Arkadaşlar tekrar yeniden yeniden geldim tek nedeni yorumlarınız tekrar başlamak için bana güç verdi.Yb gelsin diyen herkese çok teşekkür ederim iyi ki varsınız bundan sonra düzenli yayınlamaya çalışacağım.
2 gündür ev de öylece oturuyorum hiç kimseden ses seda yokdu içim de derin bir boşluk var ne yaparsam dolmuyor 2 hafta sonra evlenme fikrini düşündükçe çıldırmammak için kendimi zor tutuyorum bir çok şey düşündüm kaçmak ölmek hangisi çözüm olur bilemedim bu benim için alışılmayacak bişey sevmek isterdim sevilmek isterdim hiç bir zaman evlenme meraklısı biri olmadım tek istedigim normal bir hayattı tek istedigim mutlu olmaktı.Bugün bişeyler yapıcaktım hayatımın böyle bitmesine izin vermeyecektim hayatımın benden alınmasına göz yummayacaktım.Aklıma gelen fikirle yataktan kalktım üstümü giyip saçlarımı topladım başıma bir şapka geçirdim.Küçük bir valiz yapıp tüm birikmişimi yanıma aldım. Eve son kez bakıp kapıdan çıktım bir taksiye atlayıp otagara yol aldım. Şimdilik herşey yolundaydı otagara girdigim de hemen Ordu ya giden bir bilet aldım ordan da azerbeycana geçecektim . 2 saat sonra kalkacaktı otobüs ben de hemen bir banka oturdum çok fazla ortalık da görünmemeye çalışıyordum telefonum da ne arama vardı ne mesaj herşey yolundaydı kimse yokluğumu farketmemişti.
.
.
.
.
Otobüsün kalkış saati gelmişti bu kadar kolaymıydı gerçekten içimi bir huzur kaplamıştı hızlıca bankdan kalkıp otobüse ilerledim yerimi bulup oturdum etrafa bakındım kimsecikler yoktu en sevdiğim yer olan cam kenarına da gećmiştim herşey yolundaydı otobüs daha gelenleri bekliyordu çabucak hareket etmek istiyordum uykusuzlugun verdigi yorgunlukla gözlerim kapanmaya başlamıştı. Cama kafami yaslayıp gözlerimi kapadım yeni hayatımın ilk dakikasıydı artık benim için seçtiğim hayatı yaşıcaktım artık kimsenin bana zorla dayattıgı balon hayatları değil.
