Duy, hisset.

Braelyn artık duyuyor.

Braelyn numarasını verdiği kişilere tek tek yemin ettirmişti. Onu arayan özel numara sorduklarından hiçbiri değildi. Braelyn yarın devam etmek dileğiyle uyumuştu. Gece saat 1:50 gibiydi. Braelyn yine aynı hisle uyandı. İç çekip telefonundan saate baktı. His yine gittiğinde telefonunu kapatıp gözlerini yumdu. Gözlerini yummasıyla içeriden bir şey düşmesi bir olmuştu. Braelyn gözlerini kocaman açtı. Korktuğu için, ayak ucunda yatan köpeğini utandırmak istedi. Tam doğrulduğunda duvardan 'tık, tık, tık!' diye ses gelmişti. Braelyn kıpırdamak istemiyordu. Zor da olsa fazla kımıldamadan telefonuna ulaştı. İnstagram'a girdi ve aktif olan herkese yazmaya başladı. Biri cevap verene kadar köpeğini uyandırmak istedi. Köpeğini dürttü fakat köpeği hiç tepki vermiyordu. Braelyn köpeğini tutup sarstı. Köpeği halâ uyanmıyorken birinden cevap gelmişti. Onunla konuşurken her şeyi anlatmaya başladı. Braelyn ona her şeyi anlatırken balkonunun lambası kendi kendine yanıp sönmeye başlamıştı. Balkondan bir şeyler de devriliyordu. Braelyn yazıştığı kişiden cesaret alarak hızla kalktı ve ışığı açtı. Yatağında oturup içeridekilerden birinin ışığı görmesi dileğiyle bekledi. Yaklaşık 30 dakika sonra anneannesi ışığı fark edip Braelyn'ın yanına gelmişti. Braelyn her şeyi anlatmaya çalışıyordu fakat anneannesi her seferinde 'hm? ne?' gibi cevaplar veriyordu. Braelyn anlatmaktan sinirle vazgeçip şöyle cevap verdi:
-Yanında yatabilir miyim?
Anneannesi kabul edince Braelyn her gece anneannesiyle uyumaya başlamıştı.