Alles is anders

12

"Hij is je echt niet waard" zegt Lena voor de zoveelste keer. Esther knikt bevestigend. "Ja, als hij even gaat zoenen met Jani is hij helemaal gek" zegt ze. "Bedankt meiden, maar misschie -" Ik wordt onderbroken door Lena. "Sylvia, het is niet jouw schuld. Geloof me" zegt ze. "De laatste tijd was ik wel veel bezig met mijn moed-" Weeral onderbreekt ze me. "Dat is normaal" zegt ze. "Wat dachten jullie van een meidenweekend? Gewoon wij drieën" vraagt Lena. "Uh ik pas denk ik" zeg ik. "Awh, hoezo?" vraagt Esther. " Mijn moeder moet eerst wat beter zijn" zeg ik. "Oh tuurlijk het spijt me. Dom van me dat ik het voorstelde" zegt Lena. "Het is oké,  jullie kunnen het wel doen" zeg ik. "Nee Sylvia, dat kunnen we niet doen. Zonder jou is het niet af" zegt Esther. In mijn broekzak voel ik mijn gsm trillen. "Meiden ik word gebeld" zeg ik. "Neem maar even op dan hoor" zegt Esther. Onbekend. Ik druk op groen.

" Hallo?" vraag ik.

"Hey Sylvia, Jake hier" zegt de stem. Weeral de nep-jake.

"Oh hey, wat is er?" vraag ik.

"Kan ik je spreken?" vraagt hij.

"Uh ja" zeg ik.

"Na school?"

"Goed" zeg ik.

"Zie je dan!"

"Doei"

Ik leg af en steek mijn telefoon weer in mijn broekzak. "Wie was dat?" vraagt Esther. "Iemand die al de hele tijd doet alsof hij Jake is" zeg ik. "Je gaat er toch niet mee afspreken?" zegt Lena. "Jawel" zeg ik. "Dat is echt niet slim" waarschuwt Esther me. "Je brengt jezelf in de problemen" vult Lena aan. "Heus niet" zeg ik. "Oh jawel" zegt Lena. "Ik ga mee" zegt Esther. "Ik ook dan" zegt Lena. "Maar ik ben nog steeds niet voor het idee hoor" zegt ze snel. "Dat wist ik echt wel hoor" zeg ik. "Kijk daar heb je Jake" zegt Lena. "Sorry" zegt ze snel. "Hij ziet er anders uit" zegt Esther. "Het zal wel" zeg ik. "Ze heeft gelijk" zegt Lena. "Wat bedoelen jullie?" zeg ik en ik weiger te kijken naar Jake, hij verdient geen van mijn blikken nog. Dat hij maar naar Jani gaat... Hij vindt haar duidelijk leuker dan mij. "Hij lijkt droevig" zegt Lena. "Depressief bijna" zegt Esther. "Zielig" zegt Lena. "Staan jullie nog aan zijn kant?" vraag ik verbaasd. "Nee" zeggen ze snel. "Maar misschien moet je toch met hem praten, ik bedoel, hij ziet er echt niet goed uit en-" zegt Lena. "Nee" zeg ik bot. "Ik praat niet meer met hem" zeg ik. "Maar-" zegt Esther. "Dat wouden jullie toch ook?" zeg ik. "Hij ziet er echt ongelukkig uit Sylvia" zegt Lena. "Eigen schuld" zeg ik hard, maar misschien moet ik toch met hem gaan praten. Voor het eerst werp ik mijn blik op hem. Zijn haren niet gewassen. Wallen onder zijn ogen. Ze hebben gelijk, hij ziet er echt depressief uit... Misschien, misschien moet ik hem een kans geven en gaan praten met hem. Nee. Sylvia. Niet doen. Hij verdient het niet. Hij verdient niet dat nog een woord dat ik zeg tegen hem is. Geen blik. Geen woord. Niets. Hij moet verdwijnen uit mijn leven. Voor altijd. "Syl?" vraagt Lena. "Wat?" zeg ik. "Ik denk echt dat je met hem moet praten" zegt ze. "Lena, wat snap je niet?" zeg ik. "Maar hij komt naar hier nu" zegt ze en ze wijst achter zich. "Dan moet het maar" zeg ik en ik zet een stap naar Jake, om aan te tonen dat ik niet bang ben van hem. "Wat is er nog?" vraag ik. "Ik wou weten of je uh, eens wou praten met me misschien?" vraagt hij. "Ohja tuurlijk Jake, laten we praten en weer gelukkig zijn zoals voor je Jani kuste en doen alsof er helemaal niet gebeurd is" zeg ik. "Komop Syl, je snapt het niet" zegt hij. "Je kuste haar" zeg ik, ik onderdruk de tranen die ik voel opkomen. "Zij kuste mij" zegt hij. "En jij kuste haar, ik vat hem hoor" zeg ik. "Sylvia, zij kuste mij. Ze zag je komen en wou je jaloers maken. Geloof me gewoon" zegt hij en hij doet geen moeite om zijn tranen te onderdrukken. Jake huilt. Hij heeft nog nooit gehuild, hij heeft écht spijt. Ik kijk naar Lena, ze knikt. "Ik geloof je" zeg ik en ik sla mijn armen rond zijn buik. Ik hoor Lena en Esther "Aawh" roepen. "Shhtt jullie" zeg ik en ik knuffel Jake nog harder. "Het spijt me" zeg ik. "Het is goed, ik snap waarom je zo boos was" zegt hij. "Nee ik moest luisteren naar je" zeg ik. "Misschien" zegt hij. "Wil je wel 1 ding beloven?" vraag ik. "Tuurlijk" zegt hij. "Was je haren volgende keer wel" zeg ik en ik lach. Jake begint ook te lachen. "Beloof je het?" vraag ik als ik gestopt ben. "Tuurlijk prinses" zegt Jake

***

Heyheyyyy

Ik ben terug :)

Sorry dat het nog zo lang duurde, ik had moeite met verder verzinnen, maar nu zal het wel weer lukken. ZE ZIJN WEER SAMEN. YAAAAAAAY. 

Wat vinden jullie ervan? 

Doeiiiiixx