Duy, hisset.

Braelyn onu gerçekten hissediyor!

Uzun tatil bittikten sonra artık 12 yaşını bitirmek üzere olan Braelyn, Caroline'i göreceği için heyecanla okula gelmişti. Servisinden inip Fern'i bile beklemeden koşarak sınıfına girdi. Caroline sınıfta değildi. Braelyn'ın suratındaki o heyecan gitmişti, yerine üzgün bir surat gelmişti. Ona sarılan arkadaşlarını geçiştirerek çantasını sıralardan birine bıraktı. Bu sefer Caroline'den hoşlandığına emindi. İlk gün her açılan kapıda ayağa kalkıp gülümseyerek 'Caroline!' diye bağırıyordu, ama açılan kapıları açanlardan hiç biri Caroline değildi. Braelyn yine de umudunu kaybetmemişti. 'Bugün gelmediyse yarın gelir' diyip duruyordu. Her gün aynı şeyi söyledi ama Caroline gelmiyordu. Yine de pes etmeyen Braelyn günleri sayıyordu. Artık 204. gündü. Braelyn rüyasında Caroline'i görmüştü. O, okula geri dönüp Braelyn'a sarılıyordu ve dakikalarca öyle kalıyorlardı fakat Caroline halâ gelmemişti. Braelyn derste bir şey yazarken aniden hızlanan kalbine engel olamamıştı, vücudu titremeye başlamıştı. O Caroline'i hissediyordu! Braelyn ona dokunmaya çalışıyordu ama ne görüyordu, ne de dokunabiliyordu. Braelyn ağlamaya başlamıştı. Sessizce ağlarken onu fark eden arkadaşları teneffüs çaldığı gibi Braelyn'ın yanına gelmişti. Ne olduğunu sorduklarında ise Braelyn şöyle cevap vermişti:
-Caroline..
Elini yanındaki boş sıraya doğru uzatıp yavaşça aşağı indirdi.
-Onu hissediyorum... O burada! Onu gerçekten hissediyorum, yemin ederim.
Bunun üzerine arkadaşları Braelyn'ı rehberliğe götürme kararı almıştı. Tam gittiklerinde ise zil çalmıştı. Öğretmenden izin almak için aşağı indiler fakat öğretmen izin vermemişti. Braelyn en arkadaki yanı boş sırasına oturup çaresizce ağlamaya devam etti. O his bazen gidiyordu. Caroline sanki bir şeyden saklanarak gizlice Braelyn'ı ziyaret ediyor, yakalanacak gibi olduğunda ise gidip sonra tekrar geliyor gibiydi. Braelyn çok zor da olsa o günü atlatmayı başarmıştı. Bu olanları sanal bir arkadaşına anlatıyordu. Braelyn sanal arkadaşına tam 'numaramı biliyordu, acaba arar mı?' yazıp gönderdiği gibi Braelyn'ın telefonu çalmıştı. Arayan özel numaraydı. Braelyn ağızı açık bir şekilde telefona bakarken, bedenini hiçbir şekilde kullanamıyordu. Ellerini açmak için de, reddetmek için de kullanamıyordu.