Flashback
"Dylan, pasok na tayo."
"Mauna ka na."
I sighed. "Sige. Uhm, ano nga pala..."
"Ano?!"
"Teka nga, bakit ka na naman nakasigaw dyan?!"
"Tss. Ano nga."
I rolled my eyes at him. "Mamaya pala ihatid mo ko kay dad. Gusto ko siya makita."
"Ano? Bakit?!"
"Anong bakit? Masama bang bumisita sa kanya? Miss ko na siya!"
"Tsk! Hannah naman eh! Magsusumbong ka? Tsk!"
"A-ano?!" gulat kong sabi. "Hoy hindi ako ganung tao 'no! Atsaka anong isusumbong ko? Na yung asawa ko gusto na kong i-divorce?"
"Tragis naman Hannah alam mo namang--"
"Oo na! Alam ko naman na wala tayong patutunguhan eh. Hanggang magkaibigan lang talaga tayo. Kasi alam kong si Mandy lang ang mundo mo."
Natahimik siya at napabuntong-hininga.
"Hannah, ano bang gusto mong palabasin?"
"I'm just saying the truth. I get it, Dylan. Di mo kayang magmahal. Ako naman? Di ka mahal. So quits lang tayo."
Pero di ko alam kung bakit kumirot yung puso ko sa huling sinabi ko.
"Maliwanag naman pala Hannah."
"Kaya nga. Diba sabi mo ayos na yung annulment papers."
Chapter 34. [Inevitable]
Magsimula sa umpisa
