VINCENT (Book 1 of 2) ↠ Amor Vincit Omnia (PUBLISHED)

✨1.1 : Lost Soul✨

Agad ko siyang tinulungan sa pagtanggal ng mga damit na humaharang sa aming dalawa bago niya ako siniil pa ng mga halik. Tanging mabigat na paghinga lang namin ang naririnig ko sa buong paligid ko.

"Wait here, baby."

Pinanood ko siyang tumayo at patayin ang ilaw. Bawat galaw ng maskulado niyang katawan ay nagpapahina ng kontrol ko sa sarili. Ngumisi siya nang makita niya akong pinagmamasdan siya.

"Nobody can stop me from loving you. You do know that, right?"

Kinagat ko ang labi ko. Alam ko naman. Ang problema lang, kahit anong sabihin namin sa aming mga sarili, kahit kailan ay hindi magiging tama itong pagmamahalan namin.

Nang maramdaman ko siyang bumalik na sa kama ay doon pa lamang ako naglakas loob na tumingin sa kanya muli, ngunit wala siyang sinayang na oras para angkinin ang ibabang labi ko.

"Reed..."

There's something about the darkness, the feeling of his hard chiseled chest against mine, and our heavy breathing that sent my entire body into an overdrive. All my wits and all that remained in my brain were thrown out of the window. All that remained was need... my intense, burning need.

Even if the whole world was against us... susubukan ko...

I will try to fight for this, I told myself.

I will try to fight for us.

***

"Savannah?"

Bigla akong nagising at nahugot sa makasalanang panaginip na lumulunod sa akin.

Anong ibig sabihin ng panaginip na iyon?

Agad na dumampi ang mga kamay ko sa bibig ko. Imposible... S-sinong...

"May problema ba anak?"

Patuloy kong hinahaplos ang labi ko. Nararamdaman ko pa rin ang pagpulso nito at ang init na dulot ng mga halik ng lalaki sa panaginip ko... Imposible.

Sino siya?

"Savannah, dear are you okay?"

Pinilit kong kalimutan ang napaka-wirdong panaginip at tiningnan na lang ang babaeng nagsasabi na siya raw ang mommy ko.

Sobrang puti niya at sobrang ganda rin niya. Mahaba ang kanyang buhok at kulay brown ito. Sa sobrang kintab nga ay aakalaing mong bida siya sa isang shampoo commercial.

Matangos ang ilong niya at base sa kulay ng mga mata niya ay para siyang Latina. Maganda, matangkad at balingkinitan din ang katawan niya.

Hindi ko siya kamukha...

"Anak?"

Dahan-dahan siyang lumapit na parang naninigurado na okay lang ang gagawin niya.

"O-okay lang ako..."

Umiwas ako ng tingin at tumitig sa isang salamin sa gilid ko. Anak niya ba talaga ako? Savannah ba talaga ang pangalan ko? Bakit parang may hindi tama?

"Savannah? You want this dear?"

Napilitan akong tumingin sa kanya muli nang tawagin niya ulit ang pangalan ko. Pinagmasdan ko siya habang lumalapit na may dalang mga prutas galing sa grocery.

Para siyang reyna kung gumalaw. Lahat ng bagay ay kalkulado at lahat ng tingin niya sa'yo ay matatalim. Kung hindi niya siguro ako anak ay baka magtago ako sa kumot sa sobrang takot sa mga titig niya.

Pinipilit ko talaga ang sarili ko na alalahanin ang lahat tungkol sa kanya... na siya nga talaga ang mommy ko. Pati na rin doon sa nagsasabing 'daddy' ko raw siya... pero wala talaga... Kahit isang impormasyon tungkol sa kanila ay wala akong matandaan.