𝕭𝖊𝖙𝖜𝖊𝖊𝖓 𝕿𝖜𝖔 𝖂𝖔𝖗𝖑𝖉𝖘 ⚠️ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ⚠️

Κεφάλαιο 2: Στο Rivendell (Imladris)*

Την επόμενη μέρα σηκώθηκα πολύ νωρίς. Αποφάσισα ότι έπρεπε να εξασκηθώ λίγο στην τοξοβολία, γιατί μόνο εύκολες δεν θα είναι οι μέρες εδώ. Πήρα τα βέλη και το τόξο μου.

Κατέβηκα κάτω και βγήκα έξω στους κήπους όπου είχα δει τους στόχους χθες. Εκεί ήταν και ένα ξωτικό που έκανε επίσης προπόνηση.

"Καλημέρα." λέω καθώς πλησίασα.

"Καλημέρα Belle." λέει και χαμογελάει.

"Περίμενε. Πως ξέρεις το όνομα μου;" ρώτησα καθώς έριχνα ένα βέλος.

"Αδελφή του Aragorn δεν είσαι; Όλοι σε ξέρουν." απαντάει και εγώ τον κοιτάω. "Συγνώμη δεν συστήθηκα. Legolas γιος του Thranduil από το μακρινό δάσος του Mirkwood." λέει και κάνει μια υπόκλιση.

"Χάρηκα." λέω και τεντώνω το χέρι μου προς το μέρος του, αυτός κοιτάει μπερδεμένος. "Συγνώμη δεν έχω συνηθίσει ακόμα." ξαναλέω μετά από λίγο ρίχνοντας άλλο ένα βέλος χωρίς να κοιτάω αυτή την φορά.

"Ξέρεις να χειρίζεσαι καλά το τόξο. Κοίτα αυτό όμως." λέει και ρίχνει ένα βέλος καθώς πηδάει στον αέρα.

"Αυτό δεν είναι τίποτα" του λέω και κάνω μια ρόδα στον αέρα καθώς ρίχνω το βέλος.

"Λοιπόν είσαι καλή," μου λέει. "Θα πρέπει να φύγω όμως. Θα τα ξαναπούμε." κάνει μια υπόκλιση και απομακρύνεται.

Δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου, αλλά νομίζω ότι άρχισα να ερωτεύομαι. Είναι τόσο ωραίος με αυτά τα ξανθά μακριά μαλλιά του και αυτά τα μπλε μάτια του, που είναι σαν δύο απέραντοι ωκεανοί. Αλλά και αυτό το χαμόγελο που είναι τόσο όμορφο.

Μετά από ένα μισάωρο, αποφάσισα να πάω να βρω τον Aragorn. Μα πού έχει εξαφανιστεί; Έψαξα όλο το μέρος.

"Εσύ πρέπει να είσαι η Belle." ακούω μια γυναικεία φωνή από πίσω μου.

Γυρνάω και βλέπω μια κοπέλα με μακριά κάστανα μαλλιά να πέφτουν σπαστά μέχρι τους ώμους της και τα μάτια της μπλε σαν του Legolas.

"Η ίδια και εσύ είσαι;" ρωτάω χαμογελώντας.

"Arwen." λέει και μου προσφέρει το χέρι της.

"Μα φυσικά. Η κόρη του βασιλιά Elrond, πως το ξέχασα;" λέω και κάνω μια υπόκλιση προτού της δώσω το χέρι μου.

"Δεν χρειάζονται επισημότητες. Δεν μ' αρέσει να με βλέπουν σαν ανώτερη. Άλλωστε και εσύ είσαι κόρη βασιλιά." λέει και αρχίζουμε να περπατάμε συζητώντας.

Είχαμε κάνει ένα μεγάλο περίπατο στους διαδρόμους. Σταματήσαμε σε μια γωνιά.

"Λοιπόν εδώ θα πρέπει να σε αφήσω. Χάρηκα για την γνωριμία." μου λέει και στρίβει.