Chapter 33

294 9 1
                                    


Ilarian Davien POV

“Salamat po, Ms. Montenegro...” wika ng police bago tumayo “Lalakap po kami ng mga ebidensya upang lalong madiin ang suspect. Bukod po sa statement niyo ay wala pa tayong ibang napapanghawakan. Mauna na po ako”

“Salamat din po” wika ko bago nakipagkamay sa police

Nang makalabas ang police ay nahiga ako at bumuntong hininga. Dala ng pagod ay inantok ako at agad na nakatulog.

“When you see me.
What's the first thing on your mind.
Better start with telling me hello.
Come near me, Im not into wasting time.
I'll tell you everything you want to know”

Nagising ako sa malumanay na boses na kinakanta ang Best Love ng Jamill. Minulat ko ang mata ko at nakita ko si Khiert. Ngumiti siya saakin.

“If I like you, or I hate you.
If I want you, or I'll leave you.
Do ot right and I might take you home.
Put my number in your phone.
Take a picture and a video.
Tonight I'll make sure you're not alone.
Best kind of love”

Hindi ito ang normal na bilis ng pagkakakanta ng Best Love. Pinalumanay ito ni Khiert at mas pinalambing dahil sa malamig nyang boses

“You have the best kind of love.
The kind that you will never have alone.
Best kind of love.
Do it right and I might take you home”

Ngumiti siya saakin bago hagkan ang kamay ko. Ngumiti rin ako. Nabigla ako nang pumasok sa kwarto sina Veniece, Safia, Manang at Mommy!

“Anak! Thank god you're safe!” agad akong niyakap ni mommy

“Mommy...” tawag ko dito. Kumalas siya ng yakap at umupo sa upuan. Nakatayo na si Khiert na kanina'y nakaupo

“Anak, Im sorry. Im really really sorry” wika ni mommy

“No, mom, Im sorry” wika ko bago hawakan ang kamay niya “I should have told you na nakauwi na ako”

“Still, Im sorry, anak” wika parin ni Mommy “Dahil pinabayaan kita at... N-naglihim kami s-sayo”

“It's okay, Mom. Really” wika ko. Nilingon ko si Manang na nangingilid ang luha “Manang...”

“Alaga ko...” niyakap na ako nito at humagulgol “Namiss kita, hija”

“Namiss ko rin po kayo, manang. Kayo ni mommy” nakangiti kong wika “And, Manang, I've met someone in US” nakangiti kong wika

Nakahiwalay na saakin si Manang at nanlalaki ang mata “Lalaki ba? Gwapo?”

“Manang!” sabay na angal ni mommy at Khiert

Binigyan nila ng nanunuksong tingin si Khiert na umiwas naman ng tingin at namula bago bumulong. Natawa ako.

“No, manang, I've met Manang Lucia, your twin sister”

Chasing MontenegroWhere stories live. Discover now