Alles is anders

Hoofdstuk 3 (Woensdag, voormiddag)

Vandaag word ik niet wakker door mijn moeder die het gordijn open doet, maar door mijn ringtone. Ik had een sms. Ik pak m'n gsm om te kijken van wie de sms is en AUW ik word alweer verblind. De sms is van Jake, hij stuurt:

"Goedemorgen, ik heb je toch niet wakker gemaakt?"

Ik antwoord:

"Eigenlijk wel maar das niet erg"

"Oohw, ik dacht dat je al wakker was maar de bus komt pas een half uur later bij jou. Sorry xx"

"Tja, je kan er niets aan doen"

"Eigenlijk wel, heb je het verslag voor godsdienst al gemaakt?"

"Nee, ik ging het vandaag doen"

"Mooi zo, mag ik vandaag bij jou komen om het te maken?"

"Tuurlijk! M'n moeder vindt het vast prima"

"Oke, zie je straks op de bus xx"

"Tot straks xx"

Ik was heel blij na het sms'en met Jake, vandaag zou ik bijna de hele dag met Jake doorbrengen. M'n moeder riep: "opstaan Sylviaaaa!" en dus kroop ik maar uit m'n bed. Ik kleedde me aan, poetste m'n tanden, at ontbijt en wandel naar de bushalte. Ik stop de oortjes van mijn iPod in m'n oren en zing, in mijn hoofd natuurlijk ik ben een vreselijk zanger, mee met de liedjes. Ik had gisteren een nieuwe playlist gemaakt, 'lovesongs'. Er staan veel liedjes op van Bruno Mars, maar ook van Taylor Swift, Chris Brown en One direction. 'Best song ever' stond er ook op, ookal weet ik niet waarom, nouja ik vind het een goed lied maar een 'lovesong', nee dat is het niet. Na 3 liedjes komt de bus en dit keer zit Jake helemaal vooraan in de bus. "Ik wou je zo snel mogelijk zien" zei hij en hij lacht. Doordat hij lacht, weet ik nooit of hij het nou serieus meent of niet. Hij heeft en leuke lach en ik vind het leuk als hij lacht, maar op deze momenten mocht hij best wat minder lachen. Alles zou dan veel duidelijker en makkelijker zijn. Dan wist ik of hij hetzelfde voelde voor mij als ik voor hem... Mijn gedachten werden gestopt door een roep van Jake. "Sylvia?"

"Oh sorry ik was even aan het denken over iets"

"Maakt niets uit"

"Je hebt wel niet veel aan me als we samen op de bus zitten"

"Ach, soms slaap je en soms ben je niet helemaal aanwezig, maar je bent goed gezelschap"

"Haha, sorry van het slapen gisteren"

"Dat was niet erg hoor"

Ik geeuw.

"Ben je nou weeral moe?"

"Ja, maar het is jouw schuld"

"Hoezo?"

"Jij hebt me wakker gemaakt met je sms'je"

"Oja, nou in dat geval bied ik me weer aan als kussen voor jou'

"Oke, dan ga ik gebruik maken van jou als mijn kussen"

Ik leg me weer neer op zijn borst, ik was al helemaal vergeten hoe warm hij was. Het fijne gevoel. Hoe kon ik het nou zijn vergeten? Op amper een dag. Ik val al gauw in slaap.

Ik word wakker. Waar ben ik? Mijn voeten staan niet op de grond. "Jake?" "Ik ben hier hoor Sylvia"

"Jake, waar ben ik?"

"Je bent bijna aan school"

Huh? Hoe ben ik daar nou weer geraakt? Het ene moment lig je in de bus te slapen en dan ben je op school.

"Ik heb je naar hier gedragen" zei Jake.

"Jake, laat me los, je hebt al een heel eind met me gesleept"

Jake schudde nee.

"Jake, ik wandel zelf wel, het is maar 3 meter"

Jake zet me betreurd terug op de grond.

Ik zie veel kinderen van school kijken naar Jake en mij. Ik vind het niet erg.

"Hey Sylvia" Wie zei dat? Ik herkende de stem wel, maar ik sliep nog half. "Hallo"

Ik keek naar rechts, de plek waar de stem vandaan kwam. Hij was van Nina.

"Sylvia, ben je al te lui om het eindje van de bushalte naar school te stappen?" vraagt Nina. Wat? Hoe kon ze dat nou denken. Ik was misschien wel meer dan de helft van de gymlessen "ziek" en was te lui om m'n veters te knopen als ze los zaten, maar dit eindje kon ik echt wel wandelen hoor!

"Nee, ik sliep in de bus en Jake wou me niet wakker maken"

"Ooh, das lief van je Jake" zegt Nina.

"Het was mijn schuld dat ze moe was" zegt Jake.

"Sylvia, hoe kan je nou slapen op die raampjes?"

"Niet" zeg ik.

"Hoe sliep je dan?" vraagt ze verward.

Zou ik het haar vertellen? Nee, best niet.

"Ze sliep op mijn borst" legt Jake uit.

Wat! Nee! Jake! Dat mocht je niet zeggen! Nou ja, gelukkig dat hij geen gedachten kan lezen.

"Zijn jullie nou een stelletje of niet?"

"Nee hoor" zeggen Jake en ik tegelijk.

"Jaja, dat zal wel" zegt Nina.

"Jullie moeten je wel haasten als jullie op tijd willen komen" vervolgd ze.

Ik en Jake rennen en we zijn nog net op tijd in het lokaal.

Na school gaat Jake met mij mee, om te werken aan godsdienst en de cake te maken.