Nang nasa Garden ako, nakita ko si Jack pero hindi sya nag-iisa. Kasama nya si Jerald. Hawak-hawak ni Jack sa pisnge si Jerald.
Napaatras ako sa nakita ko. Nanghina ako gumuho ang mundo ko. Nasaktan ako. Bakit kung kailan handa na kong sabihin sa kanya dun pa umeksena ulit si Jerald.
Bakit lagi nalang hindi magkasundo ang oras ko at ang oras ni Jack.
Siguro hindi talaga kami para sa isa't sa.
Ganito pala kasakit kapag nagmahal ka. Hindi mo mapaliwanag, parang dinudurog ang puso mo.
Umuwi agad ako ng oras nayun. Ayokong makita ni Jack na nasasaktan ako.
Pagkatapos ng gabing yun, pagkatapos kong makita si Jack at Jerald, hindi nako nagpakita pa kay Jack. I avoided her many times.
I'm afraid na marinig kay Jack na she love Jerald morethan me.
Present day...
Ilang minuto nalang nasa Tambak nako, nagsimula ng bumalik lahat lahat ng ala-ala ko dito sa lugar na to. Nakita ko yung school na pinasukan namin dati.
Inihinto ko ang sasakyan ko sa tapat ng maliit na garden, kung saan huli kong nakita si Jack.
Ang laki na ng pinagbago ng garden since the last time na nakita ko yun.
Wala na yung mga halamang maraming bulaklak na pinagtaguan ko nun, nung nakita ko si Jack at Jerald. Hindi narin gumagana yung fountain sa gitna.
At lanta na mga halaman sa ilang bahagi ng garden.
Nalungkot ako bigla sa naalala ko.
Makikita ko na si Jacky, napakalapit na namin sa isat isa.
4 years earlier
Mahigit isang linggo narin ang lumipas simula ng makita ko si Jacky sa garden at simula ng iniwasan ko sya.
Ito na ang araw na aalis kami ng tambak.. ng Pilipinas.
"Come on son! We need to go!" Paglalambing sakin ni Mommy.
Tinitignan ko lang silang dalawa habang inaayos ang mga damit namin.. actually mga damit lang yung dadalhin namin.
May mga gamit na kasi kami sa bahay namin sa Amerika. Kaya di na namin kailangan pang dalhin ang mga gamit namin dito.
"Son let's go!" Sigaw ni Daddy sa labas.
Nasa labas na ng bahay sina Mommy at Daddy. Kaya naman lumabas nako. Nasa gilid na ko ng sasakyan namin ng mapadaan si Manang Esa.
"Oh Unso, san kayo pupunta?" Tanong ni Manang Esa.
"Hindi pa po ba namin nasasabi sa inyo?" Si Daddy ang sumagot.
"Ang alin?"
"Aalis na po kami, pupunta na kaming Amerika at duon na maninirahan"
"Ahh ganoon ba? Alam na ba ni Jacky na aalis kana Unso?" Tanong sakin ni Manang Esa.
"Hindi pa po eh, di pa kami nag papang-abot. Manang Esa. Pasabi nalang po kay Jacky na paalam." Pasuyo ko.
Until the day I moved out..
I never say goodbye kay Jacky..
Thinking its too sad for me and to left my love behind.
ВИ ЧИТАЄТЕ
Until my dying day
Романтикаang pag-ibig once na naramdaman mo na ito, kahit gaano pa katagal ang panahon ng inyong pag hihiwalay gagawa parin ng paraan ang puso upang makita muli ang minamahal. pero pano kung huli na ang lahat? lalaban ka paba o ito na ang panahon upang sumuk...
