Alles is anders

Hoofdstuk 9

"Jake, ik denk dat ik maar beter ga slapen"

"Oke"

"Wil je hier blijven?"

"Andere keer, ik heb mijn schoolspullen niet mee" zegt Jake.

"Ohja" zeg ik beteuterd.

"Morgen?"

"Is goed" zeg ik kalm, maar vanbinnen ben ik echt heel erg blij.

"Ik neem mijn schoolspullen wel mee dan"

"Tot morgen" zeg ik.

"Tot morgen, schat"

Ik lach. Ik voelde me echt heel goed bij Jake. Ik zet de televisie af, doe de lichten uit en wandel naar boven. Ik doe mijn pyjama aan en poets mijn tanden, kruip in mijn bed en sluit m'n ogen.

Ik word wakker, niet van mama, niet van de zon, maar van mijn gsm. Het geluid stond aan en ik werd gebeld. Ik kijk op het scherm, Jake.

"Hey"

"Goeiemorgen"

"Waarom bel je?"

"Nou, nu je mama er niet is, dacht ik dat je je misschien wel zou over slapen"

"Dat dacht je goed"

Ik hoor Jake lachen.

"Byee"

"Tot zo"

"Ja, ik houd een plekje voor je vrij in de bus"

"Bedankt"

Mijn ochtendroutine start weer, alles opnieuw. Alleen zonder mama. Het huis is echt heel leeg zonder haar. Ik vraag me af wie de 'nep-Jake' was. Iemand die weet dat Jake en ik samen zijn. Een jaloers persoon? Nouja, als hij me vanaf nu niet meer belt laat ik hem gerust. Ik ga naar buiten en wandel naar de bushalte. Ik zet de muziek op mijn gsm op, de playlist moest nodig eens bij gewerkt worden. Ik open notities. Welke liedjes wil ik er op? Ik begin te typen:

Mkto - classic

Jason Derulo - talk dirty

Geen idee welke nog? Ik vraag het straks wel aan Nina en Esther. Zij weten er vast wel. Ik zie mijn bus aankomen, ik steek m'n arm uit en de bus stopt.

"Goeiemorgen" zegt de chauffeur.

"Goeiemorgen" antwoord ik.

Jake zwaait naar me, ik glimlach. Hij zit ergens achterin de bus. Ik wandel naar hem toe. Hij maakt plaats voor mij.

"Hey schat" zegt hij en hij geeft me een kus op mijn kruin.

"Hey" Ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

Er komt een oude vrouw in de bus gestapt. Ik wil rechtstaan om haar een plek te geven.

"Blijf zitten" zegt Jake en hij staat op om de oude vrouw plaats te geven. Als hij rechtstaat geeft hij me nog een kus op mijn wang.

"Bedankt" zegt de oude vrouw.

"Geen probleem" zegt Jake.

Een half uur later komen we aan bij onze halte.

"Lief van je" zei ik aan Jake.

"Wat?"

"Dat je die vrouw liet zitten" zeg ik.

"Jij wou ook opstaan"

"Ja, maar jij liet mij ook zitten"

"Dat is toch vanzelfsprekend? Of niet soms?" zegt hij.

We wandelen naar school. Ik zie Nina en Esther, zij zien mij ook, maar ze komen niet naar me toe. Vreemd, normaal komen ze altijd.

"Gaan we naar Nina en Ester?" vraag ik aan Jake.

"Tuurlijk"

We wandelen hand in hand naar de andere kant van de speelplaats.

"Hoi" zeg ik.

"Hallo" zei Nina.

"Waarom kwamen jullie niet?" vraag ik.

"Nou..." zegt Nina.

"Zeg het" zeg ik.

"We vinden dat je ons een beetje vergeet" zegt Esther.

"Hoe bedoelen jullie?" vraag ik.

"Sinds je Jake hebt, kom je nooit meer naar ons"

"Sorry, ik had het helemaal niet door. Het spijt me echt" zeg ik.

"Sorry" zegt Jake.

"Het is niets, we begrijpen dat je blij bent" zegt Esther.

"En je verdient het" voegde Nina nog toe.

"Bedankt" zeg ik.

Nina en Esther waren echt goede vriendinnen.

Triiiiiiiing! De bel gaat.

"Tot zo!" roepen we allemaal.

Ik en Jake wandelen rustig samen naar onze klas.

"Welk vak hebben we nu?" vraag ik.

"Geschiedenis" zegt Jake.

"Oh" Ik haat geschiedenis. Wat moet ik met weten wie er wanneer stierf? Precies ja, niets.

"Sylvia, ben je soms boos? Je hebt al heel de tijd niets gezegd" vraagt Jake.

"Nee hoor, ik voel me gewoon niet goed"

"Wil je naar huis?" vraagt hij.

"Nee, het is eerder, dat telefoontje"

"Laat dat maar gewoon"

"Ik wil weten wie erachter zit"

"Dat zal je nooit weten" zegt Jake en we gaan op onze plaats zitten. Geschiedenis begint, natuurlijk weer heel erg saai. Ik staar naar buiten en denk na over het telefoontje.

Iemand die weet dat ik en Jake samen zijn, misschien is de persoon jaloers. Het kan enkel iemand van school zijn. Niemand buiten school wist van mij en Jake. Behalve mensen op de bus, maar die hebben mijn telefoonnummer toch niet? Iemand van school dus.

"Sylvia?" hoor ik meneer Vereysen zeggen. Ik kijk naar voor, daar zie ik meneer Vereysen kwaad kijken. Hij had mijn naam duidelijk al enkele keren geroepen.

"Nou?" zegt hij.

Ik kijk naar mijn boek, wat nu? Ik weet echt niet wat ik moet antwoorden.

"Ik weet het niet" zeg ik.

"Hou je gedachten erbij"

Ik knik.

Wanneer school eindelijk gedaan is, ga ik naar huis. Zoals gewoonlijk, met Jake op de bus. Thuis is het erg stil. Ik besluit meteen naar mama te gaan, eerst Jake bellen.

"Hoi" zeg ik aan de telefoon.

"Hey" zegt Jake.

"Ik ga naar mama"

"Wil je dat ik meega?" vraagt Jake.

"Hmmm, nee, ik kan het wel aan denk ik"

"Tot morgen dan!"

"Ja tot morgen"

***

Misschien iets korter dan normaal, maar ik zag dat veel mensen wachten op een nieuw hoofdstuk. Hier is het :) Nogmaals bedankt voor alle reads, comments, votes... Namen voor in het boek mogen nog altijd en tips natuurlijk ook!