Bilinmeyen: Abimin kankası olmasaydın olmazdı değil mi?
Bilinmeyen: Şu kocaman okulda gittin
Bilinmeyen: Her yerden sik gibi fırlayan abimi buldun
Bilinmeyen: Ve onunla kanka mı oldun
Bilinmeyen: Bu mudur yani?
Bilinmeyen: Hiç beklemezdim senden
B...
Gelen takiplere ve bildirimlere baktıktan sonra biraz da keşfette takılmıştım ama hala uykum gelmemişti. Kararsız bir şekilde uzun süredir yapmadığım şeyi yapıp arama kısmına Ateş'in ezbere bildiğim kullanıcı adını yazdım ve onun sayfasına girdim. Yeni bir fotoğraf atmıştı.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
9.247 beğeni 438 yorum
AntiAtes_: Ne demek yemek yok? @kutaydubilig
@kutaydubilig: yok işte amk @AntiAtes_ ↪️ @AntiAtes_: Fu fu funk you ↪️@kutaydubilig: ye ye yes me too
@handemiik: ALLAH BİSMİLLAH
@aslıyenk: Ben sana yemek yaparım yavrum sen yeterki gel!!
@xxtansiyon: Allah'ım sen bizi bu çocukla mı sınıyorsun?
@yerlimarul: Aşık oldum. Hay sikeyim
@kardaşyanlardanmışcasınıza: Şu çocuğun götünü ısırasım var
@tumblrcarte: Bu fotonuda aldım 😘
Yorumların neredeyse tamamı kızlardan oluşuyordu. Sinirle fotoğrafı kapadım. Diğer fotoğraflarını ezbere bildiğim halde girmek istedim ancak yorumları okuyup sinir krizlerine girmekte istemiyordum. Akıl ve vücut sağlığım için Ateş'in profilinden çıktım. Hala bildirim geliyordu ve ben sinirleniyordum. Tamam bu sinirim Ateş'in fotoğrafına gelen yorumlarla harmanlanmış olabilirdi ama hala inatla gelen mesajlar artık patlama isteği oluşturuyordu.
Telefonum çalmaya başlayınca büyük bir sinirle aramayı reddettim. Ancak tekrar çaldı. Ve tekrar ve tekrar. Dakikalarca aramaktan vazgeçmedi. Çoktan dolmuş, hatta taşmış olan sinirlerime hakim olamayıp en sonunda aramayı cevapladım.
"Ne var be ne! Ne diye arıyorsun! Açmıyorum işte! Sapık mısın lan! Arama işte!"
Çok yüksek sesle bağırdığımı fark edip sustum. Şimdi abim duysa iyi olmayacaktı. Bir saniye. Abim duysa neden iyi olmayacaktı ki? Telefonun ucundan gelen konuşmayı dinlemeyip aramayı sonlandırdım. Abim tabi! Abime söylesem kötü değil, çokta iyi olurdu. Hızla yataktan kalktım ve telefonumu alıp odamdan çıktım. Alt kata inen merdivenlere ulaşırken adımlarımı yavaşlattım. Sonuçta Ateş aşağıdaydı. İşin sonunda rezil olmakta vardı.
Bu düşünceyle merdivenleri tam inmeden, yarısında uzanıp aşağıya baktım. Salon biraz görünüyordu.
"Abi!"
Fısıltıyla karışık bağırdım. Zira sesimde fazla çıkmıyordu zaten. Az önce bağırdığım içinde boğazım sızlıyordu. Aynı zamanda aşağı inmekte istemiyordum çünkü berbat bir haldeydim.
"Abi!"
Biraz daha yüksek sesle tekrar bağırsamda yine bir dönüt alamamıştım. Ayrıca aşağıdan da gülüşme ve konuşma sesleri geliyordu. Beni duymuyor oluşu normaldi. Pes edip onu aradım. Ancak açmıyordu. Hay senin ben! Duysana şunu.
Sinir katsayım tavan yaparken her şeyi bir kenera bırakıp aşağıya indim ve salona giriş yaptım. Göz radarlarıma ilk çarpan kişi tabi ki de Ateş olmuştu. Kucağında gitarla oturuyor ama çalmıyordu. Karşısındaki Kutay ile koyu bir sohbete girmişti. Alp ise telefonlarıyla takılıyordu. Ortamda yeni olan Murat, Ateş ile Kutay'ı dinliyordu.
Ancak sorun şuydu ki, Karan neredeydi?
Beni ilk fark eden Kutay olmuştu. Beni gördüğünde Ateş ile yaptığı muhabbetini bölüp "oooooooo" diye uzun bir şekilde bağırıp oturduğu yerden kalktı. "Gece kankim gelmiş" tekrar uzata uzata konuşunca tebessüm etmeden edememiştim. Herkes bana bakınca istemsizce utanmıştım. Gerileyip "abim yok mu?" diye sordum. Sesim zar zor çıkmıştı. Ve bu hastalığımdan çok Ateş'in karşısında pijamamla duruyor oluşumdandı.
"Bakkala gitti kanki" dedi Kutay. Kafa sallayıp merdivenlere yöneldiğimde "bir şeye mi ihtiyacın vardı?" diye bir soru geldi. Arkamı geri döndüm. Ateş kucağında ki gitarı bırakıp dikelmişti. Tam ağzımı açıp konuşacağım sıra elimde ki telefon çalmaya başladı. Ne ara sesinin açıldığını bilmediğim telefonu kaldırıp arayana baktım. Yine o numaraydı.
"Yeter ya!" diye sessizce mırıldanıp aramayı reddettim. Ancak unuttuğum şuydu ki, karşımda abimin arkadaşı olan 4 erkek vardı ve aralarından biri sevdiğim beydi. Yutkunup sessizce "abim gelince odama gelmesini söyleyebilir misin Kutay?" diye mırıldandım. Kutay konuşacakken telefon zil sesim yeniden duyulmuştu. İllallah çekerek tekrar aramayı reddettim. Ancak bir kaç saniye sonra tekrar çaldı. Abim artık gelsindi, lütfen! Sövmemek için kendimi zor tutarken Ateş'in meraklı aynı zamanda sert tonlanmış sesini işittim.
