရတုေမာင္ ကိုေစ့ေစ့ပင္မၾကည့္ရဲ... အရမ္းကို႐ွက္ေနမိသည္...
အဲ့တာေၾကာင့္...သူစားလက္စ ေရခဲမုန္႔ကိုဘဲ ဆက္စားေနတဲ့အခ်ိန္ ပိုင္ရတုေမာင္ ထပ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ စားေနတဲ့ေရခဲမုန္႔ပင္
သီးသြားသည္.....